[نیو ساینتیست - پژوهشکده علوم شناختی:] گوش دادن به یک آهنگ مورد علاقه ممکن است قابلیت مغری افرادی را که دچار اختلال های هشیاری هستند افزایش دهد.



[در مطالعه های پیش تر] نشان داده شده است که موسیقی در افراد سالم و کسانی که دچار آسیب های مغزی هستند تاثیرهای سودمندی بر فرایند شناختی دارد. برای نمونه، موسیقی درمانی روزانه می تواند بازیابی توان شناختی پس از یک سکته مغزی را افزایش دهد.



فابین پرین، از دانشگاه لیون، فرانسه، و همکارانش کنش های مغزی در چهار بیمار – دو نفر در کما، یک نفر در وضعیت هشیاری کمینه، و فردی در وضعیت گیاهی – را در حالی که برای آنها سیاهه ای از نام های آشنا، از جمله نام خودشان، خوانده می شد ثبت نمودند. این سیاهه با پیش درآمدی از موسیقی مورد علاقه آزمودنی ها – گزیده شده توسط فامیل یا دوستان – و یا با "سروصدای آهنگین" آغاز می شد. ... این تیم آنگاه همین آزمایش را با ده داوطلب سالم تکرار نمود.




در تمام بیماران، پخش موسیقی [مورد علاقه] به جای موسیقی مختل [پر سروصدا] کیفیت واکنش مغزی پیامد در پاسخ به نامشان را بهبود داد، و آن را به کیفیت واکنش ده داوطلب سالم نسبت به شنیدن نامشان، بدون توجه به این که [در این مورد] آیا با پیش نواختن موسیقی یا سروصدای موسیقیایی همراه بود – نزدیک ساخت. این پژوهش در نشست "انجمن برای مطالعه علمی آگاهی،" که ماه پیش در برایتون، بریتانیا، برگزار شد، ارایه گردید.




پرین دو نظریه درباره آنچه که رخ داد دارد. به گفته وی: "شنیدن موسیقی مورد ترجیح حافظه خود-زیستنامه ای را فعال می سازد، بنا بر این درک بعدی از یک محرک خود-زیستنامه ای دیگر، مانند نام شما، را آسان تر می سازد. نظریه دیگر این است که موسیقی انگیختگی یا آگاهی را تقویت می نماید، در نتیجه امکان دارد که به صورت موقت هشیاری یا تفاوت گذاری نام شما را آسانتر سازد."