سوختن جزیره ایرانی در دریای خزر میان اخبار گم شد (فاجعه زیست محیطی)

[Almas Parsi]

سوختن جزیره ایرانی در دریای خزر میان اخبار گم شد

تنها جزیره ایرانی دریای خزر و یکی از قطب های مهم گردشگری شمال کشور، در حالی از بامداد سه شنبه هفته گذشته در محاصره آتش قرار گرفته بود و سرانجام از روز پنج شنبه مهار شد که بخش چشمگیری از گونه های گیاهی این منطقه منحصربفرد نابود شد.

اما میزان پوشش این حادثه بزرگ در سطح رسانه های کشور، عمدتاً در حد نقل یک خبر یا یک گزارش کوتاه بود، حال آنکه اگر یک پاساژ در پایتخت به آتش کشیده شود، پوششی وسیع می یابد؛ مسأله ای که عمق تمرکز افراطی رسانه ها در پایتخت را به خوبی به تصویر می کشد.

آشوراده تنها جزیره ایرانی دریای خزر و یکی از قطب های مهم گردشگری شمال کشور از بامداد روز سه شنبه در محاصره آتش قرار گرفت و این حادثه دو روز تمام استمرار داشت و این منطقه بکر توریستیبا گونه های ارزشمند گیاهی اش در آتش می سوخت؛ رخدادی که وسعتش 100 هکتار بود و بنا بر اظهار نظر مدیرکل محیط زیست مازندران در پی وقوعش، حدود 80 درصد سازیل، 15 درصد تمشک و 5 درصد انار وحشی این منطقه و البته بخشی از حیوانات ساکن این جزیره از بین رفت.




این آتش سوزی که علت وقوعش عوامل انسانی و صیادانغیرمجاز بوده اند، از محل تکثیر ماهیان غضروفی شیلات آغاز و تا ضلع غربی خلیج ادامه داشت که با بسیج محیط بانان و یگان حفاظت محیط زیست در میانکاله مهار شد، ولی وزش باد، موجب دامن زدن به این آتش سوزی شد و سرانجام خطای انسانی، منجر به از دست این ابعاد عظیم از مناطق ارزشمندی شد که تا پیش از این، بسیاری از مردم حتی نامش را نیز نشنیده بودند.

در برخی منابع تاریخی از این منطقه به عنوان مجمع الجزایر آشوراده متشکل از سه جزیره یاد شده است. گفته می شود با بالا آمدن سطح آب دریای خزر دو جزیره کوچک انتهای آشوراده در آب فرو رفتند و اینک تنها یک جزیره از آن مانده است.

جزیره آشوراده با آب و هوای معتدل در غرب بندر ترکمن است و تا سال ها پیش با امکاناتی چون پاسگاه ژاندارمری، شرکت تعاونی روستایی، مدرسه راهنمایی، مغازه، مسجد و حسینیه بیش از هزار تن سکنه داشت که به مشاغل دامداری، کارگری، پیشه وری و ماهی گیری مشغول بودند؛ اما با وقوع سیل در سال 1372 این جزیره خالی از سکنه شد.




در رخدادهای اخیر، بخش وسیعی از این جزیره نابود شد؛ اما این حادثه در قالب چند خبر نقل قولی و در حاشیه مورد توجه قرار گرفت، حال آنکه واقعه رخ داده، یکی از بزرگ ترین آتش سوزی های این چنینی بود و اگر در بسیاری از دیگر کشور ها رخ می داد، گزارش لحظه به لحظه رسانه ها را در پی داشت.

با این حال، رسانه های مهم و تأثیرگذار کشور هر روز بیش از پیش اقدام به تمرکزگرایی در پایتخت می کنند، تا آنجا که آتش سوزی یک پاساژ در پایتخت جنجال آفرین و به تیتر روزنامه ها بدل می شود، ولی چنین آتش سوزی وسیعی از نگاه رسانه ها دور می ماند.


این اتفاق تلخ اما برای نخستین بار نیست و پیش از این در حوادث گوناگون شاهد چنین برخورد دوگانه ای بوده ایم و متأسفانه برخی چالش ها نظیر ریزگرد ها، خشکسالی، آلودگی هوا و ... تا به فضای پایتخت و یا کلان شهرهای کشور نرسد، اساساً دیده نمی شود و تنها در هنگامه ای که پایتخت با چنین وضعیتی روبه رو می شود، رسانه ها در صدر اخبار و به شکل گسترده به ماجرا می پردازند.

