معرفی و نقد فیلم هیس! دخترها فریاد نمی زنند | پوران درخشنده

[solinaz]

این فیلم جدیدترین ساخته پوران درخشنده پس از فیلم های "شمعی در
باد"(1382) ، "رویای خیس"(1384) ، "بچه های ابدی"(1386) و "خواب های دنباله
دار"(1388) است.

"هیس! دخترها فریاد نمیزنند" به بررسی مسائل دختران جوان
میپردازد و ترس از آبرو را در این دوره سنی آسیبشناسی میکند.

تهیهکننده :
پوران درخشنده
گروه کارگردانی: نورالدین گودرزی، امیرمسعود اصلاح، علی درخشنده،
امیرهادی غلامی،(منشی صحنه)سیمین آزادی
مدیر فیلمبرداری: مرتضی
پورصمدی
دستیاران اول: فرخ تالشانی، حسن اصلانی
دستیاران: احمد رضا گودرزی،
محمد خمیس آبادی، میلاد تیندفام، علی آقایی، عادل نیسی، جواد کسانی
صدابردار:
محمد شاهوردی، دستیار: میلاد یاردیلو
طراح صحنه: بهزاد کزازی، دستیاران: مصطفی
جمالی، علیرضا سیفی
طراح لباس: سارا خالدی، دستیاران: شکوه بابایی، سمیرا
شریفی
عکس: بابک برزویه، دستیار: سیما محمدی
مدیر تولید: عباس درخشنده

امور مالی: ابراهیم تفرشی
تدارکات: امیرهوشنگ حسینی، دستیار: عباس بغداد
درهیی
خدمات: محمود شعاعی
فیلمساز پشت صحنه:رضا بهاری
گروه حمل ونقل:
عباس اسماعیلی،سعید کبیری، حسین تهرانی،علیرضا نیاورانی، منوچهر زندی
جلوههای
ویژه: محسن روزبهانی، امید روزبهانی، مرتضی رمضانی ترنج
روابط عمومی: بابک
برزویه
موسیقی : کارن همایونفر

شهاب حسینی، مریلا زارعی، جمشید هاشمپور،
طناز طباطبایی، فرهاد آییش، مائده طهماسبی، شیرین بینا، بابک حمیدیان، مجید مشیری،
اسماعیل سلطانیان، هادی مرزبان، امیر دژاکام و مهدی ماهانی با حضور امیر آقایی،
حضور افتخاری ستاره اسکندری و با معرفی نیما صفایی بازیگران این فیلم سینمایی
هستند

[solinaz]

پوران

در خشنده؛

"هيس!
دخترها فرياد نمي زنند" راهي جشنواره فيلم فجر شد / آخرين داستان از جشنواره فجر
بازماند


فيلم سينمايي "هيس! دخترها فرياد نمي زنند" با پايان
يافتن مراحل فني به جشنواره سي و يكم فجر راه پيدا كرد، "آخرين داستان" از راه يابي
به جشنواره فجر بازماند.



پوران درخشنده، تهيه
كننده و كارگردان، در خصوص راه يابي فيلم "هيس! دخترها فرياد نمي زنند"و انيميشن
"آخرين داستان" به جشنواره فجر امسال به خبرنگار حوزه سينما باشگاه خبرنگاران ؛
گفت: فيلم سينمايي "هيس! دخترها فرياد نمي زنند" با اتمام مراحل فني به جشنواره سي
و يكم فجر راه پيدا مي كند و ميكس اين فيلم توسط "محمدرضا دلپاك" در حال انجام
است.
وي ادامه داد: انيميشن "آخرين داستان" به دليل مشكلات مالي توليد آن به
كندي مي گذرد و به جشنواره فجر امسال نمي رسد.
درخشنده افزود: "آخرين داستان"
اولين انيميشن دو بعدي ديجيتال در ايران بوده و روايتگر شاهنامه فردوسي است.
اين
كارگردان اظهار داشت: فيلم "هيس! دخترها فرياد نمي زنند" به بررسي مسائل دختران
جوان مي پردازد و ترس از آبرو را در اين دوره سني آسيب شناسي مي كند.
درخشنده
عنوان كرد: شهاب حسيني، مريلا زارعي، جمشيد هاشم پور، فرهاد آئيش، مائده طهماسبي و
بابك حميديان از جمله بازيگران اين فيلم سينمايي هستند.
گفتني است؛تهيه كنندگي
انيميشن "آخرين داستان" را درخشنده به عهده دارد و همچنين تهيه كنندگي و كارگرداني
"هيس! دخترها فرياد نمي زنند" نيز به عهده پوران درخشنده بوده و محصول بنياد
سينمايي فارابي است.



