همه چیز درباره مترو ( و اطلاعاتی راجع به مترو تهران)

با توجه به رشد جمعیت شهرها و افزایش سفرهای درونشهری, در بسیاری از شهرهای بزرگ وجود یک ناوگان حمل و نقل عمومی کارآمد ضروری است. حال به دلیل تراکم بالا و محدودیت فضای روی زمین استفاده از تونلهای زیرزمینی و مترو یکی از بهترین گزینه ها برای این موضوع میباشد. سرعت بالا – امنیت – کاهش زمان سفرهای درونشهری – استفاده بهینه از منابع انرژی – عدم آلودگی محیط زیست و … همگی از مزیتهای مترو میباشند. این مزیتها باعث شده اند شهرهای بزرگی مثل نیویورک در آمریکا – لندن در انگلیس و پاریس در فرانسه از مدتها پیش به فکر استفاده از این تکنولوژی و گسترش آن بیفتند. متروی پاریس در هر ۵۰۰ متر یک ایستگاه دارد و متروی لندن دارای ۲۷۵ ایستگاه در سرتاسر لندن است. همچنین متروی نیویورک دارای ۴۵۰ ایستگاه در ۶۲۱ کیلومتر مربع مساحت میباشد. در برخی شهرها همچون لندن تونلهای زیرزمینی سابقه ای بیش از ۱۵۰ سال دارند. اولین تونل زیرزمینی شهری در سال ۱۸۶۳ در لندن ایجاد شد. همچنین اولین خط مترو پاریس در سال ۱۹۰۰ و متروی نیویورک در سال ۱۹۰۴ افتتاح گشت.


دلیل افتتاح تقریبا همزمان تونلهای زیرزمینی شهرهای بزرگ این بود که در چنین دورانی به دلیل انقلاب صنعتی بیشتر مردم بجای کشاورزی به کارهای صنعتی و کار در کارخانه ها روی آورده بودند, به همین دلیل مجبور بودند در شهرها زندگی کنند. همچنین جاده های روی زمینی به دلیل استفاده همزمان از اسبها – درشکه ها و همچنین اتومبیلهای اولیه بسیار شلوغ و پر رفت و آمد گشتند. طوری که این شلوغی در بسیاری از موارد باعث درگیریهای شدید بین شهروندان میگشت و برای جابجایی در بین شهر به دلیل ترافیک ایجاد شده شاید ساعتها زمان نیاز بود. این مشکلات باعث شد مسئولین شهر لندن به فکر یک سیستم حمل و نقل عمومی جدید برای زنده نگه داشتن شهر بیفتند. با ابتکار لندنی ها, مترو و تونلهای زیرزمینی در شهرهای بزرگ دیگر نیز مورد بهره برداری قرار گرفت طوری که امروزه بیش از ۱۶۰ سیستم مترو زیرزمینی در سرتاسر جهان وجود دارد.


در دوران حفاری متروی لندن – پاریس و نیویورک به دلیل نبود امکانات مدرن امروزی حفاری با دست انجام میشد. از معایب حفاری دستی این بود که علاوه بر سرعت بسیار پایین, ریسک جانی نیز بسیار بالا بود. همچنین به تعداد بسیار زیاد کارگر نیاز بود. طوری که برای حفاری متروی نیویورک بیش از ۸۰۰۰ کارگر نیاز بود. که از این تعداد هزاران نفر در طی پروژه مجروح شدند و ۶۰ نفر نیز جان خود را باختند.


امروزه بیشتر تونلها و راه های زیرزمینی بوسیله ماشین آلات مدرن حفاری همچون tbmها (ماشینهای حفاری تونل) ایجاد میشوند. این ماشین آلات به قدری بزرگ هستند که برای جابجایی آنها باید قسمتهای آن از هم جدا شود و در محل پروژه مجددا به یکدیگر متصل شوند