تمرین معماری 1و2

[my dream]

مدرسه کوپر واقع در میدان 41 کوپردارای ساختمان کالج های تدریس هنر و معماری و مهندسی است.

ساختمان در پوسته فولاد ضد زنگ پیچیده شده است و راهروی گسترده 6 متری مارپیچ دراطراف دهلیز مرکزی برای دسترسی بین مکان جلسه و گفتگو ها میان رشته هادر نظر گرفته شده است.

توقف آسانسور های اصلی ساختمان فقط در طبقه اول و پنجم و هشتم به افزایش فعالیت های فیزیکی دانش آموزان کمک می کند.

موسسه کوپر مشتاق به ایجاد ساختمانی بود که بتواند منعکس کننده هدف موسسه ، ارزش ها و آرمان های خود را به عنوان یک مرکز امورش پیشرفته وخلاقانه در هنر و معماری و مهندسی نشان دهد که به یک مرکزفرهنگی و فکری مشهور در نیویورک تبدیل شود.

داخل ساختمان به گونه ای است که روابط بین 3 کالج به خوبی بر قرار شود.

هسته عمودی در قلب ساختمان به عنوان فضایی مرکزی برای مبادله رسمی اجتماعی و فکری و نمونه خلاق در ساختمان جدید نمود پیدا کرده است.

از لابی ای با دو ورودی بلند , با پله های قابل توجه ای در طبقه چهارم به سالن دانش اموزان خواهیم رسید و از آنجا به شهر مشرف خواهیم بود و در طبقه پنجم ونهم لابی مشرف به اسمان خواهیم داشت که سالن داشجویی و اتاق سمینار و سالنی مشرف به شهر با فضایی سامان یافته در انجا خواهیم داشت

فیزیک و بصری ساختمان کمک می کند کالج با محله خود ادغام شود. نمای شفاف در سطح خیابان، دعوت محیط برای مشاهده و شرکت در از فعالیت های موجود تشویق می کند. بسیاری از توابع عمومی (از جمله فضای خرده فروشی و یک نمایشگاه لابی) در سطح زمین واقع شده است، و گالری دوم و یک سالن 200 صندلی از خیابان می توان به راحتی در دسترس است.

مدرسه کوپر با رعایت اصول معماری پایدار و انرژی کارامد و با مصالح فولاد و شیشه پوسته ای مطلوب در ساختمان طراحی شده است.

عملکرد ساختمان از طریق کنترل نور روز ,مصرف انرژی و تویه طبیعی گزینشی است (به مقتضای زمان از انها استفاده خواهد شد)

سیستم دو پوسته اجازه می دهد تا برای افزایش عملکرد و ترکیب پویا در سطوح مختلف از پانل های قابل تغییر و نمای های متفاوت و متنوع استفاده کرد ونیزباعث کاهش هجوم تابش گرما در تابستان وکنترل دمای محیط داخلی خواهد شد.

برنامه آموزشی

آموزش معماری در ایالات متحده آمریکا تا پایان جنگ جهانی دوم، بیش تر دنباله رو و پیرو سرسخت نئوکلاسیک و شیوه های آموزشی قرن نوزدهم مدرسه بوزار پاریس بود. اما با حضور والتر گروپیوس در هاروارد در سال 1938، سلطه بوزار به سرعت در هم شکست و جای خود را به فن آوری آموزشی ضد کلاسیک داد که مدت ها پیش، گروپیوس آن را در مدرسه معماری باووهاوس به وجود آورده بود.

«جان هیداک که در ابتدا، یک مدرنیت و پیرو اندیشه های لو کوربوزیه به شمار می رفت از نخستین معمارانی بود که تشخیص داد، شیوه های آموزشی و سنت معمول در باوهاوس علی رغم کنار زدن شیوه های بوزاری، هنوز به همان اندازه دارای محدودیت است. هیداک معتقد بود که الگوی مدرنیستی، عمیقاً ضد روشنفکری است و مدرنیسم سطح معماری را تا حد راه حل های تکتونیک و کاربردی پایین می آورد»
در حال حاضر آموزش معماری در مقطع لیسانس در مدرسه معماری «اروین س. چنین» در مجتمع مذکور، در دوره ای پنج ساله انجام می شود. شالوده فلسفی این مدرسه را روابط پیچیده مبتنی بر هم زیستی آموزش، پژوهش، مباحث نظری و عملی و هم چنین طیف گسترده کوشش های خلاقانه مربوط به توسعه معماری هدفمند تشکیل می دهد.

سال اول: فن معماری، مقدمات دروس فنی، طراحی با دست آزاد، تاریخ معماری یک، برنامه نویسی کامپیوتر، هندسه توصیفی، ادبیات اشکال و بیان.

سال دوم: طراحی (2)، سازه (1)، تاریخ معماری (2)، حساب و تحلیل هندسی، مفاهیم فیزیک.

سال سوم: طراحی (3)، سازه (2)، فناوری محیطی (1)، فناوری ساختمان، ساخت جوامع مدرن، دروس انتخابی.

سال چهارم: طراحی (4)، سازه (3)، مدیریت ساختمان، فناوری محیطی (2)، دروس انتخابی.

سال پنجم: تز (پایان نامه)، سازه (4)، طراحی شهری، تمرین های حرفه ای، مفاهیم پیشرفته، دروس انتخابی.

نتیجه گیری

هدف اصلی سیستم آموزش در این مدرسه آن است که بتواند معمارانی را تربیت کند که دانش و مهارتشان بر اساس فهم ژرف و درستی از مسائل اجتماعی، زییبایی شناسی و تکنولوژی محیطی شکل گیرد. در طول دوره پنج ساله آموزش معماری بر ارتباط میان معماری و دیگر رشته های خلاقانه تأکید می شود. دانشجویان تشویق می شوند که به قدرت و مهارت بیان خودشان (افکار و عقایدشان) دست یابند و آن را با ابزار گفتاری و بصری ابراز کنند.

http://s5.picofile.com/file/8106117000/cooper_union.rar.html


منبع: گروه معماران آرل