درمان توسط گروهي که در چندین زمینه تخصص داشته باشند
Involve a Multidisciplinary Team
بهترین روش درمان بیمارانی که دارای سابقة مصرف مواد مخدر هستند، روش درمان دارویی تدریجی است که زیر نظر یک گروه پزشکی انجام گیرد. این گروه باید شامل لااقل یک پزشک، یک پرستار، یک مددکار و در صورت امکان یک متخصص داروهای مخدر باشد. چنین گروهي ميتواند آمادگی مواجهه و برطرف ساختن بسیاری از مشکلات پزشکی، روانی و اجرایی را داشته باشد که بیماران دارای سابقة اعتیاد و بیماریهاي پیش رونده به آن مبتلا هستند.
در نظر گرفتن هدفهاي واقعبینانه برای درمان Set Realistic Goals for Therapy
بیمارانی که دارای مشکلات مصرف مواد مخدر و اعتیاد هستند، با دورههاي بهبود و بازگشت پیدرپی روبرو هستند. خطر بازگشت در بیمارانی که دچار بیماریهاي مرگبارند و به داروهای مسکن شبه مخدر نیز دسترسی دارند، بیشتر است. در چنین موقعیتی، ممکن است هدف از درمان، پیشگیری کامل از بازگشت اعتیاد نباشد، بلکه ایجاد ساختاری باشد که در آن تمامي مضرات ناشی از مصرف داروهای مخدر محدود شوند. ممکن است برخی از بیمارانی که دچار مصرف شدید مواد مخدر و اختلالات روانی مربوط به آن هستند، به هیچ وجه، حتي به دلایل پزشکی نیز نتوانند از داروهای مخدر استفاده كنند. تیم پزشكي باید برای چنین افرادی، بر اهداف درمان نظارت کنند و این هدفها را اگر موفقیتآمیز نبودند، هر چند بار که لازم باشد تغییر دهند.
اختلالات روانی ناشي از درمان Treat Related Psychiatric Disorders
بیمارانی که دارای سابقة مصرف مواد مخدر هستند، به احتمال بسیار زیاد دچار افسردگی، اضطراب و اختلالات شخصیتی هستند. با بهکارگیری درمانهاي مربوط به اضطراب و افسردگی، خطر بازگشت اعتیاد در این افراد کاهش ميیابد.
پیشگیری با به حداقل رساندن نشانههاي قطع مصرف
Prevent or Minimize Withdrawal Symptoms
بسیاری از بیمارانی که دارای سابقة مصرف مواد مخدر هستند از چندین نوع مادة مخدر استفاده ميکنند. بهیار باید از تمامي مواد مخدر مورد استفادة وی آگاه باشد تا بتواند از بروز نشانههاي قطع مصرف در بیمار پیشگیری کند.
اثرات قدرت تحمل نسبت به دارو The Impact of Tolerance
بیمارانی که هنگام درمان دچار مصرف مواد مخدر ميشوند ممکن است قدرت تحملشان نسبت به داروهای مخدر بالا باشد و این موضوع میزان تأثیرگذاری داروهای شبهمخدر تجویز شده برای این بیماران را کاهش ميدهد.
درمان دردهای مزمن Treat Chorinc Pain
نحوة استفاده از رژیمهاي دارویی شامل داروهای شبه مخدر بهمنظور کنترل درازمدت نشانههاي بيماري برای هر فرد متفاوت است و باید به میزانی باشد که این نشانهها را مهار کند. در بیمارانی که دارای سابقة مصرف مواد مخدر هستند، تجویز مقادير ناکافی از این داروها موجب ناکارآمدی درمان ميشود. درمان ناکافی و ناکارآمد نميتواند درد بیمار را تسکین بخشد و ممکن است موجب بروز رفتارهای نشاندهندة سوءمصرف داروهای مخدر توسط بیمار بهمنظور کنترل نشانههاي درد شود. چنین رفتارهایی نیز به نوبة خود ممکن است باعث شود که پزشک در تجویز داروهای شبه مخدر احتیاط بیشتری به خرج دهد. پزشک و بیمار باید بهمنظور تعیین میزان لازم این داروها با یکدیگر همکاری نزدیکی داشته باشند و در مورد راهبردهای استفادة مسئولانه از داروهای مخدر به دلایل پزشکی با یکدیگر به توافق برسند.
