توصیه هایی برای پاهای خسته

[Outta_Breathe1020]

راه بروید، ورزش کنید

اولین عاملی که باعث بروز مشکل در گردش خون در پاها می‌شود، بی تحرکی و ساکن ماندن به مدت طولانی است. برای درک این مطلب، باید بدانید که خون چگونه در بدن در جریان است. از یک سو، قلب خون سرشار از اکسیژن را به سمت اعضای بدن می‌راند؛ این خون خون سرخرگی یا شریانی است. از سوی دیگر، خون فاقد اکسیژن برای دوباره تغذیه شدن به سمت قلب می‌رود؛ این خون، خون سیاهرگی یا وریدی است.

در این قسمت، یعنی در جابه‌جایی خون وریدی، دیگر یک پمپ داخلی برای هل دادن خون وجود ندارد. فقط حرکت پاها، باعث بالا آمدن خون در رگ ها می‌شود. به علاوه یک سیستم دریچه ای کوچک، مسیر عبور خون سیاهرگی را مجدداً می‌بندد به نحوی که این خون نمی‌تواند مجدداً به سمت پایین بازگردد.

با این حال، این دریچه در بدن کسانی که مبتلا به واریس هستند درست عمل نمی‌کند، بنابراین، امکان بازگشت مجدد خون در وجود دارد. در نتیجه، به احتمال زیاد جداره های سیاهرگی با منبسط شدن، آسیب دیده و از بین می‌روند.

برای محافظت:

از بی تحرکی طولانی مدت اجتناب کنید.

تکانی به خود بدهید! اگر هر روز پیاده روی کنید، ماهیچه های برجستۀ پشت پایتان عضلانی تر خواهند شد و این ماهیچه ها فشار خیلی بیشتری را بر جداره های سیاهرگ وارد می‌کنند، به نحوی که خون وریدی و سیاهرگی بسیار راحت تر بالا می‌آید.

ورزش کنید، خیلی مهم نیست که چه ورزشی باشد. اما بهتر است که شنا یا ورزش های استقامتی را انتخاب کنید. در عوض، ورزش هایی را که در آن باید به مدت طولانی پا بر زمین بکوبید و یا ورزش هایی که ممکن است به پا ضربه وارد کنند، توصیه نمی‌شوند؛ از این نوع ورزش ها اجتناب کنید. از انجام این ورزش ها نیز خودداری کنید: دو سرعت، پرش، شیرجه، رقص کلاسیک، ژیمناستیک، آکروبات، پاتیناژ، تنیس، اسکواش، بدمینتون، ورزش های گروهی، عضله سازی در باشگاه و... .


حواستان به اضافه وزن تان باشد

اگر نداشتن فعالیت جسمی یکی از عوامل بروز واریس باشد، اضافه وزن هم عامل دیگری لست که نباید آن را از نظر دور داشت. از سوی دیگر، این دو عامل به هم مرتبط و وابسته اند که هر یک دیگری را به دنبال خواهد داشت. اعداد و ارقام درستی این ادعا را شهادت می‌دهند: از میان هر 5 نفر که مبتلا به واریس هستند، 4 نفرشان اضافه وزن دارند.

زمانی که توده های ماهیچه ای به خاطرِ، یا بهتر بگوییم به نفع، توده های چربی کاهش می‌یابند، این عاملی می‌شود برای انبساط و کشیدگی دیواره های وریدی و از بین رفتن انعطاف شان.

[Outta_Breathe1020]

سن و سال و وراثت نیز در ابتلا به واریس نقش دارند

هر چه سن بالاتر برود، احتمال ابتلا به واریس نیز بیشتر می‌شود.
جوانان مصون از ابتلا به واریس نیستند، خصوصاً اگر اعضای خانواده شان هم دچار این بیماری باشند.

مشاهدۀ اولین نشانه ها

منتظر نمانید تا منبسط شدن سیاهرگ ها و برجستگی شان را ببینید و بعد از آن به پزشک مراجعه کنید. هر چه سریع تر اقدام کنید، درمان روند بهتری خواهد داشت.

البته اگر به علت گرمای شدید، پاهایتان سنگین، متورم و دردناک شده، نباید بیهوده خودتان را نگران کنید. این یک واکنش طبیعی است. در واقع، زمانی که دمای هوا بالا می‌رود، ترموستات داخلی بدن به سیاهرگ هایی که دقیقاً در زیر پوست قرار دارند، فرمان برجسته شدن می‌دهد. این سیستم دقیق و هوشمندانه باعث هرچه سریع تر خنک شدن مجدد خون و همچنین حفظ دمای داخلی بدن ما به طور دائم می‌شود.

