پاسخ : آشنایی با موشک پیشرفته AIM-9X Sidewinder, مار پنهان در آسمان
(قسمت سوم)
AIM-9X Sidewinder
حسگر فوق پیشرفته موشک AIM-9X هدف خود را بر اساس تشعشعات مادون قرمز متساطع شده از آن تشخیص میدهد. هنگامیکه تشعشعات مادون قرمز هدف وارد دریچه حسگر میگردند, یک سیگنال صوتی توسط بخش الکترونیکی تولید میشود. در این هنگان خلبان سیگنال صوتی را در داخل کلاه (Helmet) خود میشنود و این امر بیانگر توانایی بالقوه موشک در هدفگیری و قفل بر روی آن میباشد. یکی از روش های 3 گانه رهگیری توسط AIM-9X به گونه ای است که هواپیمای هدف و منبع مادون قرمز در راستای دید حسگر موشک قرار بگیرند و سپس حسگر اقدام به رهگیری و قفل بر روی آن نماید. در این روش خلبان با استفاده از مانورهای مختلف میتواند زاویه دریافت امواج توسط موشک را تنظیم نماید. سپس انرژی مادون قرمز جمع آوری شده توسط حسگر موشک به سیگنال های الکترونیکی جهت رهگیری هدف تبدیل میگردند. روش دوم رهگیری مادون قرمز توسط AIM-9X با استفاده از "حالت دستیابی فراگیر" (Sidewinder Expanded Acquisition Mode و یا SEAM) میباشد. حالت SEAM موجب میگردد تا حسگر موشک خود را با داده های رادار هواپیما منطبق نماید و در واقع رادار مرکزی نقش آن را ایفا مینماید.
AIM-9D Sidewinder - Expanded Acquisition Unit
سامانه های الکترونیکی هواپیما میتوانند زوایای بیش از آنچه حسگر میتواند رهگیری کند را برای آن فراهم نمایند. جستجوگر موشک تا زمانیکه سیگنال صوتی مبنی بر توانایی رهگیری توسط آن شنیده نشود, غیر فعال باقی میماند. پس از دستیابی به هدف, حسگر با قفل نمودن بر آن اقدام به ادامه رهگیری به سوی منبع انرژی مادون قرمز مینماید. سومین و آخرین روش هدفگیری AIM-9X با استفاده مستقیم از سامانه هدفگیری مشترک نصب شده بر روی کلاه خلبان (Joint Helmet Mounted Cueing System و یا JHMCS) محقق میگردد. این روش به خلبان اجازه میدهد تا حسگر موشک را با استفاده از حرکات کلاه خود و میدان دید خود, بر روی زوایای خارج از محدوده دید آن تنظیم نماید. خلبان پس از شنیدن سیگنال صوتی مبنی بر آمادگی موشک جهت رهگیری, در هر زمان میتواند اقدام به شلیک نماید.
JHMCS
موشک های AIM-9X قابلیت نصب و استفاده توسط کلیه هواپیماهای F/A-18C/D/E/F و F-15C/D/E و F-16C/D و نهایتا" F-22 را دارا میباشند. بر اساس آخرین گزارشات نیروی هوایی ایالات متحده, این موشک بر روی جنگنده F-35 نیز نصب و آزمایش گردیده است. با اینحال این نمونه بر اساس استاندارد MIL-STD-1760 توانایی تطبیق مکمل (نیازمند تغییر) جهت نصب بر روی جنگنده های F-14B, F-14D, AV-8B و بالگردهای AH-1W را نیز دارا میباشد. AIM-9X از لحاظ ارتباط آنالوگ و غیر دیجیتال توانایی سازگاری با پرتابگرهای AIM-9M را دارا است. البته هنگامیکه نمونه X همراه با رابط آنالوگ مورد استفاده قرار گیرد, از لحاظ عملکرد تفاوت چندانی با نمونه های M نخواهند داشت زیرا این تغییرات در خصوص حسگر نیز اعمال میگردند و این بخش بصورت غیر دیجیتال عمل مینماید. همچنین موشک AIM-9X توانایی تطبیق با سامانه JHMCS را دارا میباشد. این سامانه با استفاده از حسگرهای پیشرفته و حساس, توانایی هدفگیری دقیق به سوی اهداف هوایی را با استفاده از اولین نگاه خلبان دارا میباشد. افزایش دید چشمی نسبت به نقاط کور و همچنین درک دقیق موقعیت هدف, از جمله مزیت هایی میباشند که با استفاده از ترکیب یکپارچه موشک های AIM-9X و سامانه JHMCS در هواپیمای جنگنده محقق گردیده اند.
جهت نصب موشک های AIM-9X بر روی جنگنده های F/A-18 مورد استفاده توسط نیروی دریایی ایالات متحده و یگاه تفنگداران دریایی آن کشور, مجموعا" 2 نمونه پرتابگر موشک هدایت شونده موجود میباشد. نمونه نخست LAU-7 است که قابلیت استفاده بر روی کلیه جایگاه های تسلیحات خانواده Sidewinder را اعم از نوک بال, بخش تحتانی و زیر بدنه دارا میباشد. با اینحال این نمونه جهت شلیک موشک های گونه X نیاز به برخی بهسازی ها و تغییرات جزئی در بخش تامین منبع تغذیه و همچنین افزودن خطوط ارتباط دیجیتال به جای نمونه های پیشین را دارا میباشد. پس از اعمال تغییرات مذکور, پرتابگر با نام LAU-7D/A شناخته میگردد. پرتابگر دوم LAU-127 است که صرفا" قابلیت نصب در بخش تحتانی بال های جنگنده F/A-18 را دارا است. پرتابگرهای LAU-127 بر روی F/A-18 معمولا" همراه با نمونه LAU-115 و بطور متصل به یکدیگر مورد استفاده قرار میگیرند.
LAU-127 & LAU-7
دفتر فرماندهی سامانه های هوایی نیروی دریایی آمریکا در برنامه موشک های هوا به هوا, سرانجام در تاریخ 17 می 2004 اعلام نمود: موشک های AIM-9X Sidewinder از آن پس بطور گسترده وارد مرحله تولید انبوه میگردند. این مجوز به عنوان نقطه عطف در پروژه AIM-9X توسط John J. Youngon معاون فرمانده نیروی دریایی آمریکا صادر گردید. پروژه AIM-9X تحت آزمایشات گسترده پرواز, موفقیت های بیشماری را همراه با بالاترین امتیازات کسب نمود. این برنامه با موفقیت بی سابقه 18 پرواز موفق از مجموع 19 مورد جهت آزمایش هدایت دقیق موشک و همچنین 22 شلیک عملیاتی جهت ارزیابی عملکرد به پایان و تائید رسید. همچنین این موشک با انجام بیش از 3500 ساعت پرواز سخت و بسیار دقیق, ثابت نمود از قابلیت اعتمادپذیری بالایی برخوردار است. هر 2 نیروی دریایی و هوایی ایالات متحده این موشک را در مرحله "قابلیت عملیات اولیه" (Initial Operational Capability و یا IOC) تائید صلاحیت نمودند. نیروی هوایی در ماه نوامبر سال 2003 و پس از انجام آزمایشات IOC در پایگاه هوایی Elmendorf واقع در آلاسکا این قابلیت را تائید نمود. همچنین نیروی دریایی نیز در فوریه سال 2004 و با همکاری اسکادران دریایی خود واقع در Iwakuni ژاپن این مرحله را تائید نمود.
(پایان)
===========================
ترجمه, تالیف و تنظیم: CAPTAIN PILOT
منابع: http://www.GlobalSecurity.org و نویسنده
دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید
مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.
توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)