انواع آزمايشات و تفسیر آن برای عموم

[solinaz]

ادامه..

1)هماچوري ـ حضور RBC بيش از ۳ عدد در ادرار سانتريفوژ شده را هماچوري مي نامند که Dipsticks حساسيت بيش از ۹۰% براي شناسايي آن دارد. ولي، اختصاصيت آن به علت مثبت کاذب بالا پايين است. حضور گلبول قرمز، هموگلوبين و ميوگلوبين آنرا مثبت مي کند. براي افتراق آن ها از هم ابتدا آزمايش ميکروسکوپي انجام مي شود، اگر، گلبول قرمز ديده شد، تشخيص هماچوري است؛ اگر، ديده نشد، بايد خون بيمار سانتريفوژ شود. اگر سرم بيمار قرمز يا صورتي بود، هموگلوبينوري و اگر شفاف بود ميوگلوبينوري مطرح است. علل هماچوري مثبت کاذب شامل آلودگي ادرار با خون قاعدگي و دهيدريشن و ورزش مي باشد.هماچوري مي تواند، نفرولوژيک يا اورولوژيک باشد. در موارد نفرولوژيک RBC ديس مورفيک و چروکيده و اکثرا همراه پروتئينوري واضح و گاهي کست RBC و ghost cells (RBC که حين عبور از لوله هاي جمع کننده کليه هموگلوبين خود را از دست داده اند) است. در هماچوري اورولوژيک حداکثر پروتئينوري ۲+يا ۳+ (۱۰۰-۳۰۰ ميليگرم در ميلي ليتر) است و گلبول هاي قرمز گرد و با هموگلوبين يکنواخت هستند.

2) پروتئينوري ـ روزانه يک فرد بالغ بين ۸۰تا ۱۵۰ميلي گرم پروتئين از ادرار دفع مي کند. پروتئينوري مي تواند ناشي از بيماري هاي رنوواسکولار، گلومرولار، توبولواينتراستيشيل و يا سرريزي(overflow) پروتئين غير طبيعي سرم باشد. پروتئين ادرار تحت تاثير هيدريشن مي باشد. ولي، هيچ گاه در اين حالت بيش از ۲۰ ميلي گرم در دسي ليتر نخواهد شد. ولي، برعکس در پروتئينوري پاتولوژيک اگر مصرف مايعات خيلي زياد باشد، مي تواند، به زير ۲۰ ميلي گرم در دسي ليتر هم برسد . آستانه ي تشخيص آن در ادرار با dipsticks 30-20 ميلي گرم در دسي ليتراست، ميزان کمتر از۱۵۰ ميلي گرم در دسي ليتر پروتئين نرمال در نظر گرفته مي شود.پروتئين ادرار شامل تام هاسفال (۴۰%)، گلوبولين هاي سرم (۳۰%) و آلبومين (۳۰%) است.علل منفي کاذب د ر dipsticks شامل ادرار شديدا قليائي، ادرار رقيق، حضور پروتئيني غير از آلبومين است.

3) کتون و گلوکز: به علت باز جذب گلوکز در لوله هاي پروگزيمال نفرون نبايد، در افراد نرمال گلوکز ادرار مثبت باشد. حد نهايي باز جذب در ادرار در بالغين ۱۸۰ ميلي گرم در دسي ليتر و در کودکان و نوزادان ۱۲۰ ميلي ليتر در دسي ليتر است. ساير قندها در dipsticks قابل شناسايي نيستند.
۴) بيليروبين و اروبيلينوژن: بيليروبين غير کونژوگه در ادرار ديده نمي شود و فقط در صورت افزايش نوع کونژوگه ي آن در سرم، در ادرار ظاهر مي گردد. ولي، اروبيلينوژن به مقادير بسيار کمي در ادرار يافت مي گردد. در گردش هپاتوبيلياري بيليروبين کونژوگه در روده ي کوچک پس از تاثير باکتري هاي روده روي آن بازجذب شده که مقادير کم آن از طريق ادرار به نام اوروبيلينوژن دفع مي گردد. ۵۰% اروبيلينوژن از ادرار و نيم ديگر از مدفوع دفع مي گردد.مصرف آنتي بيوتيک هاي وسيع الطيف و انسداد مجاري صفراوي منجر به کاهش اروبيلينوژن خواهد شد و هموليز و بيماري کبدي برعکس باعث افزايش آن مي گردد.منفي کاذب بيليروبين ادرار در مصرف اسيد اسکوربيک زياد و مثبت کاذب آن در مصرف فنازوپيريدين ديده مي شود.

5) لکوسيت استراز و نيتريت: فعاليت لکوسيت استراز نشانگر حضور WBC در ادرار است و وجود نيتريت نشان گر باکتريوري است. لکوسيت استراز آنزيم توليد شده از نوتروفيل ها مي باشد. نيترات هاي ادرار توسط باکتري هاي گرم منفي تبديل به نيتريت مي شود. مهم ترين عامل مثبت کاذب اين دو آزمايش آلودگي است. براي کشف UTI هردوي اين آزمايش ها بايد انجام شود و امکان تشخيص UTI را به ۹۵% مي رسانند، ولي نياز به کشت ادراري را مرتفع نمي کنند. چنانچه نيتريت مثبت باشد، ولي لکوسيت استراز منفي، بايد، علل پيوري استريل (تومور، سنگ، TB) و UTI با باکتري هاي غير از گرم منفي مد نظر قرار گيرند.

ج) بررسي سديمان ادراري: ۱۰ ميلي ليتر از ادرار ميد استريم براي مدت ۵ دقيقه با سرعت ۲۰۰۰تا ۳۰۰۰ دور بر دقيقه سانتريفوژ شده، سپس، ادرار روي آن دور ريخته وته نشين آن با مقدار کم ادرار باقي مانده در ته لوله حل شده و يک قطره از آن روي لام ريخته و با بزرگنمايي X100 وX400 زير ميکروسکوپ بررسي مي گردد. گاهي براي راحت تر ديدن گلبول ها و باکتري ها با متيلن بلو رنگ آميزي مي گردد.بايد، تمام لام با بزرگ نمايي کم ديده شود و توجه روي حضور کست ها، اريتروسيت، گلبول سفيد، کريستال سيستين، ماکروفاژ، oval fat ، پارازيت ها ( تريکوموناس واژيناليس، تخم شيستوزوميا هماتوبيوم) است.با قدرت بزرگنمايي زياد، بيش تر، توجه روي شکل اريتروسيت ها (ديس مورفيک) باکتري و قارچ است.
منبع:http://payamlab.blogfa.com/