حال باید آن سوی ماجرا را را هم به دقت نظاره کرد، اگر شرایط غیر عادی باشد وقتش رسیده که در مواقعی هم که هوا گرم نیست، توجه ویژه ای به این علائم داشته باشید. اگر در زمستان هم شرایط مثل تابستان بود، و علاوه بر این علائم، دردها، سنگینی و ورم پاها در شب ها شدید تر شد، دیگر باید با یک متخصص مشورت کنید.

علائم دیگری هم ممکن است احساس بشوند، مانند: گزگز کردن، بی تابی اعضا، کوفتگی شبانۀ پاها و... .

با وجود این که ممکن است پزشک معالج شما، در مورد بیماری تان اظهار نظر کند، اما متخصص سیاهرگ و در نتیجه واریس، ورید شناس است. او می‌تواند واریس شما را از طریق یک آزمایش سادۀ کلینیکی تشخیص دهد؛ سپس اگر برای تشخیص دقیق تر نیاز باشد، تست داپلر را پیشنهاد می‌کند.

در خانه و سرکار، وضعیت و حالت درستی داشته باشید

با چند تغییر در وضعیت نشستن، ایستادن و خوابیدن تان، می‌توانید از ابتلا به واریس پیشگیری کنید یا حداقل به تأخیر بیندازیدش.

از وضعیت های بی حرکت اجتناب کنید و تا جایی که برایتان ممکن است در طول روز، قدم بزنید. وقتی که نشسته اید، از روی هم انداختن پاها خودداری کنید.

از ساکن شدن در آپارتمان هایی که شوفاژشان از طریق زمین خانه را گرم می‌کند، اجتناب کنید.

ماهیچه های پشت پایتان را با آب سرد بشویید. برخلاف آب گرم، آب سرد قطر وریدها را کم کرده و سرعت جریان خون در سیاهرگ ها را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، آب سرد، دردها و فشار پاهای خسته را کم می‌کند.

موقع خواب، کمی پاهایتان را بالاتر از سطح بدن تان بیاورید تا خون بهتر در پاها گردش داشته باشد.

از پوشیدن کفش، جوراب و چکمه هایی که بسیار چسبنده هستند، پرهیز کنید زیرا آنها برای گردش خون مضراند.

کفش هایی که پاشنۀ متوسطی دارند، نسبت به کفش های پاشنه بلند و یا کفش هایی مثل کفش باله که کف شان صاف است، در الویت قرار دارند.


جوراب های فشرده کننده، جواب می‌دهند!

99% پزشکان برای بیمارانی که از نارسایی وریدی رنج می‌برند، پوشیدن جوراب های فشرده ساز را تجویز می‌کنند. این تجهیزات پزشکی به شکل کفش، جوراب یا لباس های چسبان عرضه می‌شوند؛ البته نباید آنها را با نمونه های سنتی ترشان اشتباه بگیرید. اما ظرقیت ویژۀ این جوراب ها، وجود فیبرهای انعطافی پذیری است که کمابیش به پاها فشار می‌آورند. با استفاده از این امکان پزشکی، سیاهرگ ها به فشرده می‌شوند و در نتیجه دریچه ها مجدداً می‌توانند نقش خود را ایفا کرده و مانع بازگشت خون از بالا به پایین شوند. بنابراین با استفاده از این جوراب و کفش ها، علائم تسکین پیدا می‌کنند. هر چه درجه بیماری شدیدتر باشد، سطح فشاری که وارد می‌شود بیشتر خواهد بود.

اثر بهبودبخشی این جوراب ها فوری است ولی این اثر فقط تا زمانی که به پا باشند، دوام دارد. به محض اینکه، درشان بیاورید، علائم مجدداً ظاهر می‌شوند. طراحی این جوراب ها در سال های اخیر پیشرفت زیادی کرده است و راحت تر شده اند بنابراین بیماران هم راحت تر می‌توانند بپوشندشان و از آنها بهره ببرند.

این جوراب ها و کفش ها را می‌توانید در داروخانه ها پیدا کنید. اگر بنابر تجویز پزشک خریداری شان کنید، تأمین اجتماعی 65% هزینه آنها را پرداخت می‌کند.

