مشاوره مذهبي

[سونای]

سلام.





من مخالفم.
مخالف اینکه امید الکی بدیم.یعنی اگر خدایی نکرده زبونم لال بعدا در زندگی زناشویی مشکلی پیش بیاد باز باید بحث دین و قهر و لج و خدا وسط بیاد؟




امیدوارم همینطور بشه.اما اگر اینطور نشه چی؟ باز خدا بدهکار میشه؟


این همه دختر های خوب و پاکدامن اسیر همسر های معتاد و کثیف شدن و به خاطر مسائل مختلف مجبور به تحمل زندگی با اونها شدند چی بگن؟خدا خواسته؟
برن خودشونو بکشن؟

یا این همه ادمی که به طور ناگهانی زندگیشون متلاشی شد به خاطر حمله داعش....
اینا حق زندگی و شادی و عشق نداشتن؟دلشون نمیخواست شاد باشن؟به عشقشون برسن؟

چون شیعه بودن باید زمین دهن باز کنه و داعش رو قورت بده و هیچ اسیبی به هیچ شیعه نمازخون پاک روزه بگیر نرسه؟

من پیشنهاد میکنم این دید های تک بعدی رو بزاریم کنار
ما هیچ علمی نداریم فقط کافیه بدونیم در روز چند نوع بلا و مصیبت احتمال داره سرمون بیاد؟که سر خیلیا اومده ...ایا اینکه سالم هستیم جای شکر نداره؟
و اینکه اگر خدایی نکرده بلا و مصیبتی وارد شد بهتر نیست بیشتر به خدا پناه ببریم و توکلمونو قوی تر کنیم ؟تا اینکه ازش دور بشیم؟

باشه نماز نخون.اصلا دعا هم نکن.اصلا دیگه تفکرات دینی رو بزار کنار.
ولی اینو در نظر بگیر.ما انسانیم.تنها موجوذی که روی زمین قدرت تفکر داره.خودمون میتونیم خودمونو بدبخت کنیم.خودمون میتونیم خودمونو خوشبخت کنیم.

پس هر مشکلی که پیش بیاد فقط باید اصولی باهاش برخورد کنیم.فردی که قطع نخاء میشه زندگیش تموم شد؟نه.
فردی که یکی از اعضای خانوادشو از دست میده زندگیش فنا شد؟نه

باید تحمل کنیم.چون این مسائل برای این دنیا هست.مرگ خوشی.عشق طلاق.بچه پدر مادر خرید بیکاری گریه خنده صدمه....
و درست اینجاست که تفکرات دینی باعث میشه نسبت به یک انسان بی دین بهتر دوام بیاری و محکم به مسیرت تو زندگی ادامه بدی.

همین الان ممکنه فردی که بعد از مدتها بیکاری کاری پیدا کرده باشه به خاطر یه تصادف مسخره دستشو از دست بده و در نتیجه شغلشو...
خب تمام شد؟نه.
سرمایه هر فردی روح اون فرد هست.و هیچ تضمینی نیست که داراییهات برات بمونه غیر از روحت.چون جاویدان هست.
اعضای خانواده,پول,خانه,ماشین,شغل,� �شق,بچه,سلامتی, واقعا به کدومشون اعتبار میدی که تا اخر عمر برات میمونن؟در یک لحظه ممکنه این ها نابود بشن

ولی تنها چیزی که برات میمونه روحته

کافیه روحتو بزرگ کنی و در لحظه زندگی کنی و هدف بزرگی داشته باشی که اونم انسانیت هست.اینجوری زخم هات خیلی زودتر درمان میشن و عمق تفکرت بزرگتر میشه.

مثلا اونوقت میگی:

عاشق فردی شده بودم ولی نشد بهم برسیم.جالبه قسمت خواهرم شد.ولی خب زندگی جریان داره.بازم خدایا شکرت.همین.



هرکسی از دید خودش بزرگترین مشکلات رو داره.ولی از نظر من دقیقا وقتی از مشکلاتمون زیاد حرف میزنیم یعنی در اون زمینه ضعف داریم و باید تقویت بشیم.

سلام خوبی؟


چرا نباید به لطف و بزرگی خدا امید داشت؟ البته من درک میکنم منظورت چی هستا و قبول دارم... داری از امتحان شدن حرف میزنی.... همونی که بالا نوشتم ظرفیت..یچیزو داریم میگیم اما جنبه های مختلفشو ...

میشه امید هم داشت ..مگه نه اینکه خدا ارحم و الراحمینه! بنظر من باید مدام امید داشت... که خدا بهترین رو نصیب ادم میکنه... و این بهترین همونطور هم که اقا حسین و شما گفتین دانشش پیش خداست

بنظرم درست نیست از الان به این فکر کنیم شاید بدتر ( از نظر ما ) نصیبمون بشه...

باید به این فکر کرد که خدا بهترین رو میده.. از طرفی در هر شرایطی راضی به رضای خدا بود و در هر شرایطی که دچار سختی شدیم بگیم صلاح بوده بهترین بوده و بهترین قراره نصیب شه..

اره قبول دارم اونا برا جنایات داعش به عشقشون نرسیدن..اما اونا هم به بهتر از عشق زمینی رسیدن گفتنه اینا البته اسونه... برا همینه پاداش اونا نصیب من نمیشه ..


اگر قبول کنیم بهترین همیشه در انتظارمونه ..ظرفیتمون بالا میره ! و هیچوقت خدا بدهکار نمیشه... باید عشق خدا رو در وجودمون تقویت کنیم و اینکه هر لحظه تو هر شرایط توان دیدن بهترینها و لطف خدا رو داشته باشیم