- - - به روز رسانی شده - - -


انجام میکس نهایی آخرین اثر پوران
درخشنده+تصاویر
خبرگزاری فارس: با آماده شدن موسیقی فیلم سینمایی
«هیس! دخترها فریاد نمیزنند» میکس نهایی فیلم توسط محمدرضا دلپاک انجام میشود تا
فیلم برای حضور در جشنواره فیلم فجر آماده نمایش
شود.



به گزارش خبرنگار سینمایی فارس،
با آماده شدن موسیقی فیلم توسط کارن همایونفر، میکس نهایی فیلم توسط محمدرضا دلپاک
در حال انجام است. تیتراژ فیلم توسط ابراهیم حقیقی و مدت زمان 5 دقیقه آماده شده
است.


بنابراین گزارش، فیلمبرداری فیلم
سینمایی «هیس ...دخترها فریاد نمیزنند» اواخر اسفندماه سال گذشته و پس از 45 جلسه
به پایان رسید و هایده صفییاری تدوین فیلم را برعهده داشت.
در این فیلم شهاب
حسینی نقش بازپرس جنایی را ایفا میکند، علاوه بر وی مریلا زارعی، جمشید هاشمپور،
طناز طباطبایی، فرهاد آییش، مائده طهماسبی، شیرین بینا، بابک حمیدیان، مجید مشیری،
اسماعیل سلطانیان، هادی مرزبان و مهدی ماهانی با حضور امیر آقایی، حضور افتخاری
ستاره اسکندری و با معرفی نیما صفایی به ایفای نقش در این فیلم میپردازند.
این
فیلم به بررسی مسائل دختران جوان میپردازد و ترس از آبرو را در این دوره سنی
آسیبشناسی میکند.
مرتضی پورصمدی فیلمبرداری این فیلم سینمایی را برعهده داشته
است. تهیهکنندگی این پروژه پربازیگر برعهده درخشنده است.
«هیس دخترها فریاد
نمیزنند» محصول بنیاد سینمایی فارابی است.
پوران درخشنده پیش از این فیلمهای
سینمایی «خوابهای دنبالهدار»، «بچههای ابدی»، «رویای خیس»، «شمعی در باد»، «عشق
بدون مرز» و ... را کارگردانی کرده است.

[solinaz]

تهران - ˈهیس، دخترها فریاد نمی زنندˈ، این عبارت تاویل پذیر که بی شباهت به یک
توصیه اخلاقی نیست، عنوان جدیدترین فیلم ˈپوران درخشندهˈ بانوی سینماگر کشور است که
قرار است در سی ویکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر به نمایش در
آید.












درخشنده از بانوان سینماگری است که افزون بر کارگردانی، دستی
بر بازیگری، نویسندگی و تهیه کنندگی و ساخت فیلم مستند دارد.

این دانش
آموخته سینما با گرایش کارگردانی از مدرسه عالی تلویزیون وسینما، فعالیت خود را در
سینما، در سال 1365 با ساخت فیلم ˈرابطهˈ آغاز کرد.

