شوخی با شعر حافظ:
گفتم: بگو ز یارش ، گفتا ولش نموده
گفتم: چرا؟ چگونه؟ عاقل شده است مجنون؟
گفتا: شدید گشته معتاد گرد و افیون
گفتم: کجاست جمشید؟ جام جهان نمایش؟
گفتا: خریده قسطی تلویزیون به جایش
گفتم: بگو ز ساقی ، حالا شده چه کاره؟
گفتا: شدست منشی در دفتر اداره
گفتم: بگو ز زاهد ، آن رهنمای منزل
گفتا: که دست خود را بردار از سر دل
گفتم: ز ساربان گو با کاروان غم ها
گفتا: آژانس دارد با تور دور دنیا
گفتم: بگو ز محمل ، کن از کجاوه یادی
گفتا: پژو ، دوو ، بنز یا گلف نوک مدادی
گفتم: که قاصدک کو؟ آن باد صبح شرقی!
گفتا: که جای خود را داده به فاکس برقی
گفتم: بیا ز هدهد جوییم راه چاره
گفتا: به جای هدهد دیش است و ماهواره
گفتم: سلام ما را باد صبا کجا برد؟
گفتا: به پست داده ، آورد یا نیاورد؟
گفتم: بگو ز مشک آهوی دشت زنگی
گفتا: که ادکلن شد در شیشه های رنگی
گفتم: سراغ داری میخانه ای حسابی؟
گفتا: آنچه بوده از دم شده چلوکبابی
گفتم: بیا دوتایی لب تر کنیم پنهان
گفتا: نمی هراسی از چوب پاسبانان؟
گفتم: شراب نابی در دست و پا نداری؟
گفتا: که جاش دارم و افور با نگاری
گفتم: بلند بوده موی تو آن زمان ها
گفتا: به حبس بودم از ته زدند آن ها
گفتم: شما و زندان؟ حافظ ما رو گرفتی؟
گفتا: ندیده بودم هالو به این خرفتی!
علاقه مندی ها (Bookmarks)