شناخت رفتارهای نشاندهندة مصرف مواد مخدر Recognize Drug Abuse Behaviours
علاوه بر اینکه تمام بیمارانی که برایشان داروهای مخدری تجویز شده که ممکن است مورد سوءمصرف قرار بگیرد باید تحت نظارت قرار داشته باشند، این نظارت برای بيماراني که دارای سابقة مصرف مواد مخدر بودهاند از اهمیت ویژهای برخوردارست. چنین بیماری بايد مرتباً ارزیابی شود و از افراد نزدیک به او خواسته شود که مشاهدات خود را از نحوة مصرف داروهای مخدر توسط او شرح دهند. گاهي به صلاحدید پزشک از بیمار آزمایش ادرار به عمل آید تا مشخص شود که آیا وی از داروهای مخدر غيرمجاز یا تجویز نشده استفاده کرده است یا نه. اگر بیمار حاضر به انجام آزمایشها و نظارتها باشد و به شکلی مسئولانه از داروهای تجویز شده استفاده کند، ميتواند با پزشک خود رابطهای مبتنی بر اعتماد برقرار كند. پزشکی که اطمینان داشته باشد که بیمار از داروهای مخدر، سوءاستفاده نميکند با احتمال بیشتری ميتواند درمان کنترل نشانههاي درد را به شکلی مؤثرتر تنظیم كند.
بهکارگیری روشهاي بدون استفاده از داروهای مخدر Use Nondrog Approaches
ممکن است بیمار بتواند از روشهاي بدون استفاده از دارو بهرهمند شود، روشهایی از قبیل اطلاع یافتن از پیچیدگیهاي سیستم دارویی و پزشکی، برقراری ارتباط با کارکنان بیمارستان و یادگیری تکنیکهاي آسودهسازی و سازگاری.
پی بردن به سابقة مصرف مواد مخدر Taking a Substance Abuse History
یک بهیار ممکن است به منظور اجتناب از بی احتراميبه بیمار تصمیم بگیرد که دربارة سوءمصرف مواد مخدر از وی سؤالی نپرسد. ممکن است بهیار فکر کند که بیمار احساس مورد بیاحترامي قرار گرفتن، عصابیت و مورد تهدید قرار گرفتن بکند و یا حقیقت را نگوید. چنین رفتارهایی نميتوانند موجب برقراری رابطهای صادقانه بین بهیار و بیمار شوند و در نظارت بر درمان ایجاد مشکل ميکنند.
بیمار گاهي از دادن اطلاعات مربوط به مصرف مواد مخدر، به دلیل رفتارهای منفی بهیاران با معتادان، خودداری ميکند. ممکن است بیمار به بهیار اطمینان نداشته باشد و یا از این بترسد که در صورتیکه سابقهاش در مصرف مواد مخدر مشخص شود، بهمنظور مهار درد، برای وی میزان داروی ناکافی تجویز شود. بههرحال پزشک، بهمنظور مهار نشانهها و کاهش درد ناشی از آنها، بايد از سابقة مصرف مواد مخدر بیمار آگاه باشد، و نوع مادة مخدری را که مورد مصرف بیمار بوده، مدت زمانی که از آن مادة مخدر استفاده ميکرده، اینکه چند وقت به چند وقت از آن مادة مخدر استفاده ميکرده و موقعیت و شرایطی را که موجب استفاده از آن مادة مخدر شده را بداند.
درمان بیمارانی که بستری ميشوند Inpatient Treatment
بیماران دچار مصرف مواد مخدر، که طبق برنامة زمانی باید تحت عمل جراحی قرار بگیرند، در صورت امکان باید چند روز زودتر در بیمارستان بستری شوند، این امر بهخاطر تثبيت وضعیت اعتیاد بیمار بهمنظور پیشگیری از علائم قطع مصرف و نیز برای برنامهریزی درمان است. به منظور جلوگيري از دستیابی بیمار به مواد مخدر غيرمجاز، اتاقی را به وی اختصاص ميدهند که به راحتی قابل نظارت باشد، و تردد او را فقط به همان اتاق یا همان بخش محدود ميکنند. همچنین گاهي محدودیتهایی برای ملاقاتکنندگان آن بیمار نیز در نظر گرفته ميشود، اتاق بیمار و بستههایی که توسط ملاقاتکنندگان برای وی آورده ميشود بهطور مرتب کنترل ميشود تا در آنها مواد مخدر یا مشروبات الکلی وجود نداشته باشد. آزمایشهاي ادرار نیز بهطور منظم از آن بیمار به عمل آید. محدودیتهایی که اعمال ميشوند، بهمنظور تضمین به خطر نیفتادن درمان پزشکی و دارویی به دلیل (استمرار) ادامة استفاده از مواد مخدر، ضروریست. روش درمان باید شامل نظارتهاي مرتب باشد تا از علائم قطع مصرف بیمار پیشگیری شود و نشانههاي درد در او کنترل شود.