البته در این زمینه استثناهایی چون سیل و زلزله و حوادث اینچنینی هستند، ولی در ارتباط با سایر رویدادها، معمولاً این تمرکز افراطی رسانه ها بر وقایع پایتخت مشهود است.


البته شکی نیست که وقایع رخ داده در کلان شهرهای کشور و به ویژه پایتخت از اهمیت ویژه ای برخوردارند و بخشی از تمرکز رسانه ها منطقی است و در دیگر کشورهای نیز این تمرکز وجود دارد؛ اما وقتی بزرگ ترین وقایع سایر نقاط کشور، جایی در میان اخبار مهم رسانه ها نمی یابد و جریان ساز نمی شود، این تمرکز جنبه افراطی می یابد و باعث می شود، بیشتر مردم ایران و به ویژه تصمیم سازان و تصمیم گیران که در پایتخت حضور فعالی دارند، از برخی حوادث مهم کشور بی اطلاع یا کم اطلاع بمانند و یا در جریان ابعاد حقیقی این حوادث قرار نگیرند.




این روند عملاً باعث شده که در سیاست گذاری های کلان، بسیاری از چالش های مهم خارج از شهرهای بزرگ یا دیده نشوند و یا بسیار کمرنگ مورد توجه قرار گیرند و تمرکز افراطی رسانه ها، عملاً به تنظیم و تصویب قوانین و اعمال شیوه های مدیریتی منجر می شود که بسیاری از چالش های خارج از شهرهای بزرگ در آن ها نادیده گرفته شده و تنها در مقاطعی چون حادثه بزرگ اخیر، عوارض چنین کم کاری رسانه ای نسبت به حوادث نقاط خارج از کلان شهر ها آشکار می شود.


در چند سال اخیر، برخی رسانه ها موردی به چالش های جدی در شهرهایی که در زمره کلان شهر ها به شمار نمی روند، پرداخته اند اما شکستن این فضای متمرکز رسانه ای با چنین حرکت های موردی تغییر نمی کند و عزم جدی رسانه ها را می طلبد؛ رسانه هایی که فروش اندکی دارند و شاید یکی از دلایل برخوردار نبودن از مخاطب میلیونی، بی توجهی نسبت به بخش وسیعی از مردم و حوادث کشور است که در شهرهای بزرگ قابل دیده نمی شود.

آیا در دوران پیش روی، شاهد تحولی در این حوزه و تغییر این فضا خواهیم بود؟

منبع : تابناک

[m.g.s.t.r]

سوختن جزیره ایرانی در دریای خزر میان اخبار گم شد

تنها جزیره ایرانی دریای خزر و یکی از قطب های مهم گردشگری شمال کشور، در حالی از بامداد سه شنبه هفته گذشته در محاصره آتش قرار گرفته بود و سرانجام از روز پنج شنبه مهار شد که بخش چشمگیری از گونه های گیاهی این منطقه منحصربفرد نابود شد.

