مصاحبه عجیب هانیه توسلی درباره مضرات بچه داری و فواید عشق به گربه!

[zolfa]

قاصد- شاید یکی از مواردی که بارها درباره آن هشدار داده شده و البته مسئولان فرهنگی توجهی به آن نمی کنند، تغییر آرام آرام سبک زندگی ایرانیان است؛ تغییری که نه در جهت بهبود وضع سلامت، رفاه و فرهنگ جامعه که در جهت حرکت هرچه بیشتر به سمت دنیای مادی گرا و فاقد معنویت غرب.
یکی از سرچشمه های اصلی این اتفاق، ظهور انواع نشریات به اصطلاح زرد است که تلاش می کنند با معرفی انواع مدها و در مجموع «سبک زندگی» غربی، مردم ایران را هم با خود همراه سازند که در بسیاری جهات نیز موفق بوده اند و رقابتی شدید در برخی خانواده ها برای هرچه بیشتر غربی شدن، در جریان است.

از جمله این بخش های سبک زندگی، زندگی با حیوانات در خانه است که سگ و گربه، نمادهای مهم آن محسوب می شوند و در یکی از جدیدترین این تبلیغ ها، یک مجله تازه وارد با انجام مصاحبه ای چند صفحه ای با هانیه توسلی بازیگر معروف سینما، از فواید نگه داشتن گربه در خانه سخن گفته است.

این بازیگر در مصاحبه خود با توصیف احساسات فراوان ناشی از نگهداری یک حیوان همچون گربه گفته است: من وقتی خیلی خسته ام و به خانه می آیم، یک بچه گربه را بغل می کنم و احساس می کنم مثل یک فیلتر عمل کرده و انگار محبتش به من بر می گردد !



وی در پاسخ به سوال خبرنگار این مجله درباره اینکه مگر بچه انسان نیز این حس را به مادر نمی دهد، در مقایسه ای عجیب و استدلالی قابل توجه می گوید: بچه مسئولیت دارد، وقتی بزرگ می شود یک آدمی می شود مثل ما ولی گربه شبیه ما ریاکار و دودوزه باز نمی شود !

توسلی در ادامه این گفتگو، با تشریح نگهداری یک گربه خیابانی به نام اردشیر، به ماجرای دوستی عمیق خود با این گربه اشاره کرد و افزوده است: یک شب اردشیر را بغل کرده بودم، دیدم زل زده در چشم من. به او گفتم اردشیر خیلی دوستت دارم و بعد خوابم برد. در خواب دیدم که اردشیر هم به من می گوید، من هم تو را دوست دارم!!!

امیدواریم مسئولان وزارت ارشاد و به خصوص معاونت مطبوعاتی آن، این دسته رسانه ها را هم مانند بخش سیاسی روزنامه ها به خوبی رصد کنند.

[312]

خلايق هرچه لايق.احتمالا فكر ميكنه كه دوتا گربه بزرگش كردند كه الان يادش رفته كه پدر ومادر محترمش(كه خدا بهشون عوض خير بابت محبتهاشون بده) براش زحمت كشيدند وبه اينجا رسوندنش.بعضي ها واقعا دوران پوشك داشتن خودشون رو نميخوان بياد بيارند.شايد هم فكر ميكنه قراره همه بچه هاي بشريت تبديل بشند به كساني مثل خودش.شانس آورديم امثال اينها جزو اكثريت نيستند.اقليت خود بزرگ بين

[Rez@ee]

چند روز پیش خبری خوندم که پیر مردی تنها،از چندتا گربه نگهداری می کرده .واتفاقا توی خونه اش می میره.
تا همسایه ها موضوع رو کشف کنن ،گربه ها که از گرسنگی بی طاقت میشن کله پیرمرد بخت برگشته رو می خورن.

[Rez@ee]

انسانیت، خوراک گربه‌ها شد!
آسیب ها - مجید ابهری

زندگی انسان هرچقدر از انسانیت، معیارهای عاطفی و فرایند عشق و آدمیت فاصله بگیرد، به سرزمین مادی و نگاه‌های مادی‌گری، اشرافیت، مصرف‌زدگی و انزوا کشیده می‌شود.روزگاری که انسان در غار زندگی می‌کرد صرفه و صلاح حیات خود را در همدلی و همکاری با آدمیان دیگر دید و از آنجا در شادی و غم و دشواری و درد و رنج با همنوعان خویش به مشارکت نشست. از آنجا که انسان به خاطر داشتن عاطفه و رفتارهای عالی انسانی از دیگر جانوران تمیز داده می‌شود نمی‌تواند نسبت به رنج، تنهایی، درد و گرفتاری انسان‌های دیگر بی‌تفاوت باشد. از نگاه رفتارشناسی هرچقدر انسان به زندگی ماشینی وابسته‌تر شود و چشمان خود را بر صفحه تلویزیون و ماهواره بدوزد، به همان اندازه از روابط عاطفی و دادوستدهای انسانی دور خواهد شد.هیچوقت باور نمیکردیم یک انسان در گوشه تنهایی خود بمیرد و دیگران از مرگ او مطلع نشوند. اولین امتیاز اجتماعی در زندگی ما ایرانیان مسلمان همدلی، دلسوزی و عشق به همنوع بوده است. ما که در غم‌ها و دردهای همنوعان خود پیش از فرآیندهای خودمان دلسوزی می‌کردیم چه شده است که امروز با چشمانی خیره بر مرگ انسان‌های دیگر مبهوت می‌مانیم. مردی در خون خود می‌غلتد و ما تماشاچی صحنه جان کندن او می‌شویم. فرد دیگری کیف و اموال یک شهروند را می‌قاپد و ما فقط در صورت تلاش زیاد، با تلفن همراه عکس یا فیلم می‌گیریم!اگر از هرکدام از ما سوال شود آخرین باری که پدر، مادر یا اقوام نزدیک را دیده‌ایم چه زمانی بوده است، چه خواهیم گفت؟ اگر کسی از ما بپرسد در هفته گذشته، همدل و غمخوار چند انسان نیازمند بوده‌ایم پاسخ ما چه خواهد بود؟و به خاطر همین گرایش‌های مادی و غرق شدن در گرفتاری‌های اقتصادی و کشمکش‌های سیاسی است که انسانی در کنج خانه می‌میرد و بعد از این که طعمه گربه‌ها می‌شود همسایه‌ها از مرگ او خبردار می‌شوند. نفر بعدی چه کسی است که طعمه گربه یا کرکس‌ها شود؟ نوبت بعدی سهم چه کسی خواهد شد؟ شاید خود ما نیز روزی در گوشه‌ای غریبانه و تنها بمیریم و در روزگار مرگ انسانیت هیچکس به سراغ ما نیاید.بیایید تا دیرتر از این نشده، عاطفه ایرانی، همدلی اسلامی، عشق به همنوع و معیارهای دیگر انسانی را در جامعه پررنگ کنیم و به فرزندان خود بیاموزیم.*رفتارشناس و آسیب‌شناس اجتماعی

[/h]

[abel]

در این روزگار حدیث نفس بازارش سکه است. ! و هنر نزد ما ایرانیانست و دیگر هیچ !!!