مشروبات الکلی

[yas-90]

نقد علمی مصرف مشروبات الکلی : مضرات مصرف مشروبات الکلی


در دنيای مدرن امروزی که بسياری از ناملايمات و تلخی‌ها در زندگی انسان‌ها رخ می‌دهد و انسان خاکی را اسير حوادث دهشتناکی می‌کند انسان‌هايی وجود دارند که برای خلاصی از اين گرفتاری به ابزار و وسايلی سو می‌آورند تا لحظه‌ای هم که شده اين حوادث تلخ را از خاطر خود حذف کنند و لحظه‌ای بسرايند که: * دلا ديوانه شو ديوانگی هم عالمی دارد * همه ما شنيده و ديده‌ايم افرادی هستند که برای تحصيل نشاط موقت زهرهای خطرناکی همچون مواد مخدر و قرص‌های روان گردان و مخصوصاً مشروبات الکلی را مصرف می‌کنند به اميد آنکه لحظه‌ای خوش باشند و کسالت از جانشان برود، اما غافل از اينکه آنچه از وجود او رخت می‌بندد عقل و احساس اوست نه درد و کسالت.


به ياد داشته باشيم برای اينکه بتوانيم موفقيت‌ها را در زندگی تجربه کنيم احتياج به سلامتی جسم و روح داريم. برای سلامتی جسممان احتياج به اين داريم که مزاج‌شناس باشيم و تغذيه‌ای مطابق مزاج جسمی خود داشته باشيم و برای سلامتی روح خود نياز به اين داريم که با خدای بزرگ در آشتی باشيم و لاغير.

از جمله تغذيه‌های ناسالم مصرف مشروبات الکلی است که اين مقاله برآن است تا واقعيت‌های علمی در ارتباط با مضرات مصرف مشروبات الکلی را باطلاع عموم مخصوصاً آنانی که بدنبال زندگی سالم هستند برساند، اميد است حق‌مطلب ادا شود.


امروزه هستند کسانی که مصرف مشروبات الکلی را مستقيم و يا غيرمستقيم در برنامه غذايی خود دارند و اکثراً نيز دچار تزلزل‌های اخلاقی و رفتاری می‌شوند و بسياری هم متوجه هستند که آنچه باعث تغييرات در حالات آنها شده و می‌شود مصرف همين مشروبات الکلی است ولی با نهايت تأسف باز به مصرف آن ادامه می‌دهند. علمای علم تغذيه معتقدند که در اثر تغذيه نامناسب، بيماری‌هايی همچون قلبی، عروقی، چاقی، افزايش فشار خون، کم‌خونی، استئوپرفر، ديابت و سرطان شکل شايع به ظهور می‌رسند.


اگر بتوانيم روش تغذيه خود را به سمتی سوق دهيم که بتوانيم واقعاً درست تغذيه کنيم بسياری از بيماری‌هايی را که امروزه گريبانگير ما شده براحتی از سفره زندگی‌مان حذف خواهيم کرد. شايد شما نيز با ما هم عقيده باشيد که وضع تغذيه در کشور ما هم خوب نيست و بسياری از ما بد غذا هستيم و بعضی‌ها در کنار اين بد غذا بودن، متأسفانه مصرف مشروبات الکلی را نيز در برنامه غذايی و اين واقعاً افتضاح است. سوای اين بدسليقه‌گی و بدغذايی که خودشان دارند، به ديگران نيز توصيه می‌کنند که بايد مشروبات الکلی را ماهی چندبار مصرف کرد. جديداً تجويزهای عجيب و غريبی توسط عده‌ای در ارتباط با مشروبات الکلی در جامعه ما به راه افتاده که هيچ پايه علمی تعريف شده ندارد.


بعنوان نمونه يکی از بيمارانی که برای درمان کابوس‌های خود به پزشک مراجعه می‌کند می‌گويد: « که من برای معالجه به همه‌جا رفتم و آخرين پيشنهادی که به من شد، مصرف مشروبات الکلی بود، آن هم الکل خاصی که برای پيدا کردن آن چه زجرها که نکشيدم اما... ».


