حرکت و زمان

[genius1]

سلام،
راستش اين مطلب را نه دلم آمد در قسمت فيزيک مطرح کنم و نه در قسمت علوم انساني و روانشناسي و الهيات و ..... به همه شان ربط دارد، گفتم بهتر است اينجا بنويسم:
من فکر مي کنم ادراک ما از زمان يک جاييش اشکال دارد.
ابزار ما براي درک اطراف خود پنج حس و عقل است که همه مي دانيم اينها بسيار محدود اند.
ولي با اين حال بايد سعي خود را بنماييم. به قول حافظ: گرچه وصالش نه به کوشش دهند - در طلبش هرچه تواني بکوش
من در اين نوشته سعي دارم به نحوي با موضوع زمان کلنجار روم بلکه بتوان رخنه اي در اسرار ماهيتي آن بوجود آورد.
براي شناخت ماهيت زمان از اينجا شروع مي کنم:
فرض کنيم ما مي خواهيم زمان را متوقف کنيم.
فرض کنيم ما داريم يک فيلم نگاه مي کنيم، دگمه pause را مي زنيم و فيلم متوقف مي شود.
اگر دقيق نگاه کنيم در اصل حرکت در فيلم متوقف شده است.
پس زمان ارتباط مستقيم با حرکت دارد و در اصل اين حرکت است که زمان را دارد مي سازد.
خوب حالا در دنياي واقعي مي خواهيم زمان را نگاه داريم، پس بايد تمام حرکت ها را متوقف کنيم.
خوب اصلا" فرض کنيم تمام اجسام آسماني و نور و کره زمين و .... را از ميان بر داريم تا زمان متوقف شود.
ما در يک فضاي تاريک لايتناهي و بدون هيچ جسمي (فرض مي کنيم که جسم خودمان هم نيست شده و فقط آگاهي ما باقي است)
ولي باز زمان دارد مي گذرد!
چرا؟
چون ما داريم فکر مي کنيم و درکش مي کنيم!
حالا اين نتيجه را مي گيرم:
پس در آگاهي نوعي حرکت نهفته است!
يعني چون آن حرکت موجود در آگاهي متوقف نشده پس زمان هم هنوز متوقف نشده!
ولي واقعا" آگاهي چيست؟
خوب ....... آيا مايل هستيد در اين بحث شرکت کنيد؟
من تا اينجايش را نوشته ام، آيا بچه هاي نخبه سايت مي توانند چيزي به آن اضافه کنند؟
مهم نيست بحث به کدام طرف کشيده شود، ديديد که از زمان شروع کردم و به حرکت و بعد بحث به آگاهي کشيده شد.
در اصل مي خواهيم به نوعي در ماهيت جهان اطراف خود تفکر کنيم.
اگر علاقه داريد ..... بسم الله ..... اميدوارم بتوانم چيزهايي از شما ياد بگيرم.

این سوال مدت ها بود که ذهن من را به خودش مشغول کرده بود.من به شما 3گونه جواب می دهم که فلسفه و فیزیک را درهم می آمیزد:

1-از زمان ارسطو و نیوتون تا اینشتین(قبل از ظهور مکانیک کوانتومی)عقیده بر این بود که با برهان خلف ثابت می کردن که باید زمان وجود داشته باشه:برای این کار ابتدا روی زمین می ایستیم روی اون مبدایی(به دلخواه) رسم می کنیم و اون رو مبدا مکان می نامیم.از این بعد مکان هرچیزی رو خواستیم از آن مکان به مبدا وصل می کنیم طول این پاره خط می شه مکان جسم.نیوتون و اینشتین در نسبیتش هر دو قبول داشتند که نمی توانید جسمی یکتا رو براش دو بردار مکان قائل شیم،مگر آنکه بستری باشه تا مکان در آن تغییر کند بعدی تازه که زمان نام دارد:حالا به تغییر مکان تو زمان چی می گن:حرکت و این توضیح به قول معروف دم دست ترین توضیح می باشه که مکانیک نسبیتی و بسیاری از فیلسوفان اونو باور داشتن.

2-پس از ظهور مکانیک کوانتومی و با معادله آقای ویلر دو وید که برای ترکیب نسبیت و کوانتوم به وجود آمده بود،ریاضیات چیز عجیبی رو نشون داد.
بر طبق این معادله اگر ما حلش کنیم به معادله ای می رسیم که عامل زمان نداره!!!!! به عبارتی بر اساس این تئوری جهان مملو از عکس های فوریه و همه زمان چه گذشته و چه آینده و چه حال همین جا در درون این عکس هاست و هیچگونه تعاملی با هم ندارن!! در حالی که مغز ما این تعامل را بوجود می آورد که حس کنیم و به خودمان تلقین کنیم که زمان پیکانیست رو به جلو.
ممکن است با انتهای بند فکر کنید که چند خط بالا چرندیاتی بیش نیست اما به یادتون باشه که پارمنیدس فیلسوف اعلام کرد که زمان وجود نداره و گفته هاش شبیه دانشمندان کوانتومی بود!!
البته دانشمندان و فیلسوفان بسیاری با این گفته مخالف اند و همین سر ناسازگاری نسبیت و کوانتوم بر سر نظریه ای واحد است.

3-عده ای از فیزیک دانان از جمله شاون کارول فیزیک دان آمریکایی می گن که زمان باید بر مبنای قانون دوم ترمودینامیک وجود داشته باشه.یعنی از دیدگاه اون با بالا رفتن بی نظمی در جهان از آغاز انفجار بزرگ،همواره این زمان بوده که بستری برای بی نظمی و افزایش آنتروپی فراهم کرده.بر مبنای نظریه ی اون جهان در گذشته مکانی منظم تر از حال بوده و هر چه جلو تر می ریم بر بی نظمی جهان افزوده می شه پس بین گذشته و حال و آینده بستری وجود دارد که آنرا بعد زمان می نامن.

فکر کنم الان فهمیدید که بحث سر چی داغه تو فیزیک؟؟؟؟ سر فلسفه و من به علت عشق به فیزیک،عاشق فلسفه و منطق هستم و حال میکنم که ازین سوالای باحال تو اینجا میکنید.

با تشکر