تربیت به تفکیک جنسیت

[*خانم معلم *]

یکی از نکته هایی که در فرزندپروری اهمیت دارد، این است که کودکان متناسب با جنسیت‌شان تربیت شوند. اگر کودکی با توجه به جنسیت خود پرورش نیابد (تربیت دختران با شیوه‌های پسرانه و پسران با شیوه‌های دخترانه)، ممکن است در آینده در پیداکردن هویت جنسی ثابت خود دچار مشکل شود.



بیشتر والدین معتقدند که بزرگ کردن بچه، چه دختر و چه پسر، اگرچه کار با ارزشی است ولی کار بسیار سختی است. اما افرادی هستند که اعتقاد دارند بزرگ کردن یک پسر برابر با بزرگ کردن سه دختر است! آیا پایه و اساسی برای این گونه ادعاها وجود دارد و یا بزرگ کردن یک بچه صرف نظر از جنسیت، فقط یک کار سخت و مشکل است؟



گرچه تفاوت عمده‌ای در شیوه‌های فرزندپروری دختران و پسران وجود ندارد، اما تنها تفاوت در جزییات برخورد و نحوه رفتار است. درواقع در شیوه تربیتی فرزندان باید با توجه به تفاوت‌های ظاهری با آنها رفتار شود چراکه مشخصه‌های روانی- رفتاری در دختران بیشتر درونی‌ است‌.



یکی از نکته هایی که در فرزندپروری اهمیت دارد، این است که کودکان متناسب با جنسیت‌شان تربیت شوند. اگر کودکی با توجه به جنسیت خود پرورش نیابد (تربیت دختران با شیوه‌های پسرانه و پسران با شیوه‌های دخترانه)، ممکن است در آینده در پیداکردن هویت جنسی ثابت خود دچار مشکل شود.



به عنوان مثال ، متاسفانه امروزه در جامعه زیاد دیده می شود که برای پسر بچه ها لاک می زنند،پدر از همراهی با پسرش ، شانه خالی کرده و مادر مجبور می شود ، در محیط های زنانه ، پسر را با خود همراه کند و یا دائما شلوار به تن دختران می کنند و او را از خود آرایی منع می کنند.


خانواده ها با جمله "نمی فهمد"، "هنوز بچه است" این مسئله را به سادگی نا دیده می گیرند، در صورتی که این جزئیات ریز است که در آینده مشکل ساز می شود.
بنابراین باید با پسران و دختران به‌گونه‌ای رفتار شود تا باعث تقویت و پررنگ‌تر شدن خصوصیات‌ آنها و نقشی که در آینده خواهند پذیرفت ،شود.به دختر خود به چشم همسر و مادر آینده و به پسر خود به چشم همسر و پدر آینده و به علاوه پذیرنده مسئولیت های اجتماعی نگاه کنید.


پسر و دختری که خانواده او فقط به فکر راحتی و تن پروری فرزندشان هستند، چگونه می خواهد مسئولیت های سنگین آینده را به عهده گیرد؟
نباید فراموش کرد که پسران، رفتار با جنس مخالف را از مادر می‌آموزند و دختران از پدر یاد می‌گیرند. بنابراین، اگر پدری طبیعت وجودی دختر خردسالی را نشناسد و آن‌طور که خودش می‌خواهد، با او رفتار کند، این مساله بین پدر و دختر، فاصله می‌اندازد.




پسران: فعال، ریسک پذیر و بی‌علاقه به گوش دادن؟

به نظر می رسد پسران بیشتر از دختران تمایل به ریسک کردن دارند. در حقیقت بخش رضایت مندی در مغز پسران با رفتارهای مخاطره آمیز تحریک می شود. به علاوه پسران بیشتر پرخاشگر هستند و از در دست گرفتن اشیا بیشتر احساس رضایتمندی می کنند و به رویکردها و فعالیت های عملی برای یادگیری و ایجاد انضباط نیاز دارند.
همچنین پسرها، در سنین پایین کمتر به حرف های والدینشان گوش می کنند، اگر چه این ویژگی، لزوما در همه جای جهان صدق نمی کند.




شنوایی پسران به هنگام تولد، به اندازه شنوایی دختران قوی نیست و به طور کلی تمایل کمتری به کلامی بودن دارند.