ˈرابطهˈ از جمله آثاری
بود که در دهه 60، و زمانیکه ساخت آثار سینمایی با تم انقلابی و دفاع مقدسی داغ
بود، با بهره گیری از موضوعی خانوادگی و اجتماعی معلولیت - ناتوانی در تکلم - یک
نوجوان، چالش های میان او با اعضای خانواده بویژه پدر و سایر افراد جامعه را روایت
می کرد.

فیلمی که بازی شیرین خسرو شکیبایی فقید، کمی قبل تر از آنکه ˈهامونˈ
سینما شود، رنگ و لعابی دیگر و مورد توجه قرار گرفت.

نظر به این اقبال،
درخشنده دومین اثر خود را بار دیگر با موضوعی مشابه فیلم نخست خود، با عنوان ˈپرنده
کوچک خوشبختیˈ ساخت.

در ˈپرنده کوچک خوشبختیˈ، درخشنده به داستان دختری به
نام ˈملیحهˈ می پردازد که بر اثر ضربه روحی در کودکی قدرت تکلم خود را از دست داده
و با یادآوری گذشته دچار تشنج عصبی می شود.

این اثر سینمایی با جذب نگاه ها
به خود، در ششمین دوره جشواره بین المللی فیلم فجر، مورد توجه هیات داوران قرار
گرفت و در تورنمنتی نفس گیر با رقبای سرسختی از جمله بهرام بیضایی با ˈشاید وقتی
دیگرˈ و کیانوش عیاری با ˈآن سوی آتشˈ، مرحوم سیف الله داد با ˈکانی مانگاˈ، داریوش
مهرجویی با ˈشیرکˈ و رخشان بنی اعتماد با ˈخارج از محدودهˈ، سیمرغ این رویداد هنری
را دریافت کرد.

ˈعبور از غبارˈ، ˈزمان از دست رفتهˈ،ˈشمعی در بادˈ، ˈعشق
بدون مرزˈ، ˈرویای خیسˈ ، ˈبچه های ابدیˈ و ˈخواب های دنباله دارˈ نیز دیگر آثار
درخشنده طی سال های اخیر به شمار می رود که تم های همیشه مطلوب این کارگردان سینما
از جمله روابط خانوادگی، کودکان عقب مانده و معضلات جوانان در آنها تجلی یافته
است.

اکنون درخشنده پنج سال پس از ساخت ˈخواب های دنباله دارˈ، فیلم سینمایی
ˈهیس، دخترها فریاد نمی زنندˈ را برای بخش سودای سیمرغ سی ویکمین جشنواره بین
المللی فلم فجر آماده کرده است.

ساخت این فیلم و ارسال آن به جشنواره نیز
برای درخشنده خالی از حاشیه نبوده، زیرا هیات داوران جشنواره خواستار اعمال اصلاحیه
برای آن شده اند.

درخشنده برای ساخت ˈهیس، دخترها فریاد نمی زنندˈ، به سراغ
موضوعی اجتماعی قصاص رفته و به مشکلات دخترانی پرداخته که پس از مواجهه با آسیب های
جدی روحی و جسمی، از ترس آبرو مجبور به سکوت و تحمل مشکلات در تنهایی می
شوند.

موضوعی پیچیده که بطور حتم در اکران عمومی خود با حرف وحدیث های جدی
روبه رو خواهد شد.

شهاب حسینی که در دو ساخته دیگر درخشنده از جمله ˈشمعی در
بادˈ و ˈبچه های ابدیˈ حضور داشته، به نظر می رسد اکنون به بازیگر محبوب این
کارگردان تبدیل شده است.

در کنار شهاب حسینی، طناز طباطبایی، مریلا زارعی،
جمشید هاشمپور، فرهاد آییش، مائده طهماسبی، شیرین بینا، بابک حمیدیان، مجید مشیری،
اسماعیل سلطانیان، هادی مرزبان، امیر دژاکام ، مهدی ماهانی، امیر آقایی، ستاره
اسکندری و نیما صفایی ایفای نقش کردند.