اما میزان پوشش این حادثه بزرگ در سطح رسانه های کشور، عمدتاً در حد نقل یک خبر یا یک گزارش کوتاه بود، حال آنکه اگر یک پاساژ در پایتخت به آتش کشیده شود، پوششی وسیع می یابد؛ مسأله ای که عمق تمرکز افراطی رسانه ها در پایتخت را به خوبی به تصویر می کشد. آشوراده تنها جزیره ایرانی دریای خزر و یکی از قطب های مهم گردشگری شمال کشور از بامداد روز سه شنبه در محاصره آتش قرار گرفت و این حادثه دو روز تمام استمرار داشت و این منطقه بکر توریستیبا گونه های ارزشمند گیاهی اش در آتش می سوخت؛ رخدادی که وسعتش 100 هکتار بود و بنا بر اظهار نظر مدیرکل محیط زیست مازندران در پی وقوعش، حدود 80 درصد سازیل، 15 درصد تمشک و 5 درصد انار وحشی این منطقه و البته بخشی از حیوانات ساکن این جزیره از بین رفت. این آتش سوزی که علت وقوعش عوامل انسانی و صیادانغیرمجاز بوده اند، از محل تکثیر ماهیان غضروفی شیلات آغاز و تا ضلع غربی خلیج ادامه داشت که با بسیج محیط بانان و یگان حفاظت محیط زیست در میانکاله مهار شد، ولی وزش باد، موجب دامن زدن به این آتش سوزی شد و سرانجام خطای انسانی، منجر به از دست این ابعاد عظیم از مناطق ارزشمندی شد که تا پیش از این، بسیاری از مردم حتی نامش را نیز نشنیده بودند. در برخی منابع تاریخی از این منطقه به عنوان مجمع الجزایر آشوراده متشکل از سه جزیره یاد شده است. گفته می شود با بالا آمدن سطح آب دریای خزر دو جزیره کوچک انتهای آشوراده در آب فرو رفتند و اینک تنها یک جزیره از آن مانده است. جزیره آشوراده با آب و هوای معتدل در غرب بندر ترکمن است و تا سال ها پیش با امکاناتی چون پاسگاه ژاندارمری، شرکت تعاونی روستایی، مدرسه راهنمایی، مغازه، مسجد و حسینیه بیش از هزار تن سکنه داشت که به مشاغل دامداری، کارگری، پیشه وری و ماهی گیری مشغول بودند؛ اما با وقوع سیل در سال 1372 این جزیره خالی از سکنه شد. در رخدادهای اخیر، بخش وسیعی از این جزیره نابود شد؛ اما این حادثه در قالب چند خبر نقل قولی و در حاشیه مورد توجه قرار گرفت، حال آنکه واقعه رخ داده، یکی از بزرگ ترین آتش سوزی های این چنینی بود و اگر در بسیاری از دیگر کشور ها رخ می داد، گزارش لحظه به لحظه رسانه ها را در پی داشت. با این حال، رسانه های مهم و تأثیرگذار کشور هر روز بیش از پیش اقدام به تمرکزگرایی در پایتخت می کنند، تا آنجا که آتش سوزی یک پاساژ در پایتخت جنجال آفرین و به تیتر روزنامه ها بدل می شود، ولی چنین آتش سوزی وسیعی از نگاه رسانه ها دور می ماند. این اتفاق تلخ اما برای نخستین بار نیست و پیش از این در حوادث گوناگون شاهد چنین برخورد دوگانه ای بوده ایم و متأسفانه برخی چالش ها نظیر ریزگرد ها، خشکسالی، آلودگی هوا و ... تا به فضای پایتخت و یا کلان شهرهای کشور نرسد، اساساً دیده نمی شود و تنها در هنگامه ای که پایتخت با چنین وضعیتی روبه رو می شود، رسانه ها در صدر اخبار و به شکل گسترده به ماجرا می پردازند. البته در این زمینه استثناهایی چون سیل و زلزله و حوادث اینچنینی هستند، ولی در ارتباط با سایر رویدادها، معمولاً این تمرکز افراطی رسانه ها بر وقایع پایتخت مشهود است. البته شکی نیست که وقایع رخ داده در کلان شهرهای کشور و به ویژه پایتخت از اهمیت ویژه ای برخوردارند و بخشی از تمرکز رسانه ها منطقی است و در دیگر کشورهای نیز این تمرکز وجود دارد؛ اما وقتی بزرگ ترین وقایع سایر نقاط کشور، جایی در میان اخبار مهم رسانه ها نمی یابد و جریان ساز نمی شود، این تمرکز جنبه افراطی می یابد و باعث می شود، بیشتر مردم ایران و به ویژه تصمیم سازان و تصمیم گیران که در پایتخت حضور فعالی دارند، از برخی حوادث مهم کشور بی اطلاع یا کم اطلاع بمانند و یا در جریان ابعاد حقیقی این حوادث قرار نگیرند. این روند عملاً باعث شده که در سیاست گذاری های کلان، بسیاری از چالش های مهم خارج از شهرهای بزرگ یا دیده نشوند و یا بسیار کمرنگ مورد توجه قرار گیرند و تمرکز افراطی رسانه ها، عملاً به تنظیم و تصویب قوانین و اعمال شیوه های مدیریتی منجر می شود که بسیاری از چالش های خارج از شهرهای بزرگ در آن ها نادیده گرفته شده و تنها در مقاطعی چون حادثه بزرگ اخیر، عوارض چنین کم کاری رسانه ای نسبت به حوادث نقاط خارج از کلان شهر ها آشکار می شود. در چند سال اخیر، برخی رسانه ها موردی به چالش های جدی در شهرهایی که در زمره کلان شهر ها به شمار نمی روند، پرداخته اند اما شکستن این فضای متمرکز رسانه ای با چنین حرکت های موردی تغییر نمی کند و عزم جدی رسانه ها را می طلبد؛ رسانه هایی که فروش اندکی دارند و شاید یکی از دلایل برخوردار نبودن از مخاطب میلیونی، بی توجهی نسبت به بخش وسیعی از مردم و حوادث کشور است که در شهرهای بزرگ قابل دیده نمی شود. آیا در دوران پیش روی، شاهد تحولی در این حوزه و تغییر این فضا خواهیم بود؟