متأسفانه اين آقا نيز به همان صورت عمل می‌کند و خوب نمی‌شود که هيچ بلکه وضعيتش بحرانی‌تر می‌شود. آيا دارو آنقدر قحط بوده که بعضی‌ها فقط و فقط مشروبات الکلی را پيشنهاد می‌کنند. اما با مصرف آنها الان احساس ديگری به من دست داده و آن اينکه می‌بينم پرواز می‌کنم و با سر به زمين می‌افتم يعنی اين مورد نيز به وضعيت قبلی من اضافه شده بود. وقتی از کسانی که مشروبات الکلی مصرف کنند سوال می‌شود که واقعاً شما چرا و بر چه مبنايی از اين‌ها استفاده می‌کنيد؟ اکثرشان جواب می‌دهند که انسان بايد هر روز حداقل 2 بار مشروبات الکلی استعمال کند چرا که هم برای دفع انگل و هم برای شسشتوی بدن خيلی مفيد است؟! آيا اين مسئله مورد تأييد جوامع علمی است؟


با اين توضيح روشن است که خوردن و آشاميدن ما نيز کورکورانه است و اصلاً حکمتی در آن وجود ندارد. 80% جامعه ما کمتر از حد استاندارد ويتامين دريافت می‌کنند. 21% روستاهای ما و 13% مناطق شهری ما سوء تغذيه دارند. هزينه‌ای که اين سوء تغذيه برای کشور ما دارد بيش از 5ميليارد دلار است. بطوريکه 60% مرگ و مير کودکان در کشور ما ناشی از همين سوء تغذيه می‌باشد. عجب روزگاری است خوب، جای خود را به بد داده است. گنجشک را عوض قناری نشان می‌دهند و عده‌ای نيز آنرا به اسم قناری قبول می‌کنند اما دريغ از يک مثقال عقل، تا موقعی که عوام از خواص و کار عوامانه از کار علمی تشخيص داده نشود اين وضعيت را خواهيم داشت.


البته تحصيلات و مدرک صرف هم بعضاً دليل بر خواص بودن نيست. بنابراين بايد به خودمان بيائيم و هر سخنی را از هر کسی قبول نکنيم قدر سلامتی خودمان را بدانيم. سالانه 55هزار خطای بزرگ پزشکی در کشور ما گزارش می‌شود که بيش از 10هزار مورد آن منجربه مرگ می‌شود و بيش از 20هزار مورد باعث نقص عضو می‌شود. اينها مسائلی است که خاطرنشان می‌سازد که آگاهانه‌تر با مسئله برخورد کنيم چرا در برخی مسائل کنجکاوی به خرج می‌دهيم اما در مورد تغذيه خود اين کار را نمی‌کنيم بهتر است هر وقت و هرجا و توسط هرکس که باشد اگر چيزی مصرف می‌کنيم مثلاً 10تا علامت سؤال داشته باشيم تا بهتر بنوشيم و بخوريم. انشاء‌ا...


الکل: الکلی که با نام الکل اتيليک معروف است، مايعی است با بوی مطبوع و بدون رنگ و با طعم سوزان که در تمامی نوشيدنی‌های سکر‌آور و شراب و عرق و امثال آنها يافت می‌شود. الکل اتيليک با هر نسبتی با آب حل می‌شود و در اثر اکسيژن می‌سوزد و توليد آب و ايندرير کربنيک می‌کند. اين همان الکل سفيد است و چون از اتان مشتق می‌شود و به اتانول نيز معروف است. وقتی که گلوکز تخمير می‌شود «شراب» بدست می‌آيد و وقتی نشاسته تبخير می‌شود «آبجو» توليد می‌شود اين الکل هم در شراب و هم در آبجو بوجود می‌آيد. ما يک نوع ديگر از مشروبات الکلی داريم که بنام «عرق» معروف است.(مخلوط آب و الکل تا 50% الکل) که با تقطير مايعات الکلی مانند شراب، الکلی بدست می‌آيد که آنرا عرق می‌نامند. البته با مايعات حاصل از دانه‌های غلات نيز الکل بدست می‌آيد اما الکل بدست آمده ناخالص خواهد بود. امروزه چون مصرف صنعتی الکل بسيار است از جمله در کشور کانادا که بعنوان سوخت نيز مصرف می‌کنند. از اينرو مجبورند الکل را از چغندر و دانه‌های سيب‌زمينی تهيه کنند اما مواد ديگر قندی را قبلاً به قند تبديل می‌کنند و سپس تحت تخمير قرار می‌دهند. عامل اين تخمير موجودات ذره‌بينی بسيار کوچکی هستند که در برخی مواد زيست می‌کنند بنام مخمر ناميده می‌شوند. که از طريق جوانه زدن توليدمثل می‌کنند و دارای ترشحاتی از خود هستند که دياستاز ناميده می‌شود. که مواد قندی را به الکل تبديل می‌کند.


مانند آبجو با فرمول زير:
2(C₆H₁₀O₅)_n + nH₂O ¦ nC₁₃H₂₂O₆

بعد ماده مخمر آبجو در روی مالتوز توسط دياستازی ديگری موسوم به مالاز اثر می‌کند و مالتوز را به گلوکز تبديل می‌کند و سرانجام زيمار اين گلوکز را به الکل و دی‌اکسيدکربن توليد می‌کند. الکل اتيليک به نوبه خود مصارفی در صنعت دارد مثلاً حلال خوبی برای عطرهاست و همچنين ورنی‌هاست(نوعی ماده صمغی در نقاشی‌ها کاربرد دارد). در داروسازی محلول‌های الکلی را بنام تنتور می‌نامند همچون تنتوريد تنتور بنژوان و غيره.


