چرا چهارده قرن گریه!

[۲۲ سپتامبر]

قيام امام حسين عليه السلام ، عامل بقاي دين
قطعاً اگر قيام امام حسين عليه السلام نبود، معاويه در اين راه به موفقيت مي‌رسيد و اين نام مقدس را دفن مي‌کرد؛ لذا رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «حسين مني و أنا من حسين»؛ جمله اول، يعني حسين از ذرّيه من و فرزند دختر من است؛ اما جمله «من از حسينم» يعني چه؟ رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم يعني نبوتش و آنچه براي نجات بشريت از طرف خدا آورده و دفن اين امور، يعني دفن نام پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم ؛ اما امام حسين عليه السلام با قيامش نگذاشت دين رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم يعني همه آن چيزي که ايشان بيست و سه سال براي تثبيت آن، خون جگر خورد و جنگيد، دفن شود. امام حسين عليه السلام قيام کرد، پاره پاره شد، علي اصغر و علي‌اکبر و جگر گوشه‌هايش، جلوي چشمان او تشنه، گرسنه و خسته شهيد شدند، تا دين خالصي که رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم براي بشريت آورده بود، همانطور به نسل بعدي برسد و راه وصول به توحيد، محبت، بندگي خدا و در يک کلمه، راه آخرت همچنان باز بماند.
همانطور که نمي‌توان با طراحي و نقشه غلط و با مصالح غير مناسب، بنايي را در دنيا استوار کرد، همان‌طور هم نمي‌توان با دين غلط و تحريف شده، آخرت را آباد کرد. همه ائمه عليهم السلامدر اين جهت، زحمات فراواني کشيدند ولي رنج و سختي امام حسين عليه السلام از همه بيشتر و آشکارتر بود.