انیمیشن تهاجم میکروسپوریدیا
میکروسپوریدیا( Microsporidia) از جمله انگلهای یوکاریوتیک داخل سلولی اجباری است که قادر به تولید اسپور بوده و طیف وسیعی از مهره داران و بی مهره ها را آلوده میسازد. اولین بار در سال 1857 ، Nageli عوامل انگلی را در کرم های ابریشم شناسایی کرد و آن را نوزما بومبیسیس( Nosema bombycis) نام نهاد. میکروسپوریدیا یکی از عوامل بیماری در گروههای مختلفی از حیوانات میباشد که برخی از آنها از نظر اقتصادی مهم میباشند مثل حشرات، ماهیها، جوندگان آزمایشگاهی، خرگوشها و پریماتها و غیره. از طرفی میکروسپوریدیا ها در منابع محیطی عمومی مانند آبهای معدنی نیز یافت میشوند.
اولین مورد میکروسپوریدیازیس انسانی در سال 1959 گزارش شد و تا سال 1985 تنها 10 مورد عفونت انسانی میکروسپوریدیایی گزارش شده بود. در همین سال انتروسیتوزون بینئوسی ( Enterocytozoon bieneusi) از یک بیمار مبتلا به سندرم نقص سیستم ایمنی (AIDS) در فرانسه گزارش شد. پس از آن عفونتهای فراوانی از تمام نقاط دنیا گزارش شد و امروز به عنوان یکی از عوامل پاتوژن معمول در بیماران مبتلا به سندرم نقص سیستم ایمنی شناخته میشود.
میکروسپوریدیازیس یک عفونت فرصت طلب در میان افراد مبتلا به سندرم نقص سیستم ایمنی است و روز به روز تعداد موارد شناسایی شده افزایش مییابد که به دلیل گسترش روشهای تشخیصی مناسب میباشد. به گونهای که چند گونه جدید میکروسپوریدیایی از جمله انتروسیتوزون بینئوسی در سال 1985، انسفالیتوزون هلم( Encephalitozoon hellem) در 1991 و سپتاتا اینتستینالیس( Septata intestinalis) در 1993 در بیماران ایدزی شناسایی شد.
احتمالا بسیاری از عفونتهای میکروسپوریدیازیس انسانی منشا زئونوز داشته و از طریق آب آلوده به فضولات حیوانی منتقل میشوند با این وجود انتقال انسان به انسان نیز توصیف شده است.
این عوامل اگر چه در میزبانان با ایمنی سالم به صورت خود محدود شونده میباشند ولی در افراد مبتلا به سندرم نقص سیستم ایمنی به خصوص بیماران ایدزی میتواند تهدید کننده حیات باشد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)