همدیگر را دوست نداریم

[Almas Parsi]

همدیگر را دوست نداریم

در شیرهای پرچرب، روغن پالم که برای سلامتی مضر است می ریزند و به مردم می فروشند.

- در اکثر تن ماهی ها، روغن نباتی را به جای روغن ماهی می ریزند و به مردم می فروشند.
- قبل از زدوده شدن سموم کشاورزی از روی میوه ها، آنها را می چینند و به مردم می فروشند.

- دو میلیون خودرو و سه میلیون موتورسیکلت معاینه فنی ندارند.
- 15 میلیون پرونده مفتوح قضایی در محاکم کشور در جریان است.
- از اول فرودین تا آخر دی سال گذشته، فقط در تهران، 90 هزار نفر به دلیل نزاع به پزشکی قانونی تهران مراجعه کرده اند. آمار کل کشور بیشتر است.



- در تعطیلات عید فطر که جاده های شمال به دلیل کثرت مسافران قفل شد، برخی فروشندگان بین راهی، یک بطری آب معدنی را تا 10 هزار تومان به مسافران مانده در راه فروختند.- ... .این لیست را می توان همچنان ادامه داد اما واقعیت این است که با فهرست کردن رنج هایی که می بریم، کاری از پیش نمی رود.پس چه باید کرد؟شاید بهتر باشد کارخانه هایی که لبنیات آلوده به پالم به مردم می دهند را پلمپ کنیم و تولید کنندگانمتقلب تن ماهی را به مجازات های نقدی سنگین (نه! خیلی سنگین) محکوم نماییم.





شاید بهتر باشد از همین امروز، علاوه بر پارکینگ های شهر، بیابان های اطراف شهرها را هم تبدیل به پارکینگ کنیم و همه خودروها و موتورسیکلت های فاقد معاینه را به پارکینگ های شهری و بیابانی منتقل کنیم.

شاید یکی از راهکارهای لازم برای کاهش تعداد پرونده های قضایی این باشد که تعداد قضات بیشتری در دستگاه قضایی استخدام شوند یا شعبات پزشکی قانونی را برای تسریع در کار مراجعه کنندگان بیشتر کنیم.

گرانفروشانی که آب معدنی را چندین برابر قیمت فروختند حتماً باید به تعزیرات معرفی شوند. شاید بد نباشد که از این به بعد، نهادهایی مانند هلال احمر در شرایط مشابه، آب و غذا به مسافران برساند.

همه این ها راهکارهایی هستند که می شود درباره شان فکر کرد، برایشان همایش گذاشت، مصوبه و بودجه گرفت و عملیات اجرایی شان را محقق ساخت اما واقعیت این است که در کنار همه این کارهای اجرایی- که در جای خود لازم اند- باید به سراغ ریشه مشترک همه این مشکلات رفت.

اما به نظر می رسد ریشه مشترک ریختن روغن پالم در شیر و گران فروختن آب به مسافران جاده چالوس و نزاع های خیابانی، این است که ما همدیگر را دوست نداریم.

اگر مدیر فلان کارخانه تولید لبنیات، مردم را دوست می داشت، با خود می گفت که درست نیست آنها با خوردن لبنیات کارخانه من دچار چربی اضافه و بیماری شوند.


آن کشاورزی که میوه های آلوده به سم تحویل مردم می دهد، اگر همنوعان خود را دوست داشت، با خود می گفت که درست نیست خانواده ها به هوای این که دارند میوه های پر از ویتامین می خورند، ذره ذره سم بخورند و در دراز مدت به انواع سرطان ها دچار شوند.

آن مغازه داری که فرصت در راه ماندگی مردم را برای گرانفروشی مغتنم دانست، اگر مردم را دوست داشت، به آنها به چشم شکار نگاه نمی کرد و ... .


چرخه دوست نداشتن همدیگر، در حالی همه ما را می بلعد که هر کس فکر می کند در حال زرنگی و برنده شدن است و به این نمی اندیشد که اگر من امروز آب معدنی را به 10 برابر قیمت بفروشم، فردا خودرویی سوار می شوم که کارگر خط تولیدش چون مردم را دوست ندارد، فلان پیچش را محکم نبسته است و آن کارگر هم شیر پالم دار می خورد تا زودتر سکته کند و و رئیس کارخانه لبنیات هم سر یک چهار راه با یک راننده تاکسی سر بوق زدن دعوا می کند و مصدوم می شود و آن راننده تاکسی هم به پست تعمیرکاری می خورد که روغن تقلبی به ماشین اش می ریزد و این قصه همچنان ادامه می یابد و هر کدام از ما، دیگری را قربانی می کنیم و قربانی دیگری می شویم.


