با سلام به همه دوستان
اینکه بینهایت خدایی داریم مهربان شکی نیست اینکه توبه پذیر و پوشاننده عیبهاست شکی نیست اینکه یادش در دل همه ما چه گناهکار و چه بیگناه آرامش به پا میکند شکی نیست در دادگاه عدل الهی نگاه خداوند به بندگانش نگاهی است جدای از نگاه ما انسانها به یکدیگر چه جمله ساده ای را فراموش میکنیم اینکه قبل از قضاوت درمورد راه رفتن یکدیگر کفشهای طرف مقابلمان را بپوشیم....
قضاوت کار ساده ای نیست که اینگونه انسانها را از کرم و لطف خدا با واژگانمان ناامید کنیم که ناامیدی از درگاه خدا بالاترین معصیتهاست
من سواد کافی برای آوردن دلایل علمی قرآنی و فلسفی ندارم اما از آنجا که شاید شخص گناهکار توبه کننده ای این تاپیک را دنبال میکند و در بیم و امید بیان نظرات ماست میگویم که ما خدای عاشقی داریم و عشق او به بندگانش ورای تصورماست از عشق انسانی نسبت به انسانی دیگر چگونه است که عاشقی زمینی از همه عیبهای آشکار و نهان معشوقه اش میگذرد حال آنکه عشق خداوند به همه بندگانش همان معجزه هر روز هرشب زندگی ماست...
شاید این گناه و توبه اصیل و حقیقی آن معجزه زندگی آدمی باشد که اگرچه گناهی بسیار بزرگ مرتکب شده اما خدا بخواهد که همین گناه و در پی آن توبه اش موجب عاقبت به خیری او شود شاید همه این فکرها و ترسها و اشکهای از سرپشیمانی راهی تازه برای شروعی دوباره باشد شروعی که در ادامه مسیر زندگی اورا همیشه به یاد خدایی بیاندازد که چی بی حساب بخشیدش و هدایتش نمود
اینکه چنین شخصی اکنون باید چه بکند برای ادامه زندگی اول پیشنهاد میکنم برای آرامش ذهن و دل متوسل به وجود عاشق خدای مهربان شود وبا او از صمیم قلب سخن بگوید و از پشیمانی اش
مطمئنا با آرامش یافتن میتواند با توجه به شرایط و عقیده و محیط زندگی و خانواده خودش بهترین تصمیم را بگیرد و بداند که در راه انتخابی درست شاید باید سختیهای زیادی را تحمل کند بپذیرد همه این دشواریها را و هرگز ناامیدی را به دل راه ندهد
به امید عاقبت به خیری همه جوانان سرزمینمان
علاقه مندی ها (Bookmarks)