سلام
آیۀ 86 درواقع همان استفهام انکاری است و منظور این است که هدایت شدن قومی که بعد از ایمان کافر شدند را بعید جلوه دهد و مراد از این بعید شمردن ،محال بودن است. مراد از کفر همانا کفر بعد از روشن شدن حق و تمامیت حجت است. درنتیجه کفری است ناشی از عناد و دشمنی با حق ،ولجبازی با اهل حق، که همۀ اینها ظلمی است که صاحبش به سوی نجات و رستگاری راه نمی یابد.{تفسیر المیزان}
یعنی کسی که حجت براش تمام شد و همه چیز برایش آشکار شد و فهمید که راه حق و باطل کجاست اما باز کافر شد و خدا و پیامبر و... را رد کرد چنین آدمی دیگر راهی ندارد که هدایت شود چون همه چیز برایش آشکار شده و مخالفتش نشانۀ لجبازی است
علاقه مندی ها (Bookmarks)