ماری جوانا چیست ؟

[Almas Parsi]

ماری جوانا چیست ؟

ماری جوانا یا گراس، برگ و گل خشک گیاه شاه دانه است که از آن به عنوان دارویی روان گردان استفاده می شود.

از گیاه شاه دانه علاوه بر ماری جوانا مواد دیگری نظیر حشیش و روغن حشیش نیز بدست می آید.

تتراهیدروکانابینول ترکیب موثر همه فرآورده های گیاه شاهدانه و عامل اصلی آثار سرخوشی آور آن است.

نشئگی، تمدد اعصاب و افزایش اشتها از مهمترین آثار دلخواه ذهنی و جسمی گراس است و از عوارض جانبی مهم آن می توان به کاهش حافظه کوتاه مدت، خشکی دهان، سرخی دیدگان، اختلال در مهارت های حرکتی و احساس اضطراب و وحشت اشاره کرد. ماری جوانا به عنوان ماده مخدر تفریحی، داروی درمانی و در برخی مراسم مذهبی مورد استفاده قرار می گیرد.

استفاده از این دارو بیشتر به صورت تدخینی و گاهی به صورت خوراکی است. در حالت تدخینی این گیاه را معمولا همراه با توتون یا به تنهایی در داخل سیگار مصرف می کنند.


از اوایل قرن بیستم در اغلب کشورهای دنیا محدودیت هایی قانونی در مورد استفاده و فروش گراس و دیگر محصولات گیاه شاهدانه وضع شده است.

به گزارش سازمان ملل محصولات شاهدانه رایج ترین داروی غیرقانونی در دنیا هستند به طوری که 4 درصد مردم دنیا به طور سالانه و 0.6 درصد به طور روزانه از آن استفاده می کنند.


دسته بندی:

در حالی که اکثر داروهای روان گردان در یکی از دسته های محرک، کندساز، یا توهم زا قرار می گیرند، ماری جوانا خاصیتی بینابینی از خود نشان می دهد.

شیوهٔ مصرف:

ماری جوانا معمولاً به شکل سیگار کشیده می شود. علاوه بر این هم می توان آن را خورد و هم می توان تزریق کرد.
سیگار ماری جوانا از برگ و گل گیاه شاه دانه بدست می آید. تاثیرات این ماده تا حدود 2 ساعت باقی می ماند. با این وجود، عنصر اصلی آن یعنی THC تا چندین روز در بدن باقی می ماند. از پیپ و چپق و سیگار برگ هم برای مصرف ماری جوانا استفاده می شود.

وقتی که ماری جوانا به صورت دهانی مصرف می شود، کیفیت اثرگذاری آن تفاوت می کند و اثرات روان گردان آن معمولاً قوی تر از حد انتظار ظاهر می شوند.

همچنین زمان بیشتری طول می کشد تا اثرات روان گردان آن ظاهر شود، و زمان بیشتر نیز باقی می ماند، نوعاً بین 4 تا 10 ساعت پس از مصرف دوام می آورد.

روش های خوراکی ماری جوانا نیاز به درون کشیدن مواد سوختنی سمی ایجاد شده در روش سیگاری ندارد و از این رو بسیاری از آسیب های تنفسی و قلبی-عروقی همراه با کشیدن ماری جوانا در این روش وجود ندارد.

پژوهش انجام شده در استرالیا در سال 2001 نشان داد که مصرف ماری جوانا به ندرت به تنهایی و بدون حضور مواد دیگر صورت می گیرد.

95% مصرف کنندگان ماری جوانا از الکل نیز استفاده می کنند، 26% از آمفتامین و 19% از اکستازی. تنها 2٫7% از این افراد اعلام کردند که همراه با ماری جوانا از هیچ مادهٔ دیگری استفاده نمی کنند.

