ما بیشتر مسائل زندگیمون تجربی یاد میگیریم یعنی از شیوه زندگی پدر ومادر یا بچه افرادی که دور برماهستن
حتی وقتی اشتباهاتی که تو زندگی اونها احساس میکنیم سعی میکنیم تو زندگی ما نباشه پس اونقد هم بی اگاهی نیستیم
بنظرم افراد زمانی دنبال چنین مسائلی میان که تو زندگیشون احساس کنن خودشون دیگه توانایی حل اون موضوع پیش اومده رو ندارن
مثلا الان انقد ما پیشرفت کردیم که قبل از ازدواج با شخص مقابلمون رابطه دوستی چند ماه رو پیش میگیریم که بفهمیم واقعا اون شخصیت دلخوایده ال مورد انتخاب من هست
این نشون میده شخص از زندگی اینده ای که میخواد بکنه اگاهی داره که امکان داره چه اتفاقاتی ممکن بیوفته وشخص مقابلش وخودش باید چه برداشتی از اون
مسائل باید داشته باشن نه؟؟؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)