تشنه لبیک!

[۲۲ سپتامبر]

آرمان فراموش شده
شايد اگر واقعه عاشورا در تاريخ رخ نداده بوده، ترسيم وظايف منتظران دشوار مي‌نمود. واقعه عاشورا بر ويژگي‌هاي شيعه واقعي چند ويژگي تازه افزود که ارزش ويژگي‌هاي قبل را به توان صد رسانيد.
قبل از هر چيز بايد گفت که رابطة امامت و امت، رابطه حق و تکليف است؛ يعني اگر مردم حقي بر حاکم دارند، تکليفي نيز در برابر او بر عهده آنان است. چنان که درباره حاکم نيز چنين است که اگر در برابر مردم تکليفي دارد، حقوقي نيز بر مردم خواهد داشت. پيام پاره تن پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم از ابتداي نهضتش روشن بوده است: تن ندادن به طاعت طاغوت و بيعت با يزيد تا پاي جان! اساساً عاشورا اعلام برائت جستن حسين عليه السلام از عافيت‌طلبي و دنياطلبي است. سخنان او از آغاز تا فرجام بوي شهادت مي‌دهد؛ اما هيچ کس را به جبر و تحميل و حتي حيا، به ياري و همراهي خود وا نداشت و حتي بزرگوارانه با عذرشان همراهي کرد.
نگريستن در نهضت عاشورا نشان مي‌دهد که امام حسين عليه السلام با زباني فراتر از فقه و حقوق ـ يعني زبان عشق ـ با يارانش به گفت و گو مي‌پرداخت. آري؛ رابطه‌اي که ميان امام حسين عليه السلام و يارانش برقرار بود، رابطه‌اي از نوع عاشق و معشوق بوده است. به اين معنا که ياران امام با تمام وجود به امام عشق مي‌ورزيدند و امام نيز متقابلاً چنين عشقي را به آنان ابراز مي‌کرد.
منتظران مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف نيز بايد چنين باشند. عشق به امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف در زمان غيبت، صورت متفاوتي پيدا نمي‌کند و همان است که پيروان و عاشقان حسين عليه السلام در روز عاشورا داشتند. عاشقان امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف نيز بايد همان کنند که ياران حسين عليه السلام کردند و مهياي خدمت‌ باشند؛ آماده ايثار و گذشت باشند؛ منتظر شنيدن فرمان امام‌ باشند و در تمام دوران انتظار آن چنان عمل کنند که با عشق سازگار باشد. به راستي چه کساني به حسين بن علي عليه السلام لبيک گفتند و دعوت او را اجابت کردند؟ خصوصيات ايشان چه بود؟ در ايشان چه ويژگي‌اي ايجاد شده بود که دعوت حسين عليه السلام را شنيدند؟ آنها که به حسين عليه السلام جواب رد دادند چه نداشتند که اين توفيق را از دست دادند؟
مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف فرزند حسين عليه السلام است و يقيناً او که راهبر زمانش است، رهرواني مي‌طلبد که در مسير بندگيِ حق، گام بردارند و راه و راهبر را بشناسند و دعوت او را لبيک گويند. پس اگر منتظر، خود را ملتزم به اجابت دعوت پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم نمايد و مردانه به دنبال انجام حدود الهي و شرعي خويش باشد، دعوت حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف را در اين زمينه پاسخ گفته است. واقعة کربلا با همه اندوه و افسوس‌هايي که بر چهره تاريخ اسلام نشانده، مهم‌ترين دانشگاه مصلحان سياسي، اجتماعي در طول تاريخ است.

- - - به روز رسانی شده - - -

عبرت از اهل کوفه
دنياطلبي، فزون‌طلبي، عافيت‌طلبي، پيمان‌شکني و عدم اطاعت از امام، از جمله ويژگي‌هاي اهل کوفه در زمان امام حسين عليه السلام بود. اما فرار از زير بار تعهد ديني و گريز از انجام تکليف الهي از سر راحت‌طلبي و عافيت‌خواهي، پديده‌اي نيست که مخصوص يک عصر و زمانه باشد. امام حسين عليه السلام در روز عاشورا بيش از آن که تشنه آب باشد، تشنه لبيک بود. مسئوليت شناسي، وظيفه مداري، سبقت جويي در خدمتگزاري به دين و التزام به معنويت در روزگار غيبت حجت خدا، ما را از زمره اهل کوفه دور مي‌سازد.
چگونه مي‌توان پذيراي اين واقعيت بود که بر تنهايي و غربت امام حسين عليه السلام اشک ريخته شود و کوفيان در تقابل با حجت زمان مذمّت شوند؟ اما به امامي که بيش از هزار سال در غربت تنهايي به انتظار لبيک است، نيم نگاهي هم نشود! نمي‌توان هم به نماز علي عليه السلام رفت و هم بر سر سفرة معاويه حاضر شد؛ نمي‌توان.