درجهٔ سمی بودن:

درجهٔ سمیت ماری جوانا بسیار پایین است. بسیار دشوار است که با کشیدن ماری جوانا فرد اوردوز کند؛ به همین شکل، دوزهای افراطی مصرف ماری جوانا تا به حال با مرگ همراه نبوده است. مرگ و میر ثبت شده بر اثر زیاده روی (اوردوز) ماری جوانا در حیوانات نیز به شدت نادر است، عموماً تنها پس از تزریق درون وریدی روغن حشیش امکان مرگ وجود دارد.

یک گزارش دولتی فرانسه در سال 1998 که توسط وزیر بهداشت دولت برنارد کوچنر دایر و توسط دکتر پیر برنارد روکوس مدیریت شد، به طبقه بندی مواد بر اساس میزان اعتیادآوری و سمی بودن برای بافت عصبی پرداخت.

این دسته بندی هروئین، کوکائین و الکل را به عنوان اعتیادآورترین و مرگبارترین مواد دسته بندی کرد؛ بنزودیازپاین ها، توهم زاها و تنباکو را در دستهٔ متوسط قرار داد، و ماری جوانا را در آخرین مقوله قرار داد.

برنارد کوچنر نتیجه گرفت: "تحقیقات ما نشان می دهد که مصرف ماری جوانا بر خلاف مصرف الکل و کوکائین با مسمومیت بافت عصبی همراه نیست."



مدت باقی ماندن در بدن:

اکثر کانابینویدها محلول در چربی هستند و به راحتی در چربی ذخیره می شوند. از این رو دارای نیمه عمر نسبتاً طولانی در مقایسه با سایر مواد مخدر هستند. طبق گزارش آزمایشگاه های «ردوود»، مولکول THC و مولفه های مرتبط با آن، معمولاً در تست های مواد از روز سوم تا دهم قابل شناسایی هستند؛ نتیجهٔ آزمایش مصرف کنندگان حرفه ای ماری جوانا می تواند تا سه ماه پس از مصرف ماری جوانا همچنان مثبت باشد. مدت این زمان تا حد زیادی بسته به سوخت و ساز، مقدار مصرف، و تعداد دفعات مصرف متغیر است. در یک آزمایش به افراد ماری جوانا داده شد و مدت دوام آن مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج این آزمایش نشان داد اگرچه اثرات سریع و قوی ماری جوانا بر ویژگی های تنانی و روانی افراد واضح است، اما از این آثار در روز بعد از مصرف نشانه ای باقی نمی ماند.

تأثیرات کوتاه مدت ماری جوانا :

منظور از تاثیرات کوتاه مدت تاثیراتی است که در دقایق و ساعت های بعد از مصرف ماری جوانا در فرد آشکار می شود.

پس از کشیدن ماری جوانا، این اثرات پس از چند ثانیه آشکار می شوند و تا چند دقیقه کاملاً قابل رویت هستند.

این اثرات نوعاً برای 2 تا 3 ساعت دوام می آورند. مصرف دوزهای بالا (مقادیر زیاد) ماری جوانا تاثیرات منفی آن را تشدید می کند تاثیرات کوتاه مدت ماری جوانا را می توانا به دو دسته تقسیم نمود: تاثیرات تنانی و تاثیرات روانی.

تاثیرات تنانی:

برخی از آثار تنانی ماری جوانا که در کوتاه مدت آشکار می شوند:

افزایش ضربان قلب، خشکی دهان، قرمز شدن چشم، کاهش فشار درون چشمی، آرامش ماهیچه ها، حس سرد یا گرم شدن دست ها و پاها، امواج پایدارتر آلفا با فرکانسی اندکی پایین تر از معمول، کند شدن فعالیت های حرکتی، افزایش اشتها، اختلال در حافظهٔ کوتاه مدت و فعال.
تاثیرات روانی:

تاثیرات روانی ماری جوانا به شکل عجیبی از فردی به فرد دیگر متفاوت بوده و تا اندازه ای به انتظارات فردی که آن را مصرف می کند بستگی دارد.