اما در عوض، بیشتر به طور غریزی و بی اختیار یاد می گیرند. به همین دلایل، شاید کنترل کردن پسرها در سنین کودکی از نظر فیزیکی سخت تر باشد. شاید دوران مدرسه آنها نیز نسبت به دخترها دردسرسازتر باشد. پسرها از طریق ابزارهای یادگیری عملی رشد می کنند و شکوفا می شوند در حالی که در بیشتر مدارس از یادگیری صوتی ـ تصویری استفاده می شود، در نتیجه پسرها در مقایسه با دختران ممکن است در مدرسه موفقیت چندانی به دست نیاورند. بر طبق مطالعات انجام شده:

ــ پسرها در مقطع ابتدایی، راهنمایی، دبیرستان و حتی دانشگاه، در کلاس و تکالیف نمرات کمتری به دست می آورند.
ــ پسرها 4 تا 5 برابر بیشتر دچار اختلالات کمبود حواس می شوند.




دکتر میشل تامپسون می گوید: به طور میانگین برای پسرها، مدرسه به اندازه دختران خوب و قشنگ نیست. بیشتر پسرها نسبت به دخترها با مشکل توجه و تمرکز مواجه هستند. و به دلیل سطح فعالیت بالاترشان، احتمال دارد بیشتر از دختران دچار مشکل شوند. به اندازه کافی نیز به آنها فرصتی برای گردش در اطراف، هم به صورت فعالیت فیزیکی و هم برای یادگیری، داده نمی شود. به این دلیل که زمان زیادی برای نشستن می گذرانند ولی زمان کافی برای یادگیری عملی، ساختن و شکل دادن نمی گذرانند.

[*خانم معلم *]

در تربیت دختران ، بخاطر نقش حساس آنها در مسئولیتهاى خانوادگى و تأثیر آن در اجتماع ، باید مراقبت بیشترى نمود.

دختران، حساس و بسیار خوش زبان


از زمان کودکی، دخترها بیشتر از پسرها محتاط ، علاقمند به خشنود کردن دیگران و بیشتر علاقمند به گوش دادن هستند.
قسمتی از این ویژگی ها به این دلیل است که مناطق مربوط به کلام در مغز دختران سریع تر رشد می کنند. همچنین دختران بیشتر حالت های چهره ها را بررسی می کنند و بیشتر چیزهایی مثل تن صدا و کلام را متوجه می شوند.



به عبارت دیگر چون دخترها نسبت به پسرها بیشتر محتاط و فرمانبردار هستند بیشتر هم تمایل به نگرانی دارند و شاید به انگیزه ای از طرف دیگران، برای امتحان کردن چیز های جدید، نیاز دارند. از آنجایی که دختران در ارتباطاتِ بسیار گسترده تری هستند، زمانی که به دوران قبل از نوجوانی و سال های جوانی خود می رسند، می توانید شور و هیجان بیشتری را از آنها انتظار داشته باشید.



برای مثال دخترها بیشتر از پسرها پشت سر دیگران صحبت می کنند. بعضی از والدین تصور می کنند پسرها می توانند از نظر فیزیکی از خود دفاع کنند، پس دخترها هم می توانند از نظر احساس در سطح بالایی از خود محافظت کنند.



آیا همه اینها استنباط و برداشت ماست؟ بعضی از دخترها شاید با اعتماد به نفس و ریسک پذیر باشند و بعضی از پسرها نیز در انطباق کامل با احساساتشان باشند. بستگی به کودک شما دارد. زیرا هر کودکی در مشکلات و آسودگی هایش متفاوت و منحصر به فرد است. بنابراین به جای تمرکز به اینکه بزرگ کردن دختر سخت تر است یا پسر، شاید بهتر این باشد که از ویژگی های فردی کودکانتان که او را کودکی منحصر به فرد می سازد، لذت ببرید.


والدین در عین توجه به کودکان، باید سعی کنند رفتارهای مثبت را در آنها تقویت کنند و اگر شاهد بروز رفتارهای منفی در آنها هستند با شیوه‌های خاص آن را اصلاح و خاموش‌ کنند.



