تفکراتي از جنس نور

[علي پارسا]

اگه تو کوچه داريد راه مي رويد و يک کارتون خواب يا معتاد که کنار خيابان افتاده بهتون بگه: اووووووووهوي عوضي!!
اون وقت چکار مي کنيد؟
هيچي! يک چپ چپ بهش نگاه مي کنيد، شايد يک لبخندي هم بزنيد و رد شويد!
ولي تو اتوبوس سوار شويد و يکي بهتون بگه: اووووووووهوي عوضي!! خيلي بهتون بر مي خوره، با او دعوا خواهيد کرد که: براي چه همچين چيزي گفتي؟ مگه من چکار کردم؟
چرا اين دو عکس العمل اينقدر با هم فرق مي کند؟؟؟؟
چون براي اولي ارزشي قائل نيستيد، اهميتي هم به حرفش نمي دهيد!
ولي براي دومي ارزش قائل هستيد و انتظار داريد رفتار مناسبي در جامعه از خودش نشان دهد.
حالا يک نتيجه مي خواهم بگيرم:
بعضي از افراد و بستگان هستند که بي احترامي هايي مي کنند و شما خيلي ناراحت مي شويد!
مخصوصا" خانم ها در اين موارد خيلي حساس تر هستند و بيشتر از رفتار طرف دلگير مي شوند!
ولي ...... بهتر نيست با اين افراد مانند آن معتاد رفتار کرد!
واقعا" کسي که بي احترامي مي کند آنقدر ارزش دارد که از دستش ناراحت مي شويم؟
مي توانيم بهش بخنديم و بگذريم! او آنقدر آدم بي ارزشي است که حتي لياقت ندارد به خاطر حرفهايش ناراحت شويم!!
البته نه اين که يک نسخه براي همه بپيچم! خيلي موارد هست که در تعاملات بين افراد دخيل است، بعضي ها را بايد حسابي سر جايشان نشاند
ولي اين پيشنهاد من را هم يک جايي کنار ذهنتان داشته باشيد، خيلي جاها به کار مي آيد!
بعضي مواقع آنقدر انرژي خود را صرف سر و کله زدن با يک بيشعور مي کنيم که حسابي خسته مي شويم، در صورتي که مي توانيم فقط يک لبخند بهش بزنيم و بگذريم، اينجوري هم خودمان شاد مي شويم و هم بهترين جواب براي اون فرد همين لبخند تمسخر آميز است.