منبع : تابناک

خبرنگارهای ایرانی حال بیرون رفتن از تهران را ندارن!!! اما خبرنگارهای همین استکبار جهانی حتی تا خطوط مقدم جبهه ها میرن و حتی توسط افرادی چون داعش هم کشته میشن ولی خبرنگارهای ایران فقط توقع تجلیل از خودشون در روز خبرنگار را دارن!!

[m.g.s.t.r]

جا دارد که روز سوختن آشوراده را در تقویم علامت زده و ملی بدانیم!

[Almas Parsi]

آشوراده کجاست و ویژگی‌های منحصر به فرد آن چیست؟

آشوراده یا به زبان ترکمنی، آشیرآدا (به معنای جزیره آشور از ترکیب دو کلمه آشیر=آشور و آدا=جزیره) در حقیقت قسمت کوچکی از انتهای شبه جزیره دراز میان کاله است

که پیشروی آب دریای خزر در گذشته های بسیار دور، آن را از خشکی پهناور جدا کرده و خلیج زیبای گرگان را پدید آورده است.






پناهگاه حیات وحش میان‌کاله از سه بخش شکل گرفته: شبه جزیره میان‌کاله
(محدوده مشخص شده با رنگ مشکی)،
جزیره آشوراده (محدوده مشخص شده با رنگ قرمز) و خلیج گرگان

این جزیره که تنها جزیره ایرانی دریای خزر به شمار می‌آید، در حقیقت با حفر کانالی در سده‌های گذشته از شبه جزیره مجاور (که آن هم در سالهای نه چندان دور، آشوراده نامیده می‌شده) جدا شده تا از تمامی مناطق دور و اطراف خود بکرتر مانده و جزیره ای شکل بگیرد که در شمال به دریای خزر و در جنوب همسایه خلیج گرگان بوده
و از شرق به آبراهی باریک موسوم به «تنگه چپق‌اوغلی» و از غرب به کانال طبیعی خزینی منتهی شود تا تمام و کمال این مجموعه در کنار شبه جزیره میان‌کاله و خلیج گرگان، پناهگاه حیات وحش میان‌کاله نام بگیرد.

تالاب بین‌المللی و پناهگاه حیات وحش میانکاله طبق مصوبه شماره ۱۲ مورخ ۱۳۴۸/۸/۱۲ شورای عالی سازمان شکاربانی و نظارت بر صید وقت، به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شد تا در ادامه و به دلیل اهمیت اکولوژیک منطقه، بر اساس مصوبه ۷۸ مورخ ۱۳۵۴/۵/۲۱ شورای عالی حفاظت محیط زیست با وسعت ۶۶,۹۳۳ هکتار به عنوان پناهگاه حیات وحش میانکاله ارتقا بیابد.