تربیت دختر و پسر باید نزد پدر و مادر فرق داشته باشد، هیچگاه نباید دختران را مانند پسران تربیت کرد، پسر باید به گونه اى پرورش یابد، كه در زندگى آینده، یك مرد پر استقامت و با عقل در مقابل امواج زندگى باشد.چرا برخى از والدین ، سعى دارند بجاى تربیت و تقویت عقل پسران خود، به سر و وضع آنها و زیبائى نامعقول آنها بپردازند، به گونه اى كه بچه حس زیبائى او بیش از عقلش تقویت مى شود. لباسهاى بچه ها باید زیبا و روشن باشد، اما ناهنجار و سبك نباشد، پسرها باید سردى و گرمى ، شكست و استقامت و تلاش را، در خانواده تمرین كنند.

هیچ گاه هیچ دختر یا پسری نباید به خاطر جنسیتش تحقیر یا تشویق شود. باید به جنسیت فرزندانمان نگاهی منطقی و طبیعی داشته باشیم. توجه داشته باشیم طوری رفتار نکنیم تا

در تربیت دختران ، بخاطر نقش حساس آنها در مسئولیتهاى خانوادگى و تأثیر آن در اجتماع ، باید مراقبت بیشترى نمود.

دختر وقتى به سن هفت سالگى رسید، كم و بیش باید متوجه شود، رفتار و وظائف او با پسر فرق دارد، اگر بنا باشد، هر جائى كه پسر مى رود، دختر هم برود و یا او را ببرند، هر طور كه پسران لباس مى پوشند، او هم بپوشد، و پسروار بزرگ شود، آیا دخترى كه مثل پسر احساس آزادى در پوشش كرده است ، در سن رشد و درك مى توان او را دستور حجاب داد؟!



و یا اگر خانواده با پسر، با لطافت و نرمی دختر برخورد کنند، در جمع های زنانه حضورش دهند، می توان در آینده، انتظار استقلال و به دوش گرفتن بار زندگی را از او داشت؟
دختران شما عروسك نیستند، زندگى آینده آنها به بانوئى نیاز دارد، خوش فكر، با ادب و اخلاقى بلند و دینى محكم ، همراه با تمیزى و نظافت و شوهر دارى و ملاطفت ، كارى كنید كه این خدمات در دختران تقویت شود، حس زیبائى جوئى و زینت كردن در بانوان بطور غریزى وجود دارد ، متاسفانه این حس زیبایی جویی در مدارس ما محکوم و ممنوع است و هنگامی که دختر از فشار مدرسه ازاد می شود، مانند فنر از جای پریده و آن طور که خودتان در جامعه شاهد هستید، ظاهر می شود.اگر به ظاهر دختران در خانواده توجه شود و دختر مجال خود نمایی در خانواده و پیش محارم خویش پیدا کند، مطمئن باشید که نیازی به غیر نخواهد داشت.



نکته مهم دیگر آن که هیچ گاه هیچ دختر یا پسری نباید به خاطر جنسیتش تحقیر یا تشویق شود. باید به جنسیت فرزندانمان نگاهی منطقی و طبیعی داشته باشیم. توجه داشته باشیم طوری رفتار نکنیم تا دخترها از جنسیت خود بیزار شوند و یا به پسر ها، اعتماد به نفس کاذب داد، اگر چنین ذهنیتی در اندیشه و باور خودمان وجود داشته باشد، خطر انتقال آن به دخترمان بسیار بیشتر خواهد بود.



اگر فرزند پسر ما بزرگتر از فرزند دخترمان باشد احتمال این نوع آسیب دیدگی برای دختران نیز وجود دارد. لذا باید مواظب باشیم پسر بر دختر تسلط پیدا نکند و او را آزار ندهد. پس هدیه را اول به دختر بدهید، توجه بیشتر به او باشد و بعد پسر، از طرف دیگر مراقب باشید، فرزندان را در محیط های خلوت، بدون نظارت والدین، خصوصا کودکان با جنسیت مخالف و همسن، خواهر و برادر ،تنها با دیگری ، آزاد نگذارید. هزاران مورد روی میز دادگاه ها، و هزاران مورد در قلب کودکان آسیب دیده، وجود دارد، این اتفاقات مال همسایه نیست، حواستان را جمع کنید که خطر همیشه در کمین است.

با نگاهی به نشریه موفقیت شماره 198