سلام
دوستان اولا میدونم خوندن همچین مقاله
ی طولانی سخته. عذر میخوام.
من خودم ادمی نیستم هرمقاله ی طولانی رو خط به خط بخونمولی توصیه میکنم اینو بخونید.
ثانیا من فقط این خبر رو گذاشتم پس نیاید به من انتقاد نکنید و صرفا نظراتتون رو اگه خواستید بفرمایید. بنده هم مثل شما خواننده!
من اول بگم به نظر خودم این مقاله جاب تر و قانع کننده تر از سایر مقالاتی بود که علایم رو پذیرفته بودن و میگفتن ظهور نزدیکه یا اینکه انکار میکردن نظرشون مخالفت بوده...
از چند وقت پیش که این چیزا رو میشنیدم کلا موی به تنم راست میشد و کلا دچار سردرگمی هستم
ینی واقعا ظهور نزدیکه؟؟؟
خودم شخصا فک میکردم با اونضاع بی صاحبی که دنیا داره حالا حالا ها انگار باید منتظر بود! و حتی صدها سال مونده!
الان دیگه کم کم دارم به فکر فرو میرم.
یک نکته ی دیگه یکی میگفت این شعر آیت الله بهجت
این همه لاف زن و مدعی اهل ظهورکه میگن در آخرای عمرشون اینو گفتن.... ینی آیا منظورشون این بود که ظهور نزدیکه و ایشون امید داشتند که خودشون حضرت رو ببینند؟؟؟
پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم
سال ها منتظر سیصد و اندی مرد است
آنقدر مرد نبودیم که یار باشم
اگر آمد خبر رفتن مارا بدهید
به گمانم که بنا نیست کنارش باشیم
یک نکته ی دیگه اینکه در مقاله ی دیگه ای خوندم که جزو معدود اتفاقاته این چنینیه که برای ولیعهد ولیعهد انتخاب بشه:
اینطوری که عبدالله که زنده بوده. امیر سلمان که الان شده پادشاه رو ولیعهدش کردن اونوقت برای اونم ولیعهد انتخب کردن چون خودش مریضه
من خوندم آلزایمر داره!
آخه پادشاه با آلزایمر؟؟؟
خب معلومه خودش رفتنیه!!
کلا :![]()
علاقه مندی ها (Bookmarks)