شراب: شراب در معنای لغوی آنست که جويدنی نيست بلکه نوشيدنی است چه حلال باشد و يا حرام. و اما در معنای اصطلاحی به معنای خمر يا مايعی است که در آن سکر يا مستی‌آور باشد. اما خمر فقط اختصاص به آب‌انگور جوشيده دارد و در اصطلاح علمای طب شراب مطلق به معنای خمر است و در مواردی اگر شراب ممزوج گفته‌اند منظورشان شراب مخلوط با آب بوده است. شراب انواع مختلفی دارد که به مواردی از آن اشاره می‌کنم.

1- شراب حديثی: نوعی از شراب 5 ماهه است و به نام عصير نيز معروف است.

2- شراب کهنه

3- شراب مثلث

4- شراب جبوشی: نوعی شراب که در بلاد غرب از آب دريا و شيره انگور می‌سازند.

5- شراب ريحانی: شرابی سبز رنگ و خوشبو است

6- شراب طهور

7- شراب سوسنی

8- شراب شيرازی

9- شراب صبح

10- شراب قديم: نوعی شراب ميان شراب قديم و متوسط شراب 4 ماهه است

11- شراب عسلی: 2واحد از شراب کهنه می‌گيرند و با يک واحد عصل مخلوط می‌کنند و می‌گذارند تا برسد.

12- شراب طرايی: انگوررا بعد از چيدن در آفتاب می‌گذارند و می‌فشرند و می‌پزند و شراب را درست می‌کنند.

13- شراب مدوق: نوعی شراب است که از نان خشک که از آرد خشک بی‌ شير و روغن پخته می‌شود. اين نان را در آن خيسانده و بعد از 5 تا 6 ساعت صاف می‌کنند.

14- شراب معسل: مقدار 5 واحد افشره انگور که مزه گيرنده داشته باشد با يک واحد عسل در يک آوند گشادی می‌جوشانند کمی نمک در آن می‌ريزند و کمی که برمی‌آورد می‌گيرند و هرگاه از جوشش ايستاد آنرا در خم‌ها می‌گذارند.

15- شراب ماضی: شرابی است بی‌مزه و از کيف افتاده.

16- شراب قبض: شراب غليظ ترش.

17- شراب چکيده: به شراب رسيده می‌گويند.

18- شراب پشتی: نوعی شراب که ادويه‌جات مستی‌آوری چون مهر گياه و جوز در آن می‌اندازند.

19- شراب شکر

20- شراب قندی

2 1- شراب کهربا

22- شراب موصل: شرابی است که در يک من آن 40 من آب داخل است.

23- شراب حرام: در اصطلاح فقيهان آن آشاميدنی را می‌گويند که به اجماع حرام شده است.

24- شراب صوفيان: عشق

25- شراب ساکنان: عشق و محبت و بيخودی و مستی است که از جلوه محبوب حقيقی حاصل می‌شود.

26- شراب اطباء: به اصطلاح اطباء به معنی شراب و دواء است. شراب بنفشه يعنی شربت بنفشه.


مشروبات الکلی و بدن انسان:
برای بهتر شناختن مشروبات الکلی خوب است يک بررسی غذايی در مورد مشروبات الکلی داشته باشيم. آيا واقعاً مشروبات الکلی دارای ارزش غذايی هستند يا نه؟ ما روزانه غذاهايی را مصرف می‌کنيم و نمی‌دانيم آيا اين غذا برای ما خوب است يعنی در حکم داروست يا هم است و مضراتی را به همراه دارد! مثلاً شخصی که دچار آترواسکلروز(تصلب شرائين) شده است.


غذاهايی مانند جگر- کله و پاچه و غيره مصرف می‌کند در اين‌جا گفته می‌شود اين غذايی که چنين بيماری می‌خورد حکم غذا ندارد بلکه سم است. اما شخصی که دچار بيماری مفصلی آرتروز شده می‌تواند براحتی از پاچه استفاده کند و همين غذا برای او دارو محسوب می‌شود. بنابراين غذاها بر اساس مزاج افراد حکم دارو يا سم را خواهد داشت اما با اينکه ماهی يا جگر برای شخصی که دچار تصلب شرائين شده حکم سم را دارد اما ارزش غذايی آن از بين نرفته است بلکه دارای ارزش غذايی هستند آيا مشروبات الکلی را نيز می‌توانيم به همين صورت طبقه‌بندی کنيم و آيا در حين حال اگر دارو سم محسوب شود ارزش غذايی نيز خواهد داشت؟ در جواب بايد گفت: خير چون الکل از تجزيه ناقص قند انگور بدست می‌آيد ما هر غذايی که می‌خوريم مواد قندی و نشاسته‌ای که در غذاهای ما وجود دارند وقتی داخل بدن شدند تبديل به قند انگور يا اصطلاحاً گلوکز می‌شود و آن موقع است که بدن قند انگور را جذب می‌کند و حرارت بدن را تأمين می‌کند. اما اگر کسی که در خارج از بدن ما از تجزيه قند انگور بدست آمده است.


