حرف بزن ابر مرا باز کن ** دیر زمانی است که بارانی‌ام

[yas-90]

جـنگل همه ی شب سوخت از صاعقه ی پاییز

زین آتش دامنگیر ای سبز جوان پرهیز



برگ است که می بارد ! چشم تو نبیند کاش ،

این منظره را هرگز در عالم رؤیا نیز



هیهات نمی دانم این شعله که بر من زد

از آتش «تائیس» است یا بارقه ی «چنگیز» ؟



خاکستر من دیگر ققنوس نخواهد زاد ؟

وآن هلهله پایان یافت اینگونه ملال انگیز ؟



تا نیمه چرا ای دوست ؟ لا جرعه مرا سر کش

من فلسفه ای دارم یا خالی و یا لبریز



مگذار به طوفانم ، چون دانه به خاکم بخش

شاید که بهاری باز صور تو دمد برخیز



از مجموعه ی « گاهی دلم برای خودم تنگ می شود »نوشته محمد علی بهمنی