کودک درونت الان چه حالی دالههههههههههههههههههههه.. ..........؟

[فرهاد علیپور]

نشسته خسته به جوی و ترانه میسازم
سرشک خون دلم را روانه می سازم

نسیم صبح به زلفم چو مینوازد چنگ
نوای نوحه به هرکو ز شانه می سازم

زمانه ساز دگر سوز دیگری دارد
به سوز و ساز زمین و زمانه می سازم

بهارعمرچو اندر خس وخزان طی شد
نه غنچه بست ونه گل شد نه دانه میسازم

نه راه میکده رفتن نه صحبت واعظ
نه روی شاهد مه رو شبانه می سازم

خیال خنده ندارم، چو هرچه می گویند
حدیث منبر و واعظ فسانه می سازم

گهی به حالت مستم گهی به روزالست
به خال و خط جمالش ترانه میسازم

هزار بیت محبت که در جهان باقیست
به خشت و خاک قلم شاعرانه میسازم

زمهر دولت جانان کرم نمی بینم
هزارکه نقش هنر ماهرانه می سازم

شرار جامه تهمت که در بدن دارم
چو آتشی که به جانم زبانه می سازم

اگر چه رخت تحمل زتن درآوردم
به روزگار تباهم بهانه می سازم

کنون که با همه غیرازخدا درافتادم
چه مایه اشک ندامت روانه می سازم

مرا که فرصت «جبران» شود روزی
نهال غیرت و مردی نشانه می سازم

فرهاد علی پور (جبران)