"شمسان" روستایی که باورتان نمی شود ایرانی است

[باستان شناس]

کد خبر: ۶۱۲۵۳
تاریخ انتشار: ۱۶ ارديبهشت ۱۳۹۱ - ۲۰:۱۳
خبرگزاری پارسیان

انتشار عکس‌هایی از روستای شمسان در هرمزگان محرومیت باورنکردنی کپرنشینان این روستا را به تصویر می کشد.
به گزارش پارسینه به نقل از بانکی، در فاصله 1950 کیلومتری تهران روستایی وجود دارد که باور وجودش دشوار است.

مسیری صعب‌ العبور و جاده‌ای سنگلاخ و بی‌ نام و نشان تنها راه ارتباط به این روستاست.

روستای شمسان در سردشت بشاگرد واقع در محدوده استان هرمزگان که در آغاز ورود چیزی جز 12 کپر به عنوان چهاردیواری و تعداد کمی‌ بز چیزی وجود نداشت.

جمعیت روستا به ۴۰ خانوار می رسد.

زمانی‌ که از آنها جویای نامی‌ می شوی از هویتشان تنها سند همان کلماتی‌ است که بر زبان جاری است و حتی عده‌ای تکه ورق و نوشته‌ای به نامه شناسنامه ندارند و البته این نکته طبیعی به نظر می‌رسد هنگامی که آب و گاز و سرویس بهداشتی و حمامی‌ وجود ندارد و اهالی باید برای نظافت به کوه ها و تپه‌های اطراف بروند.
تیر‌های برق تا یک روستا قبل آماده اند هرچند تیر برقهایی خالی‌ از جریان برق،روستایی که حتی رادیو آنجا موجی دریافت نمی کند.

آب های موجود که از ذخیره ی باران سالی‌ پیش به صورت زه کش بوده،در زیر سنگها پنهان است و پر است از انگل و جلبک و خزه که تمام آلودگی ها را به خود جذب می‌کند.به دلیل همین عدم بهداشت و امکانات عده‌ای از زنان در هنگام بارداری و وضع حمل جان خود را از دست می دهند

هنرشان در بافت حصیر است و نواری تزئینی به نام خوس که گاه گاه آنها را به شهر برده و در عوض آن عدس و سیب زمینی می گیرند که غذای اصلیشان محسوب می شود.کودکان باید برای تحصیل کیلومتر‌ها با جاده‌های سنگلاخ مبارزه کنند تا به مدرسه برسند تا مقطع ابتدایی را در آن سپری کنند.


ارتباط از طریقه سیستم‌های مخابراتی در این روستا بی‌ معنی‌ است
و حتی عده ی بسیاری از آنها از وجود نوع دیگری از زندگی یا وضعیت سیاسی ،اجتماعی در دیگر نقاط ایران بیخبرند.

[باستان شناس]

[باستان شناس]

[Sabo3eur]

چی بگم خیلی تاسف می خورم و الان تا این نوشته و عکس ها رو که دیدم بی اختیار گریم گرفت
چرا کشوری مثل ایران باید همجنین جایی داشته باشه
بعد کمک به ...
کمک به خودمون هم

[Joseph Goebbels]

عشق است 3 هزار میلیارد تومن .
عشق است 450 میلیون تومن هتل تالار کیش
و عشق است .... .

[A.L.I]

کاش من و دوستم حمید یه پست کلیدی ای تو این مملکت مثل ریاست جمهوری می داشتیم که حالا نه همه مشکلات حداقل 50% اش رو بتونیم حل کنیم... اونم با آوردن چهار تا نخبه و آدم درست و حسابی که دلشون واسه میهن می سوزه صرف نظر از عقاید و باورها و مذهب و حرب سیاسی. که اینا همش به درد کار سازندگی ماها نمی خوره و فقط اون حس نوع دوستی و وجدانه که مهمه بقیه اش به خودشون مربوطه....
آخ که چنین آرزویی تقریباً محال میاد....