روز بیست و نهم در لحظات آخر سال نا خوداگاه تموم روز ها و ساعت ها جلو چشمات وقتی رژه می رن ! وقتی از ته قلب همه رو می بخشی و به همه پیام تبریک میدی حس می کنی که دعای سعه ی صدر که در حق خودت کردی برآورده شده !!
اخ اون موقع است که جو گیری یهو یکی اعصابترو با تریدمیل عوضی می گیره ؟ !!این بغضی که فرو می دی صبره ؟ تحمله ؟ بی خیالیه افسردگی شایدم بزرگ منشی !!!
سال که تحویل شد خیلی ها سر کار بودن ... خیای ها تو بهشت سفره انداخته بودن ...... جاشون سبز بود سبز !!!
علاقه مندی ها (Bookmarks)