امروز خبری را مرتبط با موضوع ایجادی مطالعه می کردم.
در آن خبر آمده بود،تحقیقات نشان داده اند، افرادی که در دنیای واقعی در زمینه برقراری ارتباطات اجتماعی با دقت و تیزبینی و احتیاط بیشتری پیش می روند در دنیای مجازی هم چنین عملکردی خواهند داشت.
به نظر من، اگر فردی در دنیای واقعی دنبال برقراری ارتباطات سالم به جهت افزایش روابط خود برای نیل به اهداف مثبتش باشد،( اهدافی که اثرات ونتایج دستیابی به آن ها ، برای خود فرد و افرادی که در ارتباط بااو هستن مفید می باشد)، در دنیای مجازی هم اینگونه خواهد بود.
در دنیای مجازی اگر هر فردی مراقب این باشد که چگونه رفتاری را دارد،اصلا جای نگرانی و... وجود نخواهد داشت.این ما هستیم که با رفتارمان ،شرایط و موقعیت پذیرش و یا عدم پذیرش وقایع در محیط مجازی را ایجاد می کنیم.
یعنی در بسیاری موارد اینگونه هست و البته باید توجه داشت که استثنا هم وجود دارد.یعنی با وجود تمام مراقبت ها ودر نظر گرفتن تدابیر امنیتی و ... بازهم افرادی سواستفاده گر در چنین محیط هایی وجود دارن همانگونه که در محیط واقعی وجود دارن.
تصور من این هست که جداکردن این محیط ها به این شکل اشتباه هست و این جدایی باعث ایجاد چنین مسایلی شده.
برخی معتقد هستن، در این محیط ها(مجازی) می توانند حیا را کنار گذاشته و حرمت ها را بشکنند و همین امر موجب بی پروایی در عملکردشان میشه و به دنبالش مشکلات متعددی به وجود می آید.
اگر همانگونه که در محیط واقعی یک فرد شخصیت مبادی آدابی دارد در چنین محیط هایی همین گونه باشد و خود را مسیول بداند و ... از بسیاری از مشکلات کاسته خواهد شد.
سپاس بابت مطلب خوب شما.
علاقه مندی ها (Bookmarks)