درمان بیماران سرپایی Outpatient Treatment
در مطلوبترین حالت، بیماران سرپایی که دچار مصرف مواد مخدر هستند، باید در برنامههاي ترک اعتیاد شرکت کنند؛ با اینحال، بیمارانی که مبتلا به بیماریهاي پیشرفته هستند، شاید نتوانند چنین کاری بکنند. بهیار بهطور خلاصه برای بیمار توضیح ميدهد که نقش گروه درمانی چیست، از بیمار چه انتظاری ميرود، و نتایج ادامة سوءمصرف مواد مخدر توسط بیمار در طی درمان چيست. بیماران باید دستورالعملی مفصل برای مصرف مسئولانة داروهای مخدر تجویزی دریافت كنند، و بهطور مرتب تحت معاینه قرار بگیرند تا مهار علائم بتواند بهخوبی انجام شود و بر سوءمصرف مواد مخدر نیز نظارت گردد. از طرفی با معاینات مرتب، دیگر لازم نیست مقادیر زیاد داروهای مخدر به شکل یکجا تجویز شوند و این امر باعث ميشود که به بیمار کمک شود تا طبق برنامة درمانی عمل کند و بر سر قرارهای ملاقاتش با پزشک معالج حاضر شود. ممکن است برای برخی از بیماران استفاده از برنامة «دوازده قدم» جهت متوقف ساختن مصرف غيرمجاز مواد مخدر در حین درمان کارساز باشد.
از بیماران سرپایی خواسته ميشود که تحت آزمایش دورهای مواد مخدر قرار گیرند. بیمار باید پیشاپیش از پیامدهای جواب مثبت این آزمایشها اطلاع پيدا كند. اگر آزمایش ادرار نشان دهد که بیمار از مواد مخدر غيرمجاز استفاده کرده، لازم است که وی مراجعات بیشتری به بخش بیماران سرپایی داشته باشد، مقادیر کمتری از داروهای مخدر برای وی تجویز شود، بیمار را به برنامههاي ترک اعتیاد ارجاع دهند و یا محدویتهاي ديگري بر او اعمال شود.
در صورتیکه برخی از اعضای خانوادة بیمار دچار مصرف مواد مخدر باشند، ممکن است آن افراد به منظور کمک به بیمار در خودداری مواد مخدر، به شرکت در برنامههاي ترک اعتیاد تشویق شوند. همچنین بیمار باید از این موضوع آگاه شود که ممکن است این دوستان و اعضای خانواده سعی در خرید یا سرقت داروهای مخدر داشته باشند. شناسایی كساني که حمایت کنندة بیمار هستند بسیار مفید خواهد بود.
گروه درمانی که از حضور یک متخصص درمان اعتیاد بهرهمند باشد، روش درمانی مؤثرتری برای بیمار سرپایی مبتلا به بیماری پیشرفتهای که معتاد نيز باشد ارائه کند.
بیمارانی که توانستهاند مصرف نابهجاي مواد مخدر را به شکلی موفقیتآمیز ترک کنند، ممکن است از مصرف داروهای مخدری که برای درمانشان تجویز ميشود به دلیل ترس از اعتياد مجدد، خودداري كند، و از این بترسند که اگر دوستان و اعضای خانوادهشان بفهمند که آنها داروهای مخدر مصرف ميکنند، طردشان کنند، و یا از این بترسند که دیگران بخواهند آن داروهای مخدر را از آنها بخرند یا بدزدند. بهیار باید به بیمار کمک کند تا از این نگرانیها خلاص شود و به وی اطمینان بدهد که استفاده از داروهای شبهمخدر بهمنظور مقاصد درمانی برای بیماران مبتلا به امراض پیشرونده، در آنها منجر به ایجاد آن حس سرخوشی و نشئگی نميشود که بر اثر سوء مصرف داروهای شبه مخدر به معتادانی که به بیماری جدی دچار نیستند دست ميدهد.
اگر بیمار بهطور جدی از درمان با داروهای شبه مخدر امتناع ورزد، پزشک ميتواند دستورالعملی کاملاً واضح و دقیق برای مصرف داروی مخدر تجویز شده به وی ارائه کند تا بیمار به این طریق كنترل امور را بهدست بیاورد. همچنین جلسات مشاورهای برای بیمار تشکیل شود که در آنها موقعیتهایی که احتمال مصرف مواد مخدر توسط وی ميرود، مشخص شود و نيز راهبردهایی به منظور بازداری از مصرفهاي احتمالی آینده از داروهای مخدر غيرمجاز یا تجویزی تعیین شود.
منبع
علاقه مندی ها (Bookmarks)