نمیخوام وارد بحث دیگه ای بشم اما وقتی خدا میگه زاد و توشه بردار، وقتی میگه وای بر نمازگزاران اونایی که نماز را سبک می شمارند ، وقتی می فرماید در جهنم جاهایی هست که هرگز به ذهنتان خطور نمیکند، وقتی می فرماید که قسم به جان فرشتگانی که جان کافران را به سختی یا جان مومنان را به آرامی میگیرند و... همه نشون دهندۀ سختی راه است.
واقعا این راه سخت هست.
بهشت و راحتی هم طرف دیگر قضیه هست. احادیث جعلی مشخص هست.احادیث معتبر هستن یقین بدونین.
همۀ اینا میخوان بگن که بعد از دنیا رفتن پروندۀ عمل بسته میشه و طبق اعمال دنیوی حرکت خواهی کرد. اینا قوانینی برای تکامل و ارزش گذاشتن به خلقت و زمان و بیهوده تلف نکردن عمر هست تا بشر به آن چیزی که باید برسد ، برسد.
برا زدودن جهالت همۀ اینا لازم هست و برا ترساندن عرب جاهل نیست.
خدا به همان اندازه که رحمان هست به همان اندازه هم غضب داره منتها رحمتش جلوی غضبش رو گرفته. از عمل باید ترسید و از خدا باید تقوا پیشه کرد.
برا سفر کردن توشه لازم هست. در این دنیا وقتی به سفر میریم حساب خوراک و پوشاک و اقامتگاه و... رو میکنیم اونوقت برا سفر آخرت که این همه مهم هست بگیم اینا لازم نیستن؟ زاد و توشه باید برداشت و به فکر اقامتگاه باید بود. یا هتل 5 ستاره یا .... انتخاب با خود بشر هست.
سفر مهمی در پیش روست باید آمادۀ سفر شد. به فکر توشه و اقامتگاه باید بود. آینده نگر باید بود. به فکر دیدن قیافۀ عزرائیل و تنگی قبر که همه دیدیم تا اسکان شدن باید بود.
سفر حساسی هست. انشاالله که سفر خوب و خوش و آرومی داشته باشیم که این مربوط به اعمال دنیاییمون هست.این حق مطلق هست که هیچ شکی توش نیست.
علاقه مندی ها (Bookmarks)