بعضی ها;
شبیه عطر بهار نارنجی هستند در کوچه پس کوچه های پیچ در پیچ دلت،
نفس میکشی...
آنقدر عمیق;
که عطر بودنشان را تا آخرین ثانیه ی عمرت; در ریه هایت ذخیره کنی....
بعضی ها;
شبیه ماهی قرمز کوچکی هستند که افتاده اند در تنگ بلورین روزگارت;
جانت را با جان و دل در هوایشان; تازه میکنی....
بعضی ها;.....
بعضی ها;
آرامش مطلقند;
لبخندشان...
اخمشان...
کلامشان...
انگار که یک دنیا آرامش را به رگ و ریشه ات تزریق میکند...
و آنقدر عزیزند;
آن قدر بکرند;
که دلت نمی آید حتی یک انگشتت هم بخورد بهشان...
میترسی تمام شوند تو بمانی و یک دنیا حسرت...
بعضی ها;
آنقدر درکت میکنند
که فکر میکنی خدا تورا بارها برایشان دیکته کرده است
بعضی ها;
بودنشان...
همین ساده بودنشان...
همین نفس کشیدنشان;
یک عالمه لبخند می نشاند روی گوشه لبمان....
اصلا خدا جان;
در خلقت بعضی ها....;
سنگ تمام گذاشته ای...
سایه شان کم نشود از روزگارمان....
آمین
علاقه مندی ها (Bookmarks)