[Outta_Breathe1020]

برای جلوگیری از عوارض واریس، جراحی کنید
روش درمانی مورد استفاده به چندین عامل بستگی دارد: سن و سال، نتیجۀ تست داپلر، شدت واریس و ... .
در مواردی که واریس شدت کمی دارد، اسکلروتراپی ترجیح داده می‌شود. در این روش، محصولات شیمیایی تزریق می‌شوند (به شکل مایع یا کف). این تزریق دیواره های سیاهرگی را به هم پیوند زده و به طور کامل مسدودشان می‌کند.

برای واریس های شدیدتر، روش های متفاوتی وجود دارد. استریپینگ یکی از این روش هاست. در این شیوه، سیاهرگ سافن خارج می‌گردد. ایراد اصلی این جراحی این است که بیمار نیازمند سه هفته ترک کار و استراحت است.

روش دیگر سوزاندن و جمع کردن سیاهرگ بدون شکاف و برش است. این روش درمان با استفاده از لیزر و یا صدا و توسط میکروجراحی انجام می‌شود. شایان ذکر است که این روش نیازی به بستری شدن و بی هوشی ندارد.

خارج کردن رگ های واریسی فقط برای راحتی و زیبایی نیست. زیرا اگر واریس درمان نشود، این عوارض را ایجاد می‌کند:
التهاب ظاهری سیاهرگ ها: التهاب شدید رگ های واریسی در پا. علائمش هم درد و قرمز شدن پوست است.
بریدگی و قطع رگ های واریسی: خونریزی در اطراف رگ های واریسی.

مشکلات پوستی: در طولانی مدت ممکن است رنگ پوست به اخرایی بگراید و یا زخم های واریسی ظاهر شوند.

بقیۀ انواع واریس جراحی نمی‌شوند. در عوض، ممکن است پزشک درمان سیاهرگی توسط تونیک را تجویز کند. از طریق این درمان، خون به جریان می‌افتد و سیاهرگ ها تحریک شده و جریان گردش خون بهبود می‌یابد. به یاد داشته باشید که تأمین اجتماعی بازپرداخت این داروها را انجام نمی‌دهد. و تمام هزینه ها برعهدۀ بیمار خواهد بود. این روش با این که واریس را از بین نمی‌برد، ولی در تسکین علائم مؤثر است.

بی حسی، گزگز کردن، سنگینی...
جاستین هم مثل بسیاری از زنان، از دردهای پا رنج می‌برد. او می‌گوید: «من در تمام پایم درد داشتم، این درد، راه رفتن را برایم سخت کرده بود. علاوه بر درد، احساس بی حسی و گزگز نیز در پاهایم داشتم. خصوصاً وقتی که هوا گرم بود و یا زمانی که کفش می‌پوشیدم. » او که با یک متخصص مشورت کرده ادامه می‌دهد: "در اولین جلسه، ورید شناس برای سنجش وضعیت کلی سیستم عصبی از شیوۀ داپلر استفاده کرد.

در مورد من، همه چیز خوب بود. سپس او به من توصیه کرد از روش اسکلروز برای درمان استفاده کنم. طی دو جلسه (برای هر پا، یک جلسه) که در هر جلسه مقدار کمی دارو برای درمان واریس به هر پا تزریق می‌شد. هدف از انجام این عملیات، جلوگیری از راکد ماندن خون و زیباتر شدن پاهاست! فقط یادتان باشد که این درمان توسط بیمه پشتیبانی نمی‌شود، اما نتیجه اش به این هزینه می‌ارزد!"

در عوض، در مورد ورونیکا، مشکلاتش ربطی به گردش خون معیوب نداشت. او می‌گوید: "به محض اینکه هوا خیلی گرم می‌شود، خصوصاً شب ها، پاهایم متورم می‌شوند. احساس می‌کنم که به کفش هایم چسبیده اند. پاهایم درد هم دارند.

در این باره با متخصص زنان صحبت کردم، او نیز از طریق آزمایش خون دریافت که مشکلی در گردش خونم وجود ندارد. در یک لحظه، به خاطر احساس گرما، گمان کردم که مقصر قرص های ضدبارداری ام هستند، اما مشکل از اینجا هم نبود. در زمستان دیگر این احساس را نداشتم.

متخصص زنان به من توصیه کرد که از بی تحرکی اجتناب کنم و تا جایی که می‌توانم در روز راه بروم . ضمناً نباید پاهایم را روی هم بیندازم. و در نهایت، ورزش راه حل بسیار مناسبی است زیرا ورزش هایی مانند پیاده روی به کم شدن وزن کمک می‌کنند. باید ورزش های استقامتی مانند شنا هم انجام دهم. شنا برایم بسیار خوشایند است، خصوصاً همیشه از این که پای داغم را در آب بگذارم، لذت می‌برم !"