همدیگر را دوست بداریم؛ این کلید حل معماست و راهگشای بسیاری از معضلات اجتماعی است که درگیرش هستیم.اگر به همان اندازه که به لایه های رویی مشکلات می پردازیم، به ریشه مشترک شان توجه کنیم و آن گاه از خود بپرسیم چرا دوست نداشتن همدیگر، این همه فراگیر شده است و سپس به همین یک سوال و پاسخش بپردازیم، جامعه ایران، جای بسیار بهتری برای زندگی خواهد بود.

پی نوشت1:

این عکس، یکی از زیباترین عکس هایی است که دیده ایم. کسی که این کاغذ را روی در خانه اش چسبانده، حتماً انسان مهربانی است و مردم را دوست دارد.




ای کاش همه ما این گونه بودیم و البته می توانیم این گونه باشیم زیرا مهربانی در ذات بشر است.
حتی اگر از منظر نفع گرایانه هم به موضوع بنگریم، نهایتاً این مهربانی ها به نفع خودمان است.

پی نوشت 2:

برای مهربان بودن با یکدیگر، منتظر نباشید دولت بیاید و فرهنگ سازی کند تا ما همدیگر را دوست داشته باشیم. از همین امروز به اصالت انسانی خویش برگردیم، انسان ها را دوست بداریم و رفتارمهربانانه تری داشته باشیم، به همین سادگی! باور کنید زندگی خودمان هم راحت تر می شود.

منبع : عصر ایران

["VICTOR"]

قاعده ی زرین یک اصل اخلاقی : «هر آنچه برای خود می پسندی برای دیګری هم بپسند و هر آنچه برای خود نمی پسندی برای دیګری هم مپسند.»


سلام
بسیار ممنونم خانم پارسی از این تلنګر به جا و زیبا ... خدا قوت ...

---

و شاید دلیل اقدامات این چنینی نیز همین باشد ...



در تبریز مردم یک سال تصمیم میګرن تمام کودکان و نیازمندان رو پوشش مالی و عاطفی بدن و این امر رو با موفقیت انجام میدن ، در بسیاری از نقاط ... سالیان سال این تصمیم بدون عمل باقی خواهد ماند ...

شاید ...

---

سخنی ندارم جز :


پروانه ګاهی فراموش می کند که زمانی کرم بوده است !

فراموشی و نادانی مشکل امروز ماست ...

نتیجه امر => جامعه و نزول :

[plarak12]

برای مهربان بودن با یکدیگر، منتظر نباشید دولت بیاید و فرهنگ سازی کند تا ما همدیگر را دوست داشته باشیم. از همین امروز به اصالت انسانی خویش برگردیم، انسان ها را دوست بداریم و رفتارمهربانانه تری داشته باشیم، به همین سادگی! باور کنید زندگی خودمان هم راحت تر می شود.

البته ما این فرهنگ رو در غالبی بنام وقف داشتیم و داریم که امروزه فقط اسم سازمانیش باقیست .....
واین نشان از اینه که مساعل فرهنگی ار دل خود جامعه و افراد بیرون میاد و دولت تنها نقش بستر سازی داره و نه فرهنگ ساز

قاعده ی زرین یک اصل اخلاقی : «هر آنچه برای خود می پسندی برای دیګری هم بپسند و هر آنچه برای خود نمی پسندی برای دیګری هم مپسند.»