همچنین مجموعه تالاب‌های میانکاله، خلیج گرگان و لپوی زاغمرز به دلیل تنوع کم‌نظیر اکوسیستم‌ (در برگیرنده ۹ تیپ از ۴۲ تیپ تالاب شناخته شده جهان) و دارا بودن معیارهای حائز اهمیت کنوانسیون تالاب‌های بین‌‌المللی (حائز ۶ معیار از ۸ معیار مربوط به شناسایی تالاب‌های با اهمیت بین‌المللی)، در سال ۱۳۵۴ در زمره اولین دسته از تالاب‌هایی بوده که در فهرست کنوانسیون رامسر به ثبت رسیده
و علاوه بر آن، در زمره یکی از ۹ ذخیره‌گاه زیست‌کره در سال ۱۳۵۵ به کمیته برنامه انسان و کره مسکون یونسکو (MAB) معرفی و انتخاب گردیده است.

گوشه‌هایی از حیات وحش آشوراده (منبع: پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران)

[Almas Parsi]

(تصاویر) آتش‌سوزی گسترده در آشوراده

آتش سوزی شب گذشته و صبح امروز در منطقه آشوراده با
تلاش مامورین یگان حفاظت محیط زیست مستقر در پناهگاه حیات وحش میانکاله و با همکاری مامورین محیط زیست بندرترکمن مهار شد.

به گزارش منابع خبری، مامورین یگان حفاظت شیلات، منابع طبیعی، آتش نشانی و تجهیزات راه و شهر سازی بندر ترکمن در مهار کامل این آتش سوزی مشارکت داشتند.

وسعت آتش سوزی را 100 هکتار بوده است و حدود 80درصد سازیل، 15درصد تمشک و 5 درصد انار وحشی در این آتش سوزی از بین رفت. عکس های مجید میهن دوست عکاس ایرنا از این آتش سوزی را در زیر می بینید.

[Almas Parsi]

[م.محسن]

جزيره ميانكاله شده محل مناقشه دو استان مازندران و گلستان كه قصد بر جدايي اون از استان مازندرانه

بنابراين اين وسعت تخريب غير قابل تصور نيست

شايد ...

[Almas Parsi]

99 درصد آتش سوزی ها در جنگل های شمالی عمدی است




واقعا جای تاسف داره

نمیدونم انسانیت ها کجا رفته و پاسخ این همه سوال بی جواب رو کی میتونه بده ؟؟؟؟
چرا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ایکاش .................................................. .............................................

[z@hra98]

سلام
ممنون بابت تایپکتون
والا مازندرانی ها تو هیچ جا شانس ندارن
این کار هم نشون دهنده مسئولان وظیفه شناس ماست ک به محیط زیست ما اهمییت میدن
واقعا جای تاسف داره ک هیچ ارگانی واکنشی نشون نمیده بابت اینگونه حوادث

[plarak12]

سوختن جزیره ایرانی در دریای خزر میان اخبار گم شد

راستش وقتی این تاپیک رو دیدم توان پست زدن رو نداشتم ،میگن خود کرده را تدبیر نیست
با این وضع بد فرهنگی چه در بین مردم و چه مسئولینی که از دل همین مردم و به انتخاب همین مردم بیرون میان ، انتظار بیش از این نیست
(البته منظورم به اونهایی که مسبب اصلی این مدل اتفاقات هستند ، نیشتر هامو نو همیشه میزنیم تا موقع جوالدوز بهانه نمونه
http://www.njavan.com/forum/showthread.php?212530 )

خبرنگارهای ایرانی حال بیرون رفتن از تهران را ندارن!!! اما خبرنگارهای همین استکبار جهانی حتی تا خطوط مقدم جبهه ها میرن و حتی توسط افرادی چون داعش هم کشته میشن ولی خبرنگارهای ایران فقط توقع تجلیل از خودشون در روز خبرنگار را دارن!!

خبرنگار !! شاید برخی افراد حال بیرون رفتن از شهرشون رو نداشته باشن ، اما ایا مازندران قحطی خبرنگار داره یا برخی اقایون نمیخوان این مدل اتفاقات تیتر اول بشن !!!
آواتار من مستند سازیه که در حال تهیه مستند تو سوریه شهید شد ...
کسی که از زندگی ، عشق ، ارزوها ، همسر و دختر 3سالش ، بخاطر ثبت حقیقت و فریاد حقیقت گذشت ...
ممنون میشم در درج پست ها دقت کنید ...

