الگوریتم بهینه سازی pso

[moji5]

الگوریتم Particle swarm Optimization یا PSO

PSO حالتی از هوش دسته جمعی مبتنی بر الگوریتم است. راه حلی برای مسئله بهینه سازی در فضای جستجو یا مدل سازی رفتار اجتماعی در هنگام وجود هدفهاست.

مرور

PSO یک الگوریتم کامپیوتری مبتنی بر جمعیت و کتره ای برای حل مسئله است. PSOیک نوع هوش جمعی مبتنی بر اصول روانشناسی اجتماعی و فراهم آوردن بینشی در رفتار اجتماعی و کمک کردن به کاربردهای مهندسی است.

الگوریتمPSO برای اولین بار در 1975 توسط James KennedyوRussell C.Eberhart توصیف شد.این تکنیک ها بسیار رشد کرده اند و نسخه اصلی این الگوریتم به طور واضحی در نسخه های امروزی قابل شناخت است.
تاثیر گذاری اجتماعی و یاد گیری اجتماعی یک شخص را قادر می سازد تا ثبات دانستنی هایش را برقرار سازد.
انسان ها مسائلشان را به کمک صحبت با دیگران و نیز به کمک برهم کنش با باورهایشان، گرایش هایشان و تغییر رفتارشان حل می کنند؛ این تغییرات را می توان به طور نمونه به شکل حرکت افراد به سوی یکدیگر در فضای آگاهی اجتماعی مجسم کرد.

ذرات جمعی شبیه سازی شده ، این نوع از بهینه سازی اجتماعی می باشند.مسئله داه شده و چند راه برای ارزیابی مسئله پیشنهادی به ..... در شکل کلی "تابع شایستگی"حضور دارند.ساختار ارتباطی یا شبکه اجتماعی برای واگذار کردن هر همسایگی به یک فرد تعریف شده تا آن فرد با آن همسایگی بر هم کنش داشته باشد.سپس گروه کارگزاران به عنوان مهمان های سرزده برای راه حل های مسئله تعریف می شوند که آنها را به نام "ذرات" نیز می شناسیم؛ از این رو آنها را "ذرات دسته جمعی" نام نهاده ایم.


یک فرایند تکراری برای بهبود کاندیدا ها در طی حرکت ذرات در نظر گرفته شده است. ذرات مکررا شایستگی راه حل های کاندیدا را ارزیابی می کنند و موقعیتی را که در آن بهترین موفقیت را داشته اند ، به خاطر می سپارند. بهره راه حل کارگزاران "بهترین ذره" یا "بهترین محل" نامیده می شود. هر ذره این اطلاعات را برای دیگر ذرات موجود در همسایگی قابل دسترسی می کند.

همچنین آنها نیز می توانند ببینند که دیگر ذرات موجود در همسایگی در کجا بهترین موفقیت را داشته اند.

رکت ها در فضای جستجو بوسیله ی موفقیت های قبلی ؛ با افرادی که بیشتر مواقع همگرایی دارند، سرانجام بهتر از حالتی است که نزدیک شدن به جواب بوسیله عواملی فاقد هوش جمعی ولی با همین روش صورت گیرد.

گروه به صورت نمونه بوسیله ذرات در فضای چند بعدی که مکان و سرعت دارد، مدل سازی می شود.


این ذرات در میان این ابر فضا(فضای دارای بیش از سه بعد) پرواز می کنند و دو توانایی ضرورری دارند:

1-حافظه ای برای ذخیره سازی بهترین مکان خود2-آگاهی در مورد بهترین موقعیت در همسایگی خود یا در کل فضای پاسخ ها اعضای دسته جمعی مکان های خوب را به یکدیگر از طریق ارتباط انتقال می دهند و موقعیت و سرعتشان را با مکان های خوب تنظیم می کنند.

هر ذره برای اعمال تغییری مناسب در مکان و سرعت خود اطلاعات زیر را دارا می باشد:

1-"بهترین عمومی" که برای همه شناخته شده است و هنگامی که هر ذره بهترین مکان جدیدی را شناسایی کند، فورا برای بقیه ذرات اطلاعات مربوطه را به روز رسانی می کند.

2-"بهترین همسایگی"که ذره از طریق ارتباط با زیر مجموعه های گروه ، آنرا بدست می آورد.

3-"بهترین محلی"که بهترین راه حلی است که ذره تا کنون تجربه کرده است.

همه ذرات شروع به تاثیر پذیری از "بهترین عمومی" می کنند تا سرانجام به آن نزدیک شوند.
ذرات در فضای جستجو در نزدیکی "بهترین عمومی" سیر می کنند و بقیه فضا را کاوش نمی کنند ، به این پدیده"همگرایی" گفته می شود.
اگر ضریب اینرسی سرعت را کوچک انتخاب کنیم، تمام ذرات می توانند سرعتشان را کاهش دهند تا اینکه در "بهترین عمومی" به سرعت صفر نزدیکتر شوند.
یک را خروج از وضعیت همگرایی اولیه(نامطلوب) این است که دوباره به موقعیت ذرات (پس از رخ دادن همگرایی )مقدار اولیه بدهیم.