دقیقا بهترین معیار همین معیار فطریست

«فأحبب لغیرك ما تحب لنفسك و اكره له ما تكره لها(1)؛
آنچه كه براى خود دوست می‎داری، برای دیگران هم دوست بدار و آنچه براى خود نمى‏پسندى، براى دیگران هم مپسند.
1- نهج البلاغه، نامه/31 .
باشد که عامل به معلومات باشیم

[M@HSA_kntu]

یکیمون هواپیما میسازه تا بقیه سواربشن و بمیرن

یکیمون کارخونه شیر پاستوریزه می زنه بجای سلامتی ، روغن پالم بخورد مردم میده

یکیمون برای چند متر زمین زراعی بیشتر جنگل رو به آتش میکشه

یکیمون خودرو سازی می کنه بدون هیچ نوع ایمنی

یکی گارد ریل های جاده رو بجای شش پیچ با یک پیچ تحویل کارفرما میده و پول میگیره

یکی گلخونه میزنه خیار و گوجه با سم غیر استاندارد کشت می کنه

یکی دکتر میشه ، نسخه اشتباهی میده و برای پول، عمل جراحی غیر ضروری انجام میده

یکی برای خودکفایی بنزین آلوده تولید می کنه

یکی برای مدیریت فرهنگی پارازیت میفرسته تو مغز مردم

یکی بدون تخصص ماشین مردم رو تعمیر می کنه میفرسته ته دره

یکی از چین پنی سیلین و شیر خشک تقلبی وارد می کنه

یکی میشه مسوول استاندارد پول میگیره استاندارد صادر می کنه

خلاصه دست در دست هم داديم به مهر، ميهن خويش كرديم آباد...

[علي پارسا]

سلام،
واقعا" مطلب زيبايي بود متشکرم،
واقعيت اين است که اکثر بدبختي ها از خودخواهي، زياده خواهي و حسادت سرچشمه مي گيرد.
يک کم درقرآن تامل کنيد...... اولين گناهي که در عالم انجام شده چه بوده؟ دومي؟ و سومي؟
اولي توسط شيطان: "من به آدم سجده کنم؟ او پست تر از من است من از آتشم و او از گل!"
دومي توسط آدم: "آنگاه که از روي طمع براي رسيدن به جاودانگي ميوه درخت ممنوعه را تناول کرد"
سومي توسط قابيل: "آنگاه که به واسطه اينکه قرباني برادرش مورد قبول واقع شد و قرباني وي مورد قبول واقع نشد، وي را کشت"
تمام اينها هم در ابتداي قرآن يادآوري شده، آيا فکر نمي کنيد در اين مطالب قرآن رموزي نهفته و آن رموز جز اين نيست که بيان کند که کدام دامهاي دنيا خطرناکترين آنها براي ما است؟
يا برويم سراغ ادبياتمان:
فکر مي کنيد اين همه بحث در رابطه با عشق در ادبيات مربوط به روابط زن و مرد است؟
خير، عشق در اصل از خود گذشتن است، اينکه غرور خود و منيت خود را زير پا بگذاري
آدم عاشق به هيچ وجه خودخواه نيست، به اين اشعار مولوي توجه کنيد:
عقل راه ناامیدی کی رود
عشق باشد کان طرف بر سر دود
لاابالی عشق باشد نی خرد
عقل آن جوید کز آن سودی برد
سخت‌رویی که ندارد هیچ پشت
بهره‌جویی را درون خویش کشت
پاک می‌بازد نباشد مزدجو
آنچنان که پاک می‌گیرد ز هو
می‌دهد حق هستیش بی‌علتی
می‌سپارد باز بی‌علت فتی
که فتوت دادن بی علتست
پاک‌بازی خارج هر ملتست
زانک ملت فضل جوید یا خلاص
پاک بازانند قربانان خاص
نی خدا را امتحانی می‌کنند
نی در سود و زیانی می‌زنند
تا کي درگير اين عقل دودوتا چهار تاي سود جو باشيم!؟
به اين طرز تفکرات که اين روزها توصيه مي کنند توجه کنيد: "تو اين دوره زمونه بايد گرگ باشي وگرنه کلات پس معرکه است"
يا با رنگ و بوي ديني: "حق گرفتني است"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
اگر با اين تفکرات پيش برويد مي دانيد به کجا مي رسيد؟
هيچي! يکهو مي بينيد که يک آدمي شده ايد که به هيچ وجه کلاه سرش نمي رود، همه زندگي اش سود است، همه چي دارد و کسي حقش را نمي تواند بخورد و .......
اما.......
اما.......
يک چيزي کم است! ... گويي نفس آدم يک لکه سياه روش تشکيل شده،
بعد با خودتان مي گوييد: از اين وضع که همه چيز را به صورت سود و ضرر ببينم خسته شده ام! مي خواهيد اصلا" کمي هم تو زندگي ضرر کنيد ولي در عوض اين حالت گرگ صفتي که درونتان ايجاد شده را نداشته باشيد.
بابا مگه مردم اطراف ما وحشي اند که مي گوييد: "حق گرفتني است!" بعد هم فکر مي کنيد داريد با يزيد مي جنگيد! عزيز من اين جمله تعريف و جاي خاص خودش را دارد، اين بدبختي که داري ازش حقت را مي گيري يزيد نيست! اون هم يک بدبختي است مثل خودت، چه مي شود اگر يک کم از حق خودت به او بدهي؟ فکر کن داري انفاق مي کني! به خدا انفاقت به خودت بر مي گردد.
اصلا" امتحان کنيد، يک روز که پا شديد با خودتان بگوييد امروز نمي خواهم سود کنم که هيچ بلکه مي خواهم در راه کمک به ديگران امروز را ضرر هم بکنم.
احساس خوبي که در کمک به ديگران است از لذت آن سود که مي خواهيد ببريد بيشتر است.
البته من مي دانم که اکثريت قاطع مردم ما خوبند، اصلا" ذات انسان اينطور است که دلش پر مي کشد که مهر بورزد و يکي از عوامل بد اخلاقي هاي اين روزها اين است که ما مي خواهيم به هم کمک کنيم، ولي وقتي شرايط و درگيري هاي روزمره اين امکان را از ما مي گيرد ناخودآگاه به واسطه اين محروميت يک حالت عصبيت و ناراحتي ما را فرا مي گيرد. وگرنه وقتي يک اتفاق بدي مثل زلزله مي افتد ببينيد مردم چگونه به هم کمک مي کنند، يا همين مطلب فوق که دوستمان نوشته اند را وقتي مي خوانيم که ما را به مهربان بودن با هم فرا مي خواند چقدر حالمان را خوب مي کند.
پس بياييد يک کم مهربان باشيم.
يک کم هم کمتر غر بزنيم! لزومي ندارد حتما" مقصر را پيدا کنيم

