دلنوشته ...

[علي پارسا]

لَّيْسَ عَلَيْكَ هُدَاهُمْ وَلَـكِنَّ اللّهَ يَهْدِي مَن يَشَاء
هدایت یافتن آنان بر عهده تو نیست بلکه خداست که هر که را که بخواهد هدایت می کند
سوره بقره آيه 272

عزم آن دارم که امشب نیم مست

پای کوبان کوزهٔ دردی به دست


سر به بازار قلندر در نهم

پس به یک ساعت ببازم هرچه هست


تا کی از تزویر باشم رهنمای

تا کی از پندار باشم خودپرست

خدانگهدار ...

["VICTOR"]

لَّيْسَ عَلَيْكَ هُدَاهُمْ وَلَـكِنَّ اللّهَ يَهْدِي مَن يَشَاء
هدایت یافتن آنان بر عهده تو نیست بلکه خداست که هر که را که بخواهد هدایت می کند
سوره بقره آيه 272

عزم آن دارم که امشب نیم مست

پای کوبان کوزهٔ دردی به دست


سر به بازار قلندر در نهم

پس به یک ساعت ببازم هرچه هست


تا کی از تزویر باشم رهنمای

تا کی از پندار باشم خودپرست

خدانگهدار ...

?!?!?!?!?!

[sevda_sj]

بر خاکی نشسته بودم
که خدا آمد و کنارم نشست!
گفت: مگر کودک شده ای، که با خاک بازی ميکنی!
گفتم: نه! ولی...
از بازی آدمهايت خسته شده ام!
همان هايی که حس می کنند هنوز خاکم
و روح تو در من دَميده نشده
من با اين خاک بازی ميکنم، تا آدمهايت را بازی ندهم!
خدا خنديد...
پرسيدم خدايا
چرا از آتش نيستم!؟
تا هر که قصد بازی داشت را بسوزانم!
خدا اما ساکت بود!
گويا از من دلخور شده بود!
گفت:
تو را از خاک آفريدم
تا بسازی، نه بسوزانی...!
تو را از خاک از عنصری برتر ساختم
از خاک ساختم
که با آب گل شوی و زندگی ببخشی...
از خاک که اگر آتشت بزنند
باز هم زندگی ميکنی و پخته تر ميشوی...
با خاک ساختمت تا همراه باد برقصی...
تو را از خاک ساختم
تا اگر هزار بار آتش و آب و باد تو را بازی داد
تو برخيزی...
سر برآوری...
در قلبت دانهٔ عشق بکاری...
و رشد دهی و از ميوهٔ شيرينش لذت ببری...
تو از خاکی
پس به خاکی بودنت ببال
و من هيچ نداشتم برای گفتن

[mogan/k]

سهراب اری...تو راست میگویی، اسمان مال من است
پنجره ،فکر ،هوا ،عشق ،زمین مال من است
اما تو قضاوت کن سهراب،بر دل سنگ زمین جای من است؟
من نمیدانم که چرا این مردم دانه های دلشان پیدا نیست
صبر کن ای سهراب،قایقت جا دارد
من هم از همهمه داغ زمین بیزارم

[mogan/k]

دردهای من جامه نیستند تا ز تن در آورم
نعره نیستند تا ز نای جان بر آورم
دردهای من نگفتنی
دردهای من نهفتنی است...
دردهای من گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست
درد مردم زمانه است
مردمی که چین پوستینشان
مردمی که رنگ روی آستینشان
مردمی که نام هایشان
جلد کهنه ی شناسنامه هایشان

درد می کند

من ولی تمام استخوان بودنم

لحظه های ساده ی سرودنم

درد می کند
انحنای روح من
شانه های خسته ی غرور من
تکیه گاه بی پناهی دلم
شکسته است
کتف گریه های بی بهانه ام
بازوان حس شاعرانه ام
زخم خورده است
دردهای پوستی کجا؟

درد دوستی کجا؟

این سماجت عجیب
پافشاری شگفت دردهاست
دردهای آشنا
دردهای بومی غریب
دردهای خانگی
دردهای کهنه ی لجوج
اولین قلم
حرف حرف درد را
در دلم نوشته است

[MANE1371]

[معمار حانیه]

خیالت راحتشکسته دل ها نفرین هم بکنندگیرا نیستنفرین ته دل میخواهددل شکسته هم که دیگر سر و ته ندارد

[معمار حانیه]

شک کرده‌ام …
به صفحه دوم شناسنامه‌ ام شک کرده‌ام

این روزها دارم با کسی زندگی می‌کنم انگار …•

[معمار حانیه]

•
از وقت سحر تا دل شب یاد توام

در سوختن از آتش تب یاد توام

با عشق تو زندگی همی خواهم کرد

آن لحظه که جان رسد به لب یاد توام

--------------------------------------------------


عشق برای یک مرد فقط صفحه ای از کتابه

ولی برای یک زن تموم تاریخ زندگیشه

[معمار حانیه]

ﺣﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻧﻮ
ﺍﮔﺮ ﺑﻪ مردی ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺑﻬﺎ ﺩﻫﯽ
ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻨﺖ ﺗﻼﺵ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ
ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺳﺮﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﮐﻼﻣﺶ ﺑﯽ ﺭﻭﺡ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﯾﺦ ﺯﺩﻩ
ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮﯼ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﮔﯽ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