یه سوال مهم دارم

[عبدالله91]

سلام خدمت اساتید گرامی بخش روان شناسی.
من سوال مهمی برام پیش اومده آیا در شرق،زنان رو تنها برای بدست آوردن یک موفقیت بی عیب و نقص تربیت می کنند؟و نه زندگی کردن؟
آیا منی که الان عدالت خواه هستم و خواستار برابری حقوق زن و مرد کارم بیهوده است؟ چون به زنان یاد نداده اند که زندگی کردن چطوریه؟
دختران زیادی رو دیدم که تا قبل از ازدواج راجع به آینده و سرنوشت خودشون استرس دارند.آیا دلیل این استرس همینی که گفتم بود؟
البته دلیل خیلی از جواب های رد به سینه پسران همینه.این روزا پشت هر زن موفق یه مرد زنده نیست یه مرد موفق است.
من مرد های زیادی رو دیدم که نسبت به زن خودشون پا بر روی سنت ها گذاشتند اما زن تنها به موفقیت خودش فکر میکنه نه به سازندگی.
خیلی ناراحتم چون احساس میکنم از آرمان خودم خیلی دور شدم به من کمک کنید.

میبخشین عرفان جان که در این مورد نظر میدم. بنده روانشناس نیستم و روانشناسی هم رشته ام نیست. تجربه ام اینارو برام ثابت کرده.

زن و مرد در چهار چوب جنسیتی خودشان دارای حق و حقوقی هستند. یعنی برای تعریف حق و حقوق اول باید جنسیت را در نظر گرفت اما در برخی مسائل جنسیت هم مطرح نمیشه.

شما که خواهان عدالت هستین و میخواهین تساوی بین زن و مرد باشه و دنبال چنین فردی هستین شاید تا آخر عمرتان چنین چیزی رو پیدا نکنین. همیشه افراد عدالت را در منافع خود دیده اند. این مختص زنان شرقی نیست. زندگی زناشویی چنین چیزهایی رو قبول نمیکنه. در زندگی زناشویی کوتاه اومدن نقش اول رو بازی خواهد کرد. در زندگی مشترک بر طبل عدالت کوبیدن و گفتن بنده حقی برابر با تو دارم و عدالتخواه هستم و... همش باعث جدایی و فاصله افتادن بین دو زوج خواهد شد.

یک گزینۀ بسیار مهم هم اینه که مرد باید خیلی خیلی دقت کند تا برای زنش حکم کیف پول رو پیدا نکند. اگه این حکم رو پیدا بکنه مرد ارزشی نخواهد داشت بلکه فقط ارزشش به اندازه پولی خواهد بود که در درون کیف هست. این حرفم رو روانشناس زبده ای که الان در شهر بزرگ تهران روانشناسی میکنه گفت. بنده در زندگی هم تجربه کرده ام. اون عدالت خواهی و... در دوران قبل از نامزدی خواهد بود. بعدش به نکات خیلی ریزی خواهی رسید که حتی یاد عدالت خواه بودنت نخواهی افتاد.

زن شرقی و غربی هم در این مورد کارایی نداره. پس دنبال زنی باید بود که تورو در سختی ها همراهی کنه و تو هم در حق چنین زنی هیچوقت ظلم نخواهی کرد و حقش را ضایع نخواهی کرد.اگر با شعار عدالتخواهی وارد زندگی شوی حتی اگر از حق خودت هم بگذری باز نخواهی توانست همسرت رو راضی کنی چون همیشه حق با اون خواهد بود و عدالت حوزۀ مشخصی در زندگی زناشویی ندارد. پس تاکید بر تفاهم بهتر از تاکید برعدالت خواهد بود. افرادی که تاکید برعدالت در زندگی داشتن مجبور شدند بدترین ظلمهارو بکنن. فردی را باید پیدا کرد که دلسوز و فداکار باشد نه دنبال عدالت. هر وقت تونستین اولا حوزۀ مشخصی از عدالت رو بیابی ؛ثانیا یک فردی رو یافتی که در هر شرایطی عدالت رو رعایت بکند و ثالثا منطق مطلق داشته باشد و احساس و احساس و احساس بر منطقش غلبه نکند اونوقت باز هم با معیار عدالتخواهی ازدواج نکن اگه کردی مشکلاتت نسبت به زمانی که چنین فرد و شرایطی را نیافتی کمتر خواهد بود اما باز بدان که به مشکلات فراوانی دچار خواهی شد چون در زندگی این کارایی ندارد فقط کوتاه اومدن از حق چه مرد چه زن ؛کارایی دارد.

اولا در زندگی مرد باید سعی کند کیف پول نشود و ثانیا قانون کوتاه اومدن و از حق خود گذشتن رو دو زوج بر عدالتخواه بودن ترجیح بدهند.

باز معذرت میخوام که دخالت کردم