روانشناسى ترس از تاريكي

[ارمين]

برخي کودکان قادر نيستند در تاريکي بخوابند
وحشت برخي کودکان از تاريکي، برخلاف تصور بعضي از والدين که آن را تلاش کودک براي جلب توجه مي دانند، مي تواند ناشي از شب کوري باشد.
پژوهشگران مي گويند که اين ناراحتي نادر و تشخيص طبي آن دشوار است.
چشم اکثر مردم پس از مدت کوتاهي به تاريکي عادت مي کند، اما چشم برخي از کودکان، که ظاهرا از هيچ گونه ضعف بينايي رنج نمي برند و در محيط پرنور به خوبي مي بينند، به تاريکي عادت نمي کند.

ترس از سايه

پژوهشگران بيمارستان عمومي "گارتناول" در شهر گلاسکو در اسکاتلند با انتشار نتايج تحقيقات خود در "نشريه پزشکي بريتانيا" يکي از دو نوع ناراحتي مادرزادي شب کوري را تشريح کرده اند.
والدين يک دختربچه سه ساله که او را نزد پزشکان برده بودند گفتند که بچه بي وقفه از نابينايي در تاريکي شکايت مي کند.
او به سختي به خواب مي رفت و در تاريکي قادر به حرکت از يک اتاق تاريک به اتاق تاريک ديگر نبود، در حالي که مي توانست به سوي محيط روشن حرکت کند.
پدر و مادر کودک او را تنها پس از آن که مشخص شد خواهر سه ماهه اش به ضعف بينايي مبتلا است نزد پزشک بردند.
مورد دوم به يک دختربچه دو ساله مربوط مي شد که علاوه بر مشکل بينايي در تاريکي دائم به اشيا برخورد مي کرد و زمين مي خورد.
اين دختر بچه نيمه شب درحال گريه از خواب برمي خاست اما به اتاق خواب پدر و مادرش نمي رفت و شديدا وحشتزده مي شد. او همچنين از سايه مي ترسيد.
پزشکان دريافتند که در خانواده اين کودک، مشکلات بينايي از جمله شب کوري سابقه دار است.
به اين کودک چراغ قوه اي داده شد تا در تاريکي با خود حمل کند و اتاق خواب او شب ها روشن نگاه داشته شد.
به نظر مي رسد به اين ترتيب وحشت او از شب برطرف شده باشد.
گروه پژوهشگران که سرپرستي آن را "گوردون داتون"، متخصص چشم به عهده داشت، نوشت: "نابينايي شبانه در کودکان مي تواند باعث وحشت عميق از تاريکي شود."
وي افزود: "تشخيص اين ناراحتي و اختيار دادن به کودک براي کنترل نور محيط مي تواند زندگي خانوادگي را متحول کند