سی ویکمین جشنواره بین المللی فیلم
فجر از 12 تا 22 بهمن ماه برگزار می شود.

[solinaz]

- - - به روز رسانی شده - - -

خبرگزاری فارس: کارگردان فیلم «هیس!دخترها فریاد نمیزنند» با اشاره به
قدرت سینما در ارایه آگاهی و اطلاع رسانی گفت: این فیلم یک زنگ خطر برای خانواده و
جامعه است. باید نگاه جامعه نسبت به دختر و زن تغییر کند.



-------------------------------

به گزارش خبرنگار سینمایی فارس،سینما برای پوران درخشنده ابزاری برای صدور
پیام تربیتی و اخلاقی است . اگر نگاهی گذرا به فیلمهایش داشته باشیم خواهیم دید
ردپای سینمای تربیتی و اخلاقی از ابتدا و در اولین ساخته بلند سینماییاش «رابطه»
دیده میشود و در دیگر کارهایش از جمله «پرنده کوچک خوشبختی»، «شمعی در باد» ،
«رویای خیس» و... پررنگتر شده است. او در تمام آثارش دغدغه تربیت نسل آینده را دارد
درخشنده سعی میکند داستان هایش را در بستر اجتماع تعریف کند و به مسایل روز جامعه
دقت نظر دارد. این بار دوربین این کارگردان به سراغ موضوعی ملتهب یعنی «تجاوز به
عنف» رفته است و با گذر از کنار خط قرمزها توانسته است تلنگری به خانواده که بنیان
و هسته اصلی جامعه است بزند و زنگ خطری هرچند کوتاه را برای هریک از خانوادهها به
صدا درآورد.
درخشنده با ساخت «هیس... دخترها فریاد نمیزنند»
سوژهای ملتهب و جذاب را پیگیری میکند و تماشاگر را تا آخرین لحظه با خود همراه
میسازد. گفت و گویی درباره ساخته اخیرش که سه سال روی فیلمنامه آن کار کرده است تا
بتواند اثری در خور توجه ارایه دهد به گفت و گو نشستیم که از نظرتان
میگذرد:
*در اکثر مواقع دوربین شما برای صدور پیام های
تربیتی و اخلاقی موفق بوده است. این نگاه از «رابطه» آغاز شد و دیگر کارها به وضوح
دیده می شود.
شاید حضور کنار مادری معلم و دلسوز برای
تربیت و توجه به کودکان روی من تاثیرگذار بوده است ، این به حس و حالی که در دوران
کودکی به من منتقل شده بازمی گردد . جست و جو دنبال آدم هایی که معمولا نمی توانند
حرفشان را به خوبی بزنند یا مظلوم واقع شدند و مورد سوءاستفاده قرار میگیرند. از
زمانی که سینما را شروع کردم دوربین ام به دنبال افرادی است به نوعی مظلوم واقع
شدند و نمیتوانند حق خود را بگیرند، هیچ وقت احساس نکردم باید این مسیر را تغییر
دهم من همیشه احساس میکنم مسیری که انتخاب کردم درست است و تنها باید با کوتاهترین
راه به مقصد دست بیابم. راه انتخابی ام کاملا درست است.
*چگونه این راه و مسیر را انتخاب کردید؟ این نوع نگاه جسارت و شهامت خاص خود
را می طلبد.
من انتخاب نمیکنم موضوعات و آسیبها خود را
در مسیر راه من قرار میدهند. در کارهایم بسیار صبور هستم و به خصوص در مورد فیلم
اخیرم صبر کردم و امیدوار بودم در خصوص این موضوع فیلمی ساخته شود و فرهنگسازی صورت
گیرد اما احساس کردم هیچ اتفاقی نمی افتد آنجا بود که احساس کردم باید دست به کار
شوم.
تعامل و ارتباط دو سویه با
مردم دارم
*شهامت پرداختن به برخی از معضلات
اجتماعی در کارهای دیگر شما هم دیده می شود در «شمعی در باد» خانواده درگیر مشکل
