مجموعه اي از اشعار عاشورايي

[م.محسن]

حضرتِ علی اصغر علیه السلام

دو نشان

شاه در گفتار و کودك، گرمِ خواب
که ز نوكِ ناوکش دادند آب

در کمان بنهاد تیري حرمله
اوفتاد اندر ملایک غلغله

رَست چون تیر از کمان شومِ او
پَرزنان بنشست بر حلقومِ او

چون درید آن حلق، تیرِ جانگداز
سر ز بازويِ یدُاللَّه کرد باز

اَللَّه اَللَّه! این چه تیر است و کمان؟!
کس نداده این چنین تیري نشان!

تا کمان زه خورده، چرخِ پیر را
کس ندیده دو نشان یک تیر را

تیر کز بازويِ آن سرور گذشت
بر دلِ مجروحِ پیغمبر گذشت

نوكِ تیر و حلقِ طفلی ناتوان
آسمانا! باژگون بادت کمان

شه کشید آن تیر و گفت: اي داورم!
داوري خواه از گروهِ کافرم!

نیست این نوباوه يِ پیغمبرت
از فصیلِ ناقه، کمتر در بَرَت!

کز اَنین او ز بیدادِ ثمود
برقِ غیرت زد بر آن قومِ عَنود

شه به بالا می فشاند آن خون پاك
قطرهاي زان برنگشتی سويِ خاك

پس خِطاب آمد به سُکّان مَلا
که فرود آئید در دشتِ بلا

بنگرید آن کودکان شاهِ عشق
که چسان آرند بر سر، راهِ عشق

بنگرید آن مرغِ دست آموزِ عرش
که چسان در خون همی غلتد به فرش!

ره که پیران سر نبردندش به جَهد
چون کند طی یکشبه طفلان مهد

این نگارین خون که دارد بويِ طیب
تحفه اي سوي حبیب است از حبیب

در ربائید این نگارِ پاك را
پرده گلناري کنید افلاك را

کآید اینک مهرپرورِ ماهِ ما
یک دمِ دیگر به مهمانگاهِ ما

در ربائید این گهرهايِ ثمین
که نیاید دانهاي زان بر زمین

باز داریدش نهان در گنجِ بار
کز حبیبِ ماست ما را یادگار

قطره اي زین خون اگر ریزد به خاك
گردد عالمگیر، طوفان هَلاك

تیر خورده شاهبازِ دستِ شاه
کرد بر روي شَه آسیمه نگاه

غنچه يِ لب بر تبسّم باز کرد
در کنارِ باب، خوابِ ناز کرد

وَه! چه گویم من که آن طفلِ شهید
اندر آن آئینه يِ روشن چه دید؟!

وان گشودن لب به لبخند، آنچه بود
وان نثارِ شکّر و قند از چه بود؟!!!

رمز « کُنْتُ کَنْز » بودش سر به سر
زیرِ آن لبخند شیرین، مستَتَر

رمزِ خَلقِ آدم و حوّا ز گِل
وان سجودِ قدسیان پاكدل

رمزِ بَعثِ انبیايِ پر شکیب
وان صبوري بر بلایايِ حبیب

رمزهايِ نامهيِ عهدِ اَلَسْت
که شهیدِ عشق با محبوب بست

پس ندا آمد بدو: کاي شهریار!
این رضیعِ خویش را بر ما گذار

تا دهیمش شیر از پستان حور
خوش بخوابانیمش اندر مهدِ نور

پس شه آن دُرِّ ثمین، در خاك کرد
خاكِ غم بر تاركِ افلاك کرد

آري! آري! عاشقان رويِ دوست
اینچنین قربانی آرَد سويِ دوست

اندر آن کشور که جاي دلبر است
نه حدیثِ اکبر و نه اصغر است!!!

مرحوم نَیِّر تبریزي