لمس احساس♥•٠·˙

[my dream]

وقـــتی که تــو نیستی
دنـــیا چیــزی کــم دارد،‏
مثل کم داشتنِ یک وزیـدن،
یــک واژه،
یــک مـــاه.‏

من فکر می‌کنم در غیابِ تــو...‏
همۀ خانه‌های جهان خالی ست،‏
همۀ پنجره‌ها بسته است،‏

اصلاً کسی حوصلۀ آمــدن به ایوانِ عـصـرِ جمـعه را ندارد.‏
پرده‌هایی که پیدایند
یک جــوری شبیه دیــوار دیده می‌شوند.‏

"سید علی صالحی "

[ریحانا.]

لب دریا... نسیم و آب و آهنگ ...

شکسته... ناله های موج ... بر سنگ.

مگر دریا دلی ... داند ... که ما را...

چه توفان ها ست ... در این سینه تنگ !

[M@HSA_kntu]

کارگران بیکارند
سر هرکوچه چندین مهندس کار بلد تخمه میشکنند
و شب را بی آنکه به روزی خود امیدوار باشند به خانه برمیگردند
کدام تدبیر؟؟ کدام امید؟؟؟
فضای خانه سردتر از زمستان سال قبله
اطاق خواب من برف امده
و به جرم نداری
حبس در همان اطاق سردم
از كجا آمده ام؟ به کجا برمیگردم؟
کمی بالاتر
حاجی دارد برج میسازد
عمارتی برای بقا
خانه ای به شکل حرمسرا
بی خیال اون دنیا
با چهره ائ مناسب تر از خدا
میگوید برایم درخطبه هایش از بهشتی که خودش دارد در دنیا
شاعر بهی خسته

[mogan/k]

فریاد را به سینه شکستم که خوشترست
آگه به دردم از لب خاموش من شوی
بنگر به شمع سوخته از شام تا به صبح
تا باخبر ز حال شب دوش من شوی
ای اشک ، نقش عشق وی از جان من بشوی
شاید ز راه لطف ، خطا پوش من شوی

سیمین بهبهانی

[*alien*]

بیخودی حروم میشن لحظه هام به پای تو / تو که دوسم نداری از خیال من برو

[mogan/k]

روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد
و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت
روزی که کمترین سرود
بوسه است
و هر انسان
برای هر انسان
برادری ست
روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند
قفل
افسانه ای است
و قلب
برای زندگی بس است...
شاملو

[MANE1371]

[mogan/k]

ای سینه در حرارت سوزان خود بسوز
دیگر سراغ شعله ی آتش ز من مگیر
می خواستم که شعله شوم سرکشی کنم
مرغی شدم به کنج قفس خسته و اسیر
فروغ فرخزاد

[سروه74]

[SoOoLmaAaZ]

به روزهای رفته نگاه می‌کنم

به رنگ‌های پریده‌ی عکس‌های قدیمی

به لبخند‌های جوان

دست‌های جوان

درخت‌های جوان

که فواره‌های سبز صامت بودند

به ذغال گداخته گل‌های رز

به ذغال گداخته قلبم

به ذغال گداخته لب‌هام

و دهانی

که هنوز خندیدن را از یاد نبرده بود

ستون

هر چند استوار

خانه

سرانجام فرو می‌ریزد

صداها

سرانجام به سکوت ختم می‌شوند

و سایه‌ها

به دورن اشیا باز می‌گردند

فردا

حریصانه

نفس می‌کشد

و این ساعت قدیمی

که صورت سفیدش را

به هوای سرد اتاق چسبانده

تمام عمر

به سکوت میان دو تیک تاک فکر می‌کند

"شبنم آذر"