اعتیاد فرزند هستند واعتیاد به مواد جدید شیمیایی که خانواده ها کمتر از آن اطلاع
دارند موضوع اصلی فیلم به شمار می آید.
وقتی موضوعی
تاثیرگذار با من عجین شده و درونی میشود به صورت دغدغه برایم درمی آید و این آغاز
کار من است، تحقیق و پژوهش. فیلمساز با مردم زندگی می کند و من نیز جدای از مردم
نیستم. همان مسیری که مردم در زندگی حرکت می کنند من هم این مسیر را می پیمایم بودن
در کنار مردم باعث می شود بیشتر با مسایل و مشکلات شان آشنا شوم و می فهمم چه
مسایلی باعث رنجش آنها می شود. مردم هم در شکل گیری کارها به من کمک میکنند،
موضوعاتشان را مطرح می کنند. یک ارتباط و تعامل دوسویه میان من و مردم همیشه وجود
دارد زیرا خود را جدای از مردم نمی بینم.
در فیلم «شمعی
درباد» به سراغ اعتیادی رفتم که خانواده از آن بی اطلاع بودند و بروز و ظهور بیرونی
و ظاهری کمتری داشت، در آن مقطع زمانی این نوع اعتیاد به وفور در میان جوانان دیده
میشد و خانوادهها کم و بیش با آن دست به گریبان بودند. در آن زمان بود که نتوانستم
از کنار موضوع بی تفاوت بگذرم . «شمعی در باد» نیز برایم دغدغه شد و در نهایت ساخته
شد.
*چگونه خود را به مردم نزدیک می کنید کمتر دیده می
شود هنرمندان خودشان را به مردم نزدیک کنند.
من این
فاصله را که شما به آن اشاره دارید اصلا نمی پسندم در برخی از جشنواره ها مردم از
فرط علاقه به سمت هنرمندان هجوم می آورند و برخی از هنرمندان خود را پنهان میکنند
اما برخی از هنرمندان نیز در کنار مردم می مانند. یادم هست در یک نمایش دانشگاهی
یکی از فیلمهایم برگزارکنندگان جشنواره فراموش کردند من را به اقامتگاه ببرند زیرا
من درمیان جمعیت مانده بودم . برای من مردم تعیین کننده هستند و باید فیلم و پیام
آن، روی آنها موثر باشد. مردمی که در کنار ما زندگی می کنند نسبت به اخبار و آدم
های هنرمند حساس هستند . مردم به خوبی قضاوت می کنند. میزان هوشیاری مردم بسیار خوب
است و من فکر می کنم فیلمساز باید ارتباط بیشتری با مردم داشته باشد و آنها را جدی
بگیرد تا بتواند اثری در خور توجه و شایسته آنها بسازد. فیلمساز باید با توده مردم
ارتباط برقرار کند
*همیشه در آثار شما به کودکان نگاه
عمیق و ویژه ای دیده میشود و این نگاه در اثر جاری و ساری است.
نگاه کردن به بچه ها برایم بسیار جذاب است . بچه ها مستعد هستند و باید
استعدادهایشان کشف شود و بستری مناسب برای رشد استعدادهایشان فراهم شود. این فضای
حسی که همیشه فکر می کنم بچه ها در میان بزرگترها مظلوم واقع میشوند و کمتر از
حمایت های روحی و روانی آنان برخوردار هستند.
*از شما
بیشتر توقع می رود با توجه به این که مردمی هستید به سراغ موضوعات عامتر بروید
چگونه به یک موضوع ازجمله کودکان با ناتوانی های جسمی را انتخاب کرده و آن را در
بستری عام پرورش می دهید.
این دسته از افراد کمتر دیده
میشوند و مورد توجه هستند. اخیرا یک کار با موضوع بیمار ان « ام اس» تهیه کردم این
