اینجور چراهارو معمولا روستاییا و بصورت پرورش سنتی انجام میدن..در صنعتی غذاها و جیره ها مشخصه و چون هدف اقتصادیه اینجور چیزا پیش نمیاد...در رورش صنعتی هدف هزینه کردن برای افزایش وزن در سریعترین زمانه و به حداقل رسوندن بیماری...همین گوسفندانی که از زباله ها تغذیه میکنن چون بصورت سنتی توسط چوپان به چرا برده میشه عملا رو غذاهایی که میخورن بیرون کنترلی نیست...جلوی گوسفند هرچی بیاد میخوره ولو اینکه زباله باشه و همین گوسفندا به انواع بیماریها مبتلا میشن و کلی تلفات داده میشه...حالا شما فکرشو بکن بری روستا و ببینی که چندتا گوسفند یه بنده خدایی داره تلف میشه سریع سر میبرن و میدن قصابی روستا و مردم هم میخرن...البته این در تمام موارد صدق نمیکنه که ما بیای محکوم کنیم ولی اینجور مسائل زیاده...اما در اروپا و آمریکا چون مرتع زیاد دارن گوسفندا با خیال راحت چرا میکنن و بهترین کارایی رو هم دارن...اما در ایران بحث کمبود مرتع مطرحه و وقتی هم در مراتع زباله خالی میکنن وضع میشه این...گوسفند جز هرچی که توبیرون هستش چیزی نمیخوره...اما خب در پرورش صنعتی بغیر از بعضی نارسایی ها غذاهاشون کنترل شدست و با برنامه داده میشه اینجور مشکلات تا حدی وجود نداره...
اینم بگم که دامداریها هم موادغذاییرو از کارخونه هایی میخرن که کیفیتشون ثابت شده و ازهرجایی نمیخرن پس این کارخانه ها بخاطر رقابت هم که شده سعی در تولید محصول خوب هستند..
علاقه مندی ها (Bookmarks)