یادم تو را فراموش!

["golbarg"]

از آن آشنایی های عجیبی بود که برای هر کس یک بار ممکن است اتفاق بیافتد!

درون مبل راحتیِ بزرگی لم داده و مشغول گاز زدن گلابی بودم که افتخار آشنایی اش نصیبم شد٬ قطعه ی پروتئینیی کوچکی بود که با دست و پا زدن هایش اعلام میکرد "میتونی کرم صدام کنی" بدون شک آشنایی با یک کرم خیلی هم بد به نظر نمی رسد٬ البته به شرط این که توسط دندانهایت به دو قسمت مساوی تقسیم نشده باشد٬ در حالی که نیم تنه بالائی اش را با اکراه و توسط انگشتهایم بیرون می کشیدم و سعی میکردم پدیده استفراغ را وارد این دعوای کوچک خانوادگی نکنم٬ در دل آرزو میکردم قطعه دوم هم هنوز در دهانم باشد.
لعنتی! نبود. بدون شک قطعه دوم درون معده ام در حال زدن کرال پشت بود! دهانم را شستم و سعی کردم فراموشش کنم٬ امکان پذیر نبود٬ مهرش بد جوری در دلم خانه کرده بود. یک بار دیگر دهانم را شستم و این یکبار دیگر ها٬ بارها تکرار شد و حالا بعد از گذشت چندین سال از آن اتفاق باور نکردنی٬ من هنوز هم نیم تنه ی کرمی را درست در بین دندانهایم حس میکنم! دیگر اذیتم نمی کند٬ چندشم نمی شود٬ دهانم را نمی شویم٬ من وجود او را به عنوان عضو کوچکی از دهانم پذیرفته ام!

کرم های زندگیتان را باور کنید اما به آنها حساس نشوید ...