برای بدن ما چه فايده‌ای خواهد داشت چون قند انگور در خارج تجزيه شده و ما گفتيم هر چيزی که می‌خوريم در بدن ما تبديل به قند انگور می‌شود . و بدن ما قادر نيست قند تجزيه شده در الکل را دوباره به قند انگور اوليه تبديل کند و برای همين آنچه در بدن ما وجود خواهد داشت فقط و فقط الکل خواهد بود و اين الکل نمی‌تواند مانند قند انگور سوخت بدن ما را تأمين کند و اصطلاحاً در بدن ما نمی‌سوزد و حالا مقصود از اين سوختن چيست؟ مقصود از سوختن اينست 1) بدن ما برای فعل و انفعالات شيميايی حرارتی ايجاد کند. 2) قسمت‌های مختلفی از بدن ما که دچار کمبود مواد هستند آنرا برطرف کند 3) قدرت و نيروی پايدار و ثابتی را برای بدن به ارمغان داشته باشد.


هر ماده غذايی که چنين کاربردی نداشته باشد مضر به بدن خواهد بود. الکل از اين نوع ماده محسوب می‌شود چون ارزش غذايی ندارد در بدن باعث آتش‌سوزی می‌شود يعنی علاوه‌بر اينکه فوايدی عايد بدن نمی‌کند بلکه هرچه ذخاير در بدن ما وجود دارد همه را به آتش می‌کشد و اين مسئله است باعث می‌شود شخص که مشروب مصرف می‌کند چون تمام ذخاير موجود در بدنش به تحليل می‌رود و می‌سوزد سستی و رخوت وجود او را می‌گيرد همانطور که قبلاً گفتيم الکل با هر نسبتی با آب مخلوط می‌شود و آب عضلات گرفته می‌شود. و برای همين است که افراد الکی بعد از نوشيدن الکل دچار عطش می‌شوند. اشخاصی که در اثر مصرف الکل يک گرم الکل در خون آنها وارد شود تلوتلو راه می‌روند و افرادی که دو گرم الکل به خون آنها وارد شود بيهوش خواهند شد و اگر سه گرم الکل در خون وارد شود باعث سستی در بدن و حالت اغما در فرد می‌شود.


اشخاص الکلی با مصرف الکل انرا مستقيماً وارد خون خود می‌کنند و چون بدن برای بيرون ريختن الکل تجزيه و تحليل نمی‌تواند انجام دهد مجبور است از 3 طريق اين سم خطرناک را از بدن بيرون بريزد. 1) از طريق ادرار 2) از طريق عرق کردن شخص الکلی 3) از طريق تنفس. برای همين موضوع است تا موقعی که الکل از بدن دفع نشده باشد دهان شخص بوی الکل خواهد داد. افرادی هستند که می‌گويند ما مصرف می‌کنيم اما کم می‌خوريم ولی غافل‌اند از اينکه همين کم‌کم خوردن نيز ختم به افراط در می‌ خواری می‌شود بخاطر اينکه کسانی که الکل می‌نوشند حتی اندک‌اندک به مرور زمان دچار کمبود پتاسيم می‌شوند و اين کمبود پتاسيم در بدن است که افراد را مجبور به افراط در می خواری می‌کند. بنابراين اگر به لحاظی زمانی به موضوع بنگريم قطره‌قطره جمع گردد وانگهی دريا شود. الکل باعث تسريع گردش خون می‌شود و اين خاصيت الکل به نظر خيلی خوب است. اگر در کنار آن اثرات مخرب‌تری نداشته باشد ولی متأسفانه دارد و آن اينکه وقتی سرعت گردش خون زياد می‌شود سوخت بيشتری نيز در بدن مصرف و ذخاير بدن در همان لحظه يکبار گرفته می‌شود و شخص الکلی دچار تشنگی و گرسنگی کاذب می‌شود و ميل دارد که فقط بخورد و بنوشد. ولی هنگامی که الکل از بدنش دفع می‌شود و سرعت گردش خون پايين می‌آيد نوعی رخوت و سستی بدنش را نيز فرامی‌گيرد و اين سستی و بی‌حالی تحريکی می‌شود برای مصرف دوباره مشروبات الکلی توسط فرد الکلی و او ميل به خوردن شراب پيدا می‌کند. و اينست که مضرات آن بيشتر از منفعت آن است.


http://www.uma.ac.ir