تاریخچه ای از سینه زنی

[Majid_GC]

این گونه نوحه گری، ابتدا به صورت فردی بوده، اما با مرور زمان به شکل گروهی و دستجات سوگواری در آمده است.


سینه زنی از مراسم سنتی عزاداری برای امام حسین(ع) و دیگر ائمه مظلوم است که همراه نوحه خوانی و با آهنگی خاص صورت می گیرد.

اصل این سنت به ویژه در میان عربها رواج داشته است. بعدها به صورت موجود در آمده که با انتخاب نوحه های سنگین، دست بر سینه می خورد. به فردی هم که بر سینه خود زده و عزاداری می کند،« سینه زن» می گویند.

این گونه نوحه گری، ابتدا به صورت فردی بوده، اما با مرور زمان به شکل گروهی و دستجات سوگواری در آمده است.

دسته گردانی و سینه زنی و نوحه خوانی که در زمان صفویه رایج شده و توسعه پیدا کرده بوده، در عصر قاجار، به ویژه در زمان ناصر الدین شاه با آداب و تشریفات و تجمل بسیار برگزار می شد.

دسته های روز با نقاره و علم و بیرق و کتل، و دسته های شب با طبق های چراغ زنبوری و حجله و مشعل به راه می افتاد و در فواصل دسته سینه زنها سینه می زدند.

منبع

آنچه از تواریخ صدر اسلام بر می آید سینه زنی مرسوم نبوده ست

و به صورت مموردی اتفاق افتاده است از جمله عایشه

می گوید : « . . . (زماني كه پيامبر خدا از دنيا رفت،) من به همراه بقيه زنان پيامبر سينه مي زديم و من به صورتم مي زدم. »

تاريخ الأمم و الملوك طبری، ج2، ص232

و بعد از اون دیگر در دوران صفویه بود که رونق گرفت به همراه بقیه موارد