برخی از آثار روانی ماری جوانا که در کوتاه مدت آشکار می شوند عبارتند از:

تحریف در درک زمان و مکان تحریف در تصویر بدن، و حس بینایی و شنیداری، تجربهٔ توهم، افزایش شور جنسی، افزایش حواس، تجربهٔ حس سرخوشی، تجربهٔ حس آرامش و کاهش استرس، افزایش خلق شوخ طبعی، تفکر انتزاعی و فلسفی، افزایش خلاقیت، اختلال در حافظهٔ خطی، تجربهٔ پارانویا یا اضطراب، یا حملات پانیک، لذت بیشتر از مزه و بوی غذاها، لذت بردن بیشتر از موسیقی و کمدی.

تاثیر بر رانندگی:

مصرف ماری جوانا بر توانایی رانندگی افراد تاثیر می گذارد. محققان در پژوهش های آزمایشگاهی بر روی سنجش اثرات ماری جوانا بر مهارت های رانندگی دریافتند که افراد پس از مصرف ماری جوانا در مواردی نظیر ردیابی، توجه، زمان واکنش، حافظه ی کوتاه مدت، هماهنگی دست و چشم، گوش بزنگی، درک زمان و مسافت، و تصمیم گیری و تمرکز دچار اختلال می شوند.

مصرف ماری جوانا باعث می شود رانندگان نسبتاً دیرتر دریابند که بایستی توقف کنند.

جالب اینجاست که ماری جوانا در سرعت واکنش آنها هنگامی که تصمیم به توقف می گیرند تاثیری ندارد، و سرعت واکنش آنها مثل همیشه است. در واقع آنها فقط دیرتر تصمیم می گیرند که توقف کنند.
مقایسه با سیگار:

بر اساس ژورنال پزشکی بریتانیا «لانست»، ماری جوانا در مقایسه با نیکوتین و الکل وابستگی کمتری ایجاد می کند.

یک پژوهش در سال 2006 به مقایسهٔ اثرات کشیدن سیگار تنباکو و ماری جوانا بر ریه ها پرداخت. نتیجهٔ این پژوهش نشان داد که "حتی در کسانی که به مقدار فراوان ماری جوانا می کشند خطر ابتلا به سرطان ریه افزایش نمی یابد."
در حالی که همین پژوهش نشان می داد که خطر ابتلا به سرطان ریه در کسانی که روزانه 2 بسته یا بیشتر سیگار تنباکو می کشند 20 برابر بیشتر از سایرین است. معلوم شده است که سیگار ماری جوانا نیز مانند تمامی کشیدنی ها حاوی مواد سرطان زا است و از این رو خطر ابتلا به سرطان ریه را در فرد افزایش می دهد.

با این وجود، THC بر خلاف نیکوتین، مرگ سلول های پیر را تقویت می کند و بنابراین احتمال اینکه آنها به سلول های سرطانی تغییر شکل بدهند را کاهش می دهد.

همچنین در پژوهش دیگری نشان داده شده است که کانابینویدها دارای ویژگی های ضدتومور هستند.

ترک مصرف:

تنها اقلیتی از مصرف کنندگان ماری جوانا به واسطهٔ وابستگی به این ماده به دنبال درمان و کمک های پزشکی می روند.

همچنین، شواهد و مدارک نشان می دهد نیاز به کمک برای توقف مصرف ماری جوانا و همینطور تقاضا برای درمان وابستگی به کانابیس در سطح بین المللی در حال افزایش است.

در درمان مصرف ماری جوانا، دکتر دیوید مک داول از دانشگاه کلمبیا دریافت که برای موفقیت در درمان باید بین سه گروه از کاربران یعنی «کاربران گهگاهی»، «کاربران هرروزه» و همین طور «کاربران مزمن» که چندین بار در روز از این ماده استفاده می کنند تمایز قائل شد.

منبع : ویکی پدیا