سلام و سپاس از بحث خوب شما
به نظر من والدین باید در جریان مسائل موجود در مدرسه باشن تا بتونن مشاور خوبی برای فرزندشون باشن
در هر حال نزدیک ترین شخص به هر فردی والدینش هستن که می تونن مشکلاتش رو حل کنن
من خودم به شخصه دوست داشتم مسائل مدرسه رو تعریف کنم از اول ابتدایی تا به حال
فقط کافی بود مادر یا پدرم بگن مدرسه خوب بود ؟ یا چه خبرا ؟
من هم شروع می کنم از تغییر برنامه کلاسی و انتخابات شورای دانش آموزی میگم تا شکستن آینه مدرسه
ولی خب اگر این مسئله از من پرسیده نشه من خودم توضیح میدم ، شاید میشه گفت یک عادت شده که اتقافات مدرسه رو تعریف کنم
یک مورد دیگه هم هست اینه که فرزند باید به پدر و مادرش اعتماد داشته باشه تا بتونه مسائل موجود در مدرسه رو مطرح کنه ، مثلا فردی هست که به پدر و مادر خودش اطمینان نداره و اکثر اوقات در حرف زدن و تعریف درباره مدرسه طفره میره چون استرس این رو داره که نکنه بعداز این پدرم ناراحت بشن یا با من دعوا کنن
اولین اصل برای این که فرزند یک خانواده بتونه مسائل داخل مدرسه رو مطرح کنه اعتماد به والدین هست که باید والدین به وجود بیارنش
اما خب من خودم اگر جای مادر و پدرم بودم و فرزندم درباره مدرسه مسائلش رو نمی گفت سعی نمی کردم روش فشار بیارم ، چون مطمئن بودم که اول و آخر خودش میفهمه که نیاز داره با کسی صحبت کنه و مشکلاتش رو به صورت اتومات مطرح می کرد
به نظر من اگر والدین فشار بیش از حد به فرزندشون بیارن ، فرزندشون حساس میشه و برخلاف میلشون عمل میکنه
سپاس![]()
علاقه مندی ها (Bookmarks)