[Almas Parsi]

قاعده ی زرین یک اصل اخلاقی : «هر آنچه برای خود می پسندی برای دیګری هم بپسند و هر آنچه برای خود نمی پسندی برای دیګری هم مپسند.»


سلام
بسیار ممنونم خانم پارسی از این تلنګر به جا و زیبا ... خدا قوت ...

---

و شاید دلیل اقدامات این چنینی نیز همین باشد ...



در تبریز مردم یک سال تصمیم میګرن تمام کودکان و نیازمندان رو پوشش مالی و عاطفی بدن و این امر رو با موفقیت انجام میدن ، در بسیاری از نقاط ... سالیان سال این تصمیم بدون عمل باقی خواهد ماند ...

شاید ...

---

سخنی ندارم جز :


پروانه ګاهی فراموش می کند که زمانی کرم بوده است !

فراموشی و نادانی مشکل امروز ماست ...

نتیجه امر => جامعه و نزول :

سلام به اوین الله عزیز و تلاشگر
ممنون از حضورتون در تاپیک و نظراتتون
کاملا اصل اخلاقی رو که بهش اشاره کردید در این ماجرا صدق میکنه ...
و متاسفانه ما ایرانی ها فقط تا یه مدتی برای یک موضوع تفکر میکنیم و وقتی شامل گذر زمان میشه به فراموشی سپرده میشه
تمام مناسبت های خاص تقویم ما ایرانی ها انگار فقط و فقط برای یادواره های یک روزه مشخص میشه
جشن عاطفه ها ، روز هوای پاک و روز کودکان بی سرپرست و تجلیل از فلان استاد یا فلان هنرمند که
وقتی در بستر بیماری میفته یا اینکه چشم از دنیا میبنده
ما رو فقط برای تایم کوتاهی به خودمون میاره و یادی ازش میکنیم و تا سال بعد و یادواره ای بعد حتی فرصت مرور هم نداریم ......
کاش واقعا اینطور نبود .... کاش همدیگر رو دوست داشتیم
مرسی خانمی از مواردی که ذکر کردید

[Almas Parsi]

