ای مـَـــرد ای عــَــقل کـــامل
مَـــن بــِـ جــرم اِحسآسَم بــِـ چشمَت نـــاقصُ الــعَقل آمدم...
در حـــیرتم
چـــگونـــهـ اَز دامان نــاقص الــعقــلی اَز جِــنسِ مـــَــن
عاقلی چون تو برخواسته ؟؟؟
تــَــعَجُّب میـکُنم اِی قُدرَتــ و جـِــنس -به ظــاهر- بَــرتَــر!
تَمامِ اُبُهــــت تــُــو محتاج احساس من است !!...
و شک میکنم به مهر پدری! تو
آنجــــا کــِــه جگــَــر گوشه ات را
به نـــاقص الــعقلی چون من سپردی...!!!
و تو ای مرد ،
همسرم ، برادرم
"تــــُـــــو"یی که مرا همراه خود میدانی
احساس پاکم تا اَبد برای توست...
علاقه مندی ها (Bookmarks)