شاید این مواردی که میگم رو دوستان در بین صحبت هاشون بیان کرده باشند:
علتهای کناره گیری:
عدم درک نوجوان و جوان توسط پدر و مادر: این خودش می تونه علت هایی داشته باشه:
- فاصله سنی زیاد بین پدر و مادر و فرزند
- اختلاف فضای ذهنی والدین با فرزندان
- تعصب بی مورد والدین روی خواسته هایشان (بدون توجیه کردن فرزند)
- انتظارات نسبتا بیش از حد برخی از فرزندان نسبت به حمایت از سوی والدین
- مقایسه فرزندان با شرایط دیگران
- بها ندادن به نظرات و اعتماد به نفس سازی در فرزندان توسط والدین
- عدم مشارکت فرزندان در امور خانواده (خوشی زیاد... ناخوشی زیاد)
- و..
تربیت نادرست:
- کمبود محبت در خانواده
- صحبت نکردن والدین با فرزندان
- عدم حمایت با قبول خطر اشتباه فرزندان (همین که والدین بدانند که اشتباه کردن در مراحل اولیه را میتوان کنترل کرد و این اجازه و خطر رو به جان بخرند تا فرزندان معنای محبت والدین رو درک کنند.. البته وقتی والدین حمایت می کنند درصد اشتباهات خیلی خیلی کمتر میشه و از آنچه می ترسند دورتر خواهند شد)
- عدم درک محبت والدین توسط فرزندان (این هنر والدین است که در عین تربیت باید به فرزند از کودکی تا نوجوانی بفهمانند که نیت اصلی آنها همیشه محبت و دوستی است و اگر این فهمیده نشود ... مفاهیمی مثل اجبار... شرایط سخت بدون دلیل.... عدم درک والدین و ... در ذهن فرزند جای می گیرد.
- عدم محبت پدر به فرزندان پسر (از نوع محبت ها مردانه)
- عدم محبت مادر به فرزندان دختر (دخترانه)
- عدم محبت پدر به دختر (از نوع محبت کریمانه)
- محبت زیاد و افسار گسیخته به فرزند قبل از نوجوانی و عدم درک درست فرزند از حمایت و تربیت!
- تبعیض محبت بین فرزندان
- عدم توجه والدین به امور فرزند.. (به نحوه اعتماد.. احترام)
- و..
و بسیاری علت های کوچک که وقتی کنار هم قرار می گیرند تاثیرات بزرگی دارند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)