والا مازندرانی ها تو هیچ جا شانس ندارن
این کار هم نشون دهنده مسئولان وظیفه شناس ماست ک به محیط زیست ما اهمییت میدن
واقعا جای تاسف داره ک هیچ ارگانی واکنشی نشون نمیده بابت اینگونه حوادث

بنظرم شانس چیز بی معنیه
مردمی که بخودشون زحمت نمیدن تو انتخاب نمایندهاشون 10 دقیقه وقت برا شناخت اونها بزارن و معیار انتخابشون تیپ ظاهر و یا وعده هایی که مثل ماست شیر میده ، مردمی که ی نمیدونند به این اقای که رای دادند اصلا مدرکش چیه و چی خونده و تخصص چیه ، دلیلش اینه که قول داده بعد انتخاب منو ببر سر کار میگم چرا این اقا ، میگه قول داده بعد انتخاب جلو مغازمو سنگ فرش کنه ،میگم چرا این ، میگه قول داده دزد محلمون رو پیدا کته...
و یا مردمی که میگه رای نمیدم بمن چه همشون سرتا یکی اند و ... (منظورم با اونهایی که این مدلی اند تو لینک بالا قبلا ، این مدل ادما رو ذکر کردم )
قبول دارم همه ادما اینطور نیستند اما این بخشی از واقعیته . بخشی دیگه ماییم که صرفا با چندتا پست ، و نهایتا چندتا مقاله و عکس و انتقاد میکنیم ....
مردمی که با تور و انواع سم و ... میرن به رودخونه و تالاب تا ماهی شکار کنند ....
مردمی که فصل زمستون هر شب بالای چند هزارتا پرنده در حال انقراض رو به باد گلوله میگیرن
مردمی که نماینده هایی رو راهی مجلس میکنند که از جلسات اون فقط فروش وقت سخنرانی و ....
نمیخوام وارد حاشیه و جزئیات بشم ، که خودم مخالف این مدل رفتار هام که فقط موجب تشویش اذهان میشه ، اما خودمونم خیلی مقصریم ،
مقصریم که چنین افراد بی کفایتی رو انتخاب میکنیم و یا بدتر وقتی چنین افرادی رو میبینیم کاری نمیکنیم و فقط قور میزنیم که چنین و چنان و .
مقصریم که وقتی در چنین جایگاهی قرار میگیریم بدتر عمل میکنیم ، مقصریم که امار زباله ریزی ما و مصرف انرژی و ... ما رکورد داره و ...
بگذریم ، باید راه کار عملی داد ، البته بعد از چرایی و اسیب شناسی موشکافانه این واقعه ،
چه افرادی مستقیما در این قبیل اتفاقات نقش دارن ، نقش مسئولین محیط زیست و ارگان های دیگه چقدر و چگونست
مردم و ساکنین محلی چقدر نقش دارند ، ایا تصمیمات دولتی برای اشتغال و ... در خصوص ساکنین محلی در این گونه اتفاقات تاثیر داره و اگه هست بچه شکله و مشکل از کجاست
ایا بودجه لازم وجود نداره و .... ؟؟؟؟!!!!
خودم در حال حاضر تو این ضمینه ها فعالیت خاصی رو نداشتم و قبول دارم بعنوان یک ایرانی کم کاری کردم ، البته از بس مسائل زیاده که نمیشه تو همه ضمینه ها سرک کشید اما بازم قبول دارم که مقصرم ....
از دوستان مطلع و فعال در این عرصه ها درخواست میکنم برای برون رفت از این قبیل مشکلات راه کار و راه حل هاشون رو ارائه بدن ،
البته میدونم این سایت و این بخش شاید ظرفیت لازم برای چنین بحث هایی رو هنوز نداشته باشه ، اما همانطور که قبلا عرض کردم و از ادمین محترم درخواست ، باید جوی بوجود بیاد تا در چنین فضاهایی بشه استارت چنین کارهایی رو زد .و فقط صرف نقادی و و... راه بجایی نمیبره

شرمنده یکم تند رفتم قصد توهین به هیچ قشری رو نداشتم و ندارم و بجای نقطه چین و سکوت دوستان از حروف و کلمات استفاده کردم که شاید برخی از حرف های اونها بوده باشه