سلام
ممنون از ایجاد این بحث
این واقعیت که تفریح جوونا واقعا کم هست که انکار ناپذیره
شما اگه تهران رو فاکتور بگیری،بقیه شهرها حتی یه شهربازی درست درمون ندارند ولی نا دلتون بخواد چایخونه و ... دارند
خب جوونی تو سن سال خود من باید چیکار کنه
آخه تا کی خودش رو با درس و.. سرگرم کنه
اگه بخواد بره مسافرت که کلی خرجش هست که همه اونقدر نمیتونند خرج کنند
تازه از خرج سفر که بگذریم،خطرات جانبیش هم هست
خب میخواد تو شهر خودش بمونه،بیایم مراکز تفریحی رو بشمریم اگه تو شهری مثل اصفهان 5 تا مرکز بدرد بخور پیدا کردید،جایزه بهتون میدم
پسر جوون که نمیره چهل ستون و میدان امام
خب چه راهی براش میمونه
یا بره به مراکزی چون چایخونه یا نه دور دور کردن تو خیابونا و کارهای جانبیش
یا رفتن به پارتی ها و جشن های شخصی
که تبعاتی هم در پی داره که شما به درستی ذکر کردید
یا تهش میشه مثل بعضیا که خودشونو بین یه سری کتاب زندونی کردند و دور دنیای بیرون رو خطی سرخ کشیدند
خب نسل جوون داره به سمت سوی نوعی افسردگی ناشی از محدودیت ها میره
نبینید سرخوشند ،از درون مطالعه کنید ،درون داغونی دارند
سیگار میکشند که بگند خیلی بزرگ شدند
بگن که آخه منم آره،منم میتونم یه کاری بکنم
این ها همش برمیگرده به اینکه ما برای جونامون برنامه ریزی درست نداریم
میدونید برای جونای ما کسایی تصمیم میگرند که جوونیای خودشون برمیگرده به دوران شاه یا اوایل انقلاب
هرچه داره زمان به جلو میره
فعالیت های ما داره به عقب میره،میترسم چند وقت دیگه به دوران سنگی برسیم
وقتی کارشناس تلویزیون اینقدر شعور نداره که میگه چه اشکالی داشت که قدیما پسرا 15 سالگی داماد میشدند
زندگیشون پویایی میگرفت
شما خودتون دیگه تا تهش رو برید
تازه این برای پسراست
دخترا که بنده خداها داغون ترند
علاقه مندی ها (Bookmarks)