دفتر خاطرات روزانه بچه هاي سايت نخبگان(حالا)

[Capitan Totti]

بیست سال عمر کمی نیست که گذشت ... بیست سال! هر چه دنبال این زمان ها می گردم پیدا نمی کنم ... یا از جیب هایم یا از مشت دستانم یا از چشم هایم تمام این زمان های زندگی فرو می ریزد و من بیهوده می نگرم ... هر چه می خواهم نردبام بگذارم زیر پایم و بروم به بلندترین نقطه این جهان، به اوج ... نمی شود ... هر چه می خواهم زمان را نگه دارم از نو شروع کنم نمی شود ... هیچ کاری از دست من ساخته نیست ؛ می بینی منی که بیست سال در این دنیا گذراندم و تلف کردم همه چیز را، هیچ کاری از دستم بر نمی آید! نه می توانم جای مدار زمین را عوض کنم نه خورشید را به تبعید بفرستم .. و نه حتی به زور به درختی سیب بگویم به بار بنشین ....دردناک است همه چیز را باختم ... گویا فقط کالبدی بودم که گذشت روزها برایش تصمیم می گرفتند نه خودم ... سال ها به تندی می گذرند ... آدم ها می آیند و می روند ... ماشین ها سرعت می گیرند و به تعمیرگاه می روند ... جان ها از تن خارج می شود و نمی دانم به کجا رهسپار می شوند ؟! ... خونی از رگ خارج می شود و دیگر بر نمی گردد .. صوت هایی شنیده می شود .. شگفت زده می شویم .. گوش هایی پرواز می کنند .. موسیقی ساخته می شود برایش دست می زنند، کسی می خواند ، صندلی ها خالی می شود ... می بینی همه چیز چنین است ... هر چه می خواهی پایداری پیدا کنی نمی توانی ... هیچ چیز پایدار نیست .. . گویی تمام زمان را بلعیدم و برای خود سن ساختم .. انگار آه شدم و بر پیکره ی دقایق ریختم .. احساس می کنم کلمات در مغزم به این و آنطرف می خورند. .. احساس می کنم زمین که می گردد من سقوط می کنم و جاذبه برای من عمل نمی کند ... همه چیز را باختم .. شوق به فردا در من ملایم شده است ؛ دیگر صبحگاه بدون کوک ساعت بیدار می شوم .. زندگی شده است جادو .. باید کسی بیاید و جادوگری بداند ... باید کسی دست مرا بگیرد و ار جدید راه رفتن به من بیاموزد .. باید کسی مرا بیدار کند .. بگوید زمستان دارد تمام می شود و من برایش بگویم چه خواب هایی دیده ام .. احساس می کنم تمام این بیست سال خواب بوده ام .. خوابی که در آن سکوت بود و شیرینی ها چون لیموشیرین قاچ خورده تلخ می شدند .. باید بخواهد از من که برایش خواب هایم را تعریف کنم .. باید حوصله داشته باشد که بشنود بیست سال از عمر کسی را که قرار بود به خودش افتخار کند! و بعد بگوید از بهار جدید تو یک ساله می شوی .. تو بیدار ... باید آغاز کنی زندگی را، چون مرا امید دهد بگوید زندگی بسیار زیباست ...
کاش اردیبهشت آن سال بجای من، ستاره ای می گذاشتی در سمتِ کورترین نقطه آسمانت و نامش هم نیلوفر ... کاش یک ستاره بودم که تو هر شب به آن نگاه می کردی و آرزوی داشتنت را داشتی، راستی شنیده ای از قدیمی ها که هر کسی یک ستاره ای دارد؟ کاش آن ستاره ی تو، من بودم ...

یک گذری بر صائب تبریزی بیفکنم

این چه حرفی است که در عالم بالاست بهشت

هر کجا وقت خوش افتاد همانجاست بهشت

دوزخ از تیرگی بخت درون تو بود

گر درون تیره نباشد ؛ همه دنیاست بهشت...

و سپس گذری بر اسعد گرگانی

گر امیدم نماند؛ وای جانم

که بی امید یک ساعت نمانم

و در آخر گذری بر اصتاد کپتن توتی

هر کسی بر جهان اطراف خود تاثیری می بخشد

گذری بر صادق هدایت که بارها اقدام به خودکشی کرد بینداز

او که خود را پرچم دار بی هدفان دنیا میدانست !

آری ؛ او امروز از برترین نویسندگان و نقادان تاریخ معاصر است

نقد های ادبی و تاریخ او؛ آثار وی...

بقول شاعر بزرگ نمیدونم کی ! من تو یه کنسرت از استاد قربانی و جمشید فاضلی اگر اشتباه نکرده باشم!

به رهبری استاد فرهاد فخرالدینی ؛ تصنیف اشو شنیدم!


باز آمده بلبل خوش آواز

با نغمه گری به گلستان ها

تا شاید ره رهایی بنماید بند غم ز پای دل ها بگشاید

شاید در تاریکی ها ؛ خورشید آید

در کوی آزادی ها ره پیماید...