البته ما این فرهنگ رو در غالبی بنام وقف داشتیم و داریم که امروزه فقط اسم سازمانیش باقیست .....
واین نشان از اینه که مساعل فرهنگی ار دل خود جامعه و افراد بیرون میاد و دولت تنها نقش بستر سازی داره و نه فرهنگ ساز




دقیقا بهترین معیار همین معیار فطریست

«فأحبب لغیرك ما تحب لنفسك و اكره له ما تكره لها(1)؛
آنچه كه براى خود دوست می‎داری، برای دیگران هم دوست بدار و آنچه براى خود نمى‏پسندى، براى دیگران هم مپسند.
1- نهج البلاغه، نامه/31 .
باشد که عامل به معلومات باشیم

با سلام خدمت جناب plarak12
ممنون از حضورتون و نظراتتون ...
و تشکر از تصویر ارسالی تون بله این هم بخشی از ضعف فرهنگ ماست
بله فرهنگ وقف هم نوعی از فرهنگ درونی جامعه هست و وسایلی رو که مردم میتونند در اختیار افراد نیازمند بگذارند میتونه ماهیت فرهنگی مثبتی رو در جامعه گسترش بده ولی ....
ما هنوز نتونستیم این رو جابندازیم که تفکیک زباله چقدر میتونه به اقتصاد و چرخه تولید کشور کمک کنه
در حالیکه در کشور های پیشرفته این امر جزئی از کارهای روتین و عادی مردم هست
چه برسه به وقف وسایل به نیازمندان
مرسی ازمطالبی که بهشون اشاره کردید

["VICTOR"]

 تصور کن یک روز صبح که از خواب بیدار میشی ببینی به جز خودت هیچ کس توی دنیا نیست و تو صاحب تمام ثروت زمین هستی اون روز چه لباسی می پوشی؟ چه طلایی به خودت آویزون می کنی؟ با چه ماشینی گردش می کنی؟ کدوم خونه رو برای زندگی انتخاب می کنی؟ واقعا چشماتو ببند و تصور کن.....

شاید یک نصفه روز از هیجان این همه ثروت به وجد بیای اما کم کم می فهمی حقیقت چیه. وقتی هیچ کس نیست که احساستو باهاش تقسیم کنی لباس جدیدتو ببینه برای ماشینت ذوق کنه باهات بیاد گردش کنارت غذا بخوره همه این داشته هات برات پوچه دیگه رانندگی با وانت یا پورشه برات فرقی نداره....خونه دو هزار متری با 45 متری برات یکی میشه...

طلای 24 عیار توی گردنت خوشحالت نمی کنه.. همه اسباب شادی هست اما هیچ کدومشون شادت نمی کنه چون کسی نیست که شادیتو باهاش تقسیم کنی. اون وقته که می بینی چقدر وجود آدم ها با ارزشه چقدر هر چیزی هر چند کوچیک و ناقص با دیگران بزرگ و با ارزشه. شاید حاضر باشی همه دنیا رو بدی اما دوباره آدم ها کنارت باشند..... ما با احساس زنده هستیم نه با اموال. بیایید قدر همدیگه رو بدونیم...

[masoume.a.92]

سلام
چه پست های زیبا و رویایی ایی!
اینا همش شعاره
از این حرفا توی همه فضاهای مجازی و حقیقی زده میشه.... و همه شعار میدن...
یه جا توی نت. ی جا توی مجالس و دور همی ها...
همه شعار خوب خواستن و خوب بودن میدن، ولی عذر میخوام
جامعه چیزه دیگه ای رو نشون میده!

از برنگرداندن بقیه پول توی ناکسی و حتی اصرار بر ندادن حق مردم () تا همین اتفاق در سوپر مارکت ها و...
تا کلاهبرداری ها
تا خیانت ها
تا دعوا ها و کتک کاری ها...
روز به روز بیشتر میشن

مردم روز به روز دزد تر و گرگ تر میشن...

من برای انسانی که به جای فکر کردن به آخرت و وجود عقوبت به ازای کوچکترین کارها فقط به فکر آباد کردن دنیایش است به هر قیمتی، متاسفم!
حتی اگر اون فرد خودم باشم.
مثقال ذره شرًٍ یره

خدا بزرگ است. من به احقاق حقوق ایمان دارم.
اللهم عجل لولیک الفرج....

[MANE1371]

امان از این زمونه...