بیماران نیازمند توجهاتی هستند که باید توسط خانواده و جامعه صورت می گیرد به عقیده
من مردم هم باید تشویق شوند تا به این افراد کمک کنند.
*به یاد دارم مجموعه مستندی با موضوع زنان سرپرست خانوار نیز در غرب کشور
ساخته بودید این مجموعه در راستای تشویق مردم به حمایت از این قشر از افراد
بود؟
بله زنان سرپرست خانوار که در روستاها ی منطقه غرب
کشور زندگی می کردند، با غرور و تلاش سعی داشتند فرزندان خود را به مدرسه بفرستند و
باید برای امرار معاش تلاش میکردند. در این مستند تلاش کردم تا زن روستایی را به
تصویر بکشم و تلاشهایش را برای پرورش فرزندانش و امرار معاش به نمایش بگذارم. یکی
از شخصیتهای داستان زن روستایی بود که با داشتن دو دام امرار معاش می کرد و شش
فرزند دختر داشت پس از پخش فیلم، یک خانم ایرانی که خارج از کشور زندگی میکرد فیلم
را دیده بود برای من نامه نوشت تا آدرسی از این خانواده پیدا کند و بعد چند راس گاو
و گوسفند برایشان تهیه کرد که من احساس غرور کردم زیرا رسالتم را درست انجام داده
بودم.
مرا به ساخت فیلمهای اخلاقی
متهم میکنند
*بسیاری از فیلمسازان و منتقدین
معتقدند موضوعات فیلم های شما کمتر مسایل مبتلا به جامعه را مطرح
میکند
منتقدین برای من جایگاه ارزشمندی را دارند البته
نه هر منتقدی. منتقدی که دغدغه جامعه و مسایل مبتلا به آن را دارد برایم اهمیت خاصی
دارد. برخی از منتقد نماها مرا به ساخت فیلمهای اخلاقی متهم می کنند و برخی از
افراد نیز به من گوشزد میکنند که چه زمانی قرار است دست از ساخت فیلمهایی با
موضوعات افراد ناتوان و معلول اجتماعی دست برداری چرا که این فیلمها فروش گیشه و
بازگشت سرمایه به دنبال ندارد اما با این حال من به مسیر خودم ادامه
میدهم.
وقتی فیلم «بچه های ابدی» را قصد داشتم بسازم
اطرافیان می گفتند رها کن این موضوع را اما بعداز ساخت و دیده شدن فیلم احساس کردم
نگاه جامعه نسبت به بچه های سندرم دان تغییر کرده که برایم ارزشمند
بود.
*«هیس...» چگونه شکل گرفت با علم به اینکه سه سال
روی فیلمنامه کار کردید و در کارنامه کاری شما فیلم بسیار ارزنده ای
است...
موضوع تجاوز به عنف جسته و گریخته درجامعه مطرح
میشد، مطبوعات به آن اشاره داشتند و اخبار حوادثی را که براساس تجاوز بود مرور
میکردم اما سه سال پیش من درجشنواره فجر بودم دختر جوانی آمد و گفت من دوستی دارم
که قصد خودکشی دارد و اتفاقات ناگواری در کودکی برایش پیش آمده است و علاقمند است
با شما صحبت کند. ذهنم را مشغول کرد اما شلوغی جشنواره باعث شد تا او را فراموش کنم
اما او مرا پیدا کرد و از حقیقت زندگیاش برایم گفت وقتی داستان زندگیاش را تعریف
کرد مدتها نمی توانستم بخوابم. نمی توانستم تصور کنم که دو سال این ماجرا برای یک
کودک ادامه داشته و این فرد مورد وثوق خانواده بوده و بچه را ترسانده و به عمل شنیع
خود ادامه داده است. این داستان باعث شد یک نگاه دیگری به خانواده داشته باشم و به
دنبال این آسیب رفتم. تحقیقات را از روزنامهها، تحقیقات کتابخانه ای ، پرونده ها و
