mountain

[solinaz]

The story tells about a mountain climber,who wanted to climb

the highest mountain.

He began his adventure after many years of preparation, but since he

wanted the glory just for himself, he decided to climb the mountains alone

داستان درباره یک کوهنورداست که می خواست ازبلندترین کوه ها بالابرود.

اوپس ازسال ها آماده سازی، ماجراجویی خودراآغازکردولی ازآنجایی که

افتخارکاررافقط برای خودمی خواست تصمیم گرفت تنهاازکوه بالابرود.

The night fell heavily in the heights of the mountain,

and the mancould not see anything.

All was black.Zero visibility, and the moon and the

stars were covered by the clouds

شب بلندی های کوه راتماما دربرگرفت ومردهیچ چیزرانمی دید.

همه چیزسیاه بود.اصلا دیدنداشت وابرروی ماه وستاره هاراپوشانده بود.

As he was climbing...only a few feet away from the top of the mountain,

he slipped and fell into the air.

falling at a great speed the climber could only see black spots

as he went down, and the terrible sensation of being sucked by gravity

همان طور که از کوه بالا می رفت.چندقدم مانده به قله ی کوه پایش لیز خورد

ودرحالی که به سرعت سقوط می کرد ازکوه پرت شد.

درحال سقوط فقط لکه های سیاهی رادرمقابل چشمانش می دید.

واحساس وحشتناک مکیده شدن به وسیله قوه ی جاذبه اورادرخودمیگرفت

He kept falling ... and in those moments of great fear,

it came to his mind all the good and bad episodes of his life

همچنان سقوط میکردودرآن لحظات ترس عظیم، همه ی رویدادهای خوب وبدزندگی به یادش آمد.

He was thinking now about how close death was getting,

when all of a sudden he felt the rope tied to pulled his waist and

pulled him very hard. His body was hanging in the air...

only the rope was holding him. And in that moment of stillness

he had no other choice but to scream:"Help me God"

اکنون فکرمیکرد مرگ چقدر به اونزدیک است.

ناگهان احساس کردکه طناب به دور کمرش محکم شد.

بدنش میان آسمان و زمین معلق بودوفقط طناب اورانگه داشته بود.

ودراین لحظه ی سکون برایش چاره ای نماندجزآنکه فریادبکشد"خدایا کمکم کن!"

All of a sudden, a deep voice coming from the sky answered

want do you want me to do?

ناگهان صدای پرطنینی که از آسمان شنیده می شدجواب داد:"ازمن چه می خواهی؟"

"Save me God!"

"Do you really think I can save you?"

"Of course I believe you can."

Then cut the rope tied to your waist"

- ای خدانجاتم بده

- واقعاباورداریکه من می توانم تورانجات بدهم؟

- البته که باوردارم

- اگرباورداری طنابی راکه به کمرت بسته است پاره کن...

There was a moment of silence...and the man decided

to hold on the rope with all his strength

یک لحظه سکوت... ومردتصمیم گرفت باتمام نیرو به طناب بچسبد

The rescue team tells that the next day a climber was

found dead and frozen. His body was hanging from a rope,

his hands holding tight to it, only three feet away from the ground

گروه نجات می گویندکه روزبعدیک کوهنوردیخ زده رامرده پیداکرند.

بدنش از یک طناب آویزان بودوبادست هایش محکم طناب را گرفته بود...

واوفقط یک متراززمین فاصله داشت.

And you?How attached are you to your rope?

Will you let it go?Don't ever doubt one thing from God.

You never should say that He has forgotten or abandoned you.

Don't ever think that He does not take care of you.

Remember that He is always holding you with His right hand

وشما؟چقدربه طنابتان وابسته اید؟ آیا حاضرید آن رارهاکنید؟

درموردخداوندهرگزیک چیزرافراموش نکنید.هرگزنبایدبگویید

که اوشمارافراموش کرده یاتنهاگذاشته است.

هرگز فکرنکنیدکه اومراقب شمانیست.به یادداشته باشید که

اوهمواره شمارابادست راست خودنگه داشته است.

[nkhoshdel]

I lose you again in c ircle of love and take refuge from my God, the only sentry to keep you in this circle. I'm sure I've taken a good sentry. Some times I feel pain in my eyes and can't beer any more tears. What should I do? If the challenging of love lasts years, if it has problems, if it needs power to encounter hardships, I've got to tolerate and stay. Should encounter and have patience and go on the challenge. I use power of love as the protector for my uncontrollable heart and also, I want him to protect you and increase your power for the hardships come to you. If you forget even to open the window of your black bricks room, go to that notes written last summer. Maybe a word of hope was written. I gave my heart's sigh to fall breeze. Each black bricks of your room are incarnation of that sigh, one by one.

دگرباره تو را در ساحت مقدس عشق از کف می دهم و به خدای خود که تنها نگهبان تو برای حضورت در این ساحت است، پناه می برم. اطمینان دارم نگهبان خوبی برگزیده ام. گهگداری چشمانم می سوزد و طاقت اشکهای بیشتر را ندارد. چه کنم. توانم بسیار کم است. مبارزه عشق اگر سالها به طول انجامد، اگر پیچ و خم فراوان دارد، اگر قدرت برابری با ناملایمات می خواهد، باید بود و تحمل کرد. باید کشید و صبور بود و مبارزه کرد. یاد خدا را نگهبان دل افسار گسیخته ام می کنم و هم، از او می خواهم تو را پاس بدارد و اگر ناملایمات دست آزار بر تو بلند کرد، توانایی ات را افزون کند. حتی اگر یادت رفت پنجره اتاق آجر مشکی ات را باز کنی، سری به جزوه های نوشته شده تابستانهای گذشته بزن. شاید واژه امیدی نگاشته شده باشد. من آه دلم را بدست نسیم پاییزی داده ام. دانه به دانه آجرهای مشکی اتاقت، تجسم آن آه اند.