آريائى ها شعبهٔ وسيعى از نژاد سفيد هستند که سرزمين اوليهٔ آنها احتمالاً از شمال درياى سياه و خزر تا حوالى رودهاى سيحون و جيحون بوده است. آنها بعدها بخشى به اروپا و دسته هائى به سمت ايران و هند حرکت کرده اند. در نتيجه به اقوام آسيائى و زبان آنها، هند و اروپائى گفته مى شود. آريائى به معنى شريف است. آريائى ها هند و ايران مدت ها با هم مى زيسته اند. (عصر و دائي) و پس از مدت ها از هم جدا شدند و تا قبل از جدا شدن، افسانه ها و سازمان اجتماعى و زبان مشترکى داشتند. تاريخ آمدن آريائى ها به ايران را برخى ۲۰۰۰ سال ق م و بعضى قرن ۱۴ ق م تا قرن ۶ ق م دانسته اند. آريائى ها چون به فلات ايران رسيدند، آنها در ابتدا مردمان بومى را قلع و قمع کردند ولى سپس آنها را به کار گرفتند. آريائى ها پس از ورود به ايران به طوايف مختلف تقسيم شدند که مهم ترين آنها مادها و پارت ها و پارس ها هستند. نام ايران از اسم آريائى ها گرفته شده و به معنى سرزمين آريائى است.