جلوگيري از دهيدراتاسيون جوجه هاي يكروزه

جوجه هاي يكروزه به علت اينكه پيوسته آب بدن خود را از دست مي دهند، سريعاً دهيدراته مي شود. اين حالت حتي در هچري، اتاق انبار و يا در حين جابجايي طولاني مدت هم رخ مي دهد. معمولاً براي كاهش خطر دهيدراتاسيون، افزايش رطوبت نسبي در مدت انبار يا انتقال جوجه هاي يكروزه توصيه مي شود اما اين روش در عمل مناسب نيست.

دماي مطلوب بدن جوجه يكروزه حدود °C40.5-40 مي باشد. در اين دما جوجه احساس راحتي مي كند و بدنبال آب و غذا مي رود. اما تغيير دماي بدن از اين حد نرمال (بالا يا پايين) موجب ناراحتي و سستي پرنده مي شود. پرندگان توانايي محدودي در كنترل و تنظيم دماي بدن خود دارند، بويژه وقتي سن آنها پايين باشد. پرندگان در سنين بالاتر با استفاده از انرژي غذا بدن خود را گرم نگه مي دارند. اما، جوجه هاي يكروزه با ازدحام در يك گوشه سالن از اتلاف حرارت بدن خود جلوگيري مي نمايند كه در اين حالت به آب و غذا دسترسي نخواهند داشت.

وقتي پرنده مسن يا جوجه يكروزه احساس گرما بكند، نخست بالهاي خود را تكان مي دهد تا حرارت بدن خود را كنترل بكند. اگر اين عمل كافي نباشد، با عمل تبخير آب گرما را از بدنش دفع مي كند. از آنجائيكه پرندگان نمي توانند عرق بكنند، آب بدن خود را از راه له له زدن تبخير مي كنند. اگر پرنده احساس راحتي بكند (دماي مناسب بدن) تنفس از طريق بيني انجام مي گيرد و اين عمل در مدت 24 ساعت باعث اتلاف 2-1 گرم رطوبت خواهد شد.

وقتي دماي بدن جوجه به °C41 افزايش يابد (°C 0.5 بيش از حد نرمال) پرنده شروع به له له زدن مي كند، اين عكس العمل پرنده موجب افزايش اتلاف رطوبت از بدن مي شود و در وضعيت حاد، جوجه ممكن است در مدت 24 ساعت بيش از 5 گرم و حتي گاهي بيش از 10 گرم رطوبت بدن خود را از دست بدهد. در اين حالت اگر ما رطوبت نسبي سالن را افزايش دهيم در حقيقت مانع از دست رفتن رطوبت بدن جوجه شده ايم اما از طرفي ديگر با اين كار مانع خنك كردن پرنده توسط خودش شده ايم. در صورتي كه پرنده احساس راحتي بكند و از طريق بيني نفس بكشد، تغييرات رطوبت نسبي تاثير اندكي بر ميزان اتلاف رطوبتي پرنده خواهد داشت.

نكته مهم در جلوگيري از دهيراتاسيون جوجه يكروزه، كنترل دماي بدن و پيشگيري ا زوقوع حالت له له زدن مي باشد. اگر حرارت بدن پرنده در حد نرمال باشد، اتلاف رطوبتي بدن در مدت 24 ساعت به 2-1 گرم خواهد رسيد. در صورتيكه پرنده خوراك و كيسه زرده را بخورد، هضم مواد غذايي منجر به تشكيل آب متابوليكي خواهد شد و اين آب براي جبران هر گونه اتلاف رطوبتي در حرارت مطلوب بدن كافي مي باشد. در اين حالت پرنده اندكي كاهش وزن خواهد داشت ما منجر به دهيراتاسيون آن نخواهد شد.
در مسافت هاي طولاني انتقال جوجه ها، تزريق 2-1 سي سي سرم به جلوگيري از دهيراتاسيون آنها كمك مي كند اما به شرطي كه دماي بدن جوجه ها در حد نرمال باشد. اگر پرندگان در گرماي زياد قرار بگيرند، مقدار رطوبتي كه از دست مي دهند بيش از مقدار سرم تزريق شده جهت جبران آب تلف شده، خواهد بود. خوراندن مقدار اندكي غذا در حين جابجايي جوجه ها (حتي در فرم خشك) به پرنده در جذب كيسه زرده كمك مي كند و لذا آب متابوليكي توليد مي شود، اما به شرطي كه دماي بدن جوجه ها در حد نرمال باشد.

اگر خوراك آبدار باشد (ميوه يا ژل مايع) اب بيشتري در اختيار پرنده قرار مي گيرد و لذا زرده مصرف شده و آب متابوليكي توليد مي شود، اما به شرطي كه دماي بدن جوجه ها در حد نرمال باشد. پس از رسيدن به فارم، بايستي توجه داشت كه جوجه ها سريعاً به آب دسترسي داشته باشند تا اتلاف آب بدن آنها جبران شود. در نتيجه تنها راه موثر در جلوگيري از دهيراتاسيون بدن جوجه ها حفظ دماي مطلوب بدن آنها مي باشد


http://www.teyor.blogfa.com/