پژوهش های میدانی آغاز کردم. صحبت با روانشناسان این رشته از اهم کارهایم بود و
جلسات متعدد با این افراد داشتم در نهایت خط اصلی قصه بر مبنای تحقیق گسترده من شکل
گرفت.
*به سراغ افراد آسیب دیده هم
رفتید؟
من تمام رفتارهای یک فرد آسیب دیده را در سنین
مختلف مورد مطالعه قراردادم تا بتوانم اکتهای مناسب برای شخصیت اصلی داستان طراحی و
به اجرا درآورم. این فرد آسیب دیده چگونه برای آینده تصمیم میگیرد. در این فیلم سعی
کردم خانواده در انتها به این فکر فرو برود که چه باید کرد تا فرزندان دچار آسیب
نشوند.
سینما رسانه قدرتمند برای
ارایه آگاهی به خانواده است
*برای انتخاب
بازیگر نقش اصلی قرار بود از بازیگر غیرحرفهای استفاده کنید و تستهای زیادی نیز از
افراد مختلف گرفتید به چه منظور این تصمیم را داشتید تا از نابازیگر بهره
ببرید.
قصد داشتم شخصیت اصلی داستان برای مخاطب
باورپذیر باشد، نمیخواستم تماشاگر با پس زمینه ذهنی قبلی از بازیگر به دیدن فیلم
بنشیند در کنار تحقیقات از 700 نفر تست گرفتم که بسیار زمان بر بود اما آنها هم مرا
در نگارش فیلمنامه کمک کردند زیرا کم وبیش از تجربیات خود می گفتند. وقتی قصه را
تعریف می کردم که بتوانم ری اکشن دختران را ببینم تعدادی از دختران به فکر فرو
میرفتند و تجربیات خود را بیان می کردند. بدون استثنا می گفتند چه موضوع خوبی برای
فیلم در نظر گرفتید. من احساس می کردم ما باید این امنیت را برای مخاطب فراهم کنیم
و سینما رسانه قدرتمندی است که در ارایه آگاهی و اطلاع رسانی مناسب به خانواده
تاثیر گذار است. با بازخوردهایی که از سوی دختران جوان می گرفتم تشویق می شدم که
راه را ادامه دهم اما در یک مقطع سرمایه ساخت فیلم را نداشتم، مجبور شدم قرارداد
خرید آپارتمانی را که برای دفتر کارم تهیه کرده بودم فسخ کنم و سرمایه اولیه را
تامین کنم، 200 میلیون سرمایه اولیه را تامین کردم. بعد با فارابی وارد مذاکره شدم
که شش ماه من در رفت و آمد بودم تا جلب نظر فارابی صورت گرفت. من برای ادامه مسیر
قوت و قدرت را از خداوند گرفتم تا بتوانم مسیر را ادامه بدهم و دوست داشتم حرمتهای
یک زن در جامعه حفظ شود. حفظ حرمت یک زن جایگاه خاصی در جامعه دارد و باید به این
می پرداختم . سینما در ارایه پیام های اخلاقی بسیار قدرتمند است زیرا در یک فضای
تاریک انسان را به تامل وامی دارد و فرد در تنهایی به عقوبت کار می اندیشد و با خود
به شدت درگیر می شود.
سینما ابزار
قدرتمند برای پیامهای انسانی است
*چقدر از
این عنصر تنهایی افراد در سینما بهره بردید؟
من از این
تنهایی به دقت استفاده کردم و سعی کردم با دقت نظر به گونهای فیلم را پیش ببرم تا
به مقصد نهایی که هشداری برای خانواده است برسم. بی توجهی به مسایل دور و اطرافمان
را گوشزد کردم و سینما ابزار قدرتمندی است که میتواند پیامهای انسانی را منتقل کند
و جایگاه انسان را به خوبی به نمایش بگذارد.
فکر میکنم
سینما جای مطرح کردن مسایل انسانی است و موضوع تجاوز به عنف موضوع ملتهبی در جامعه
است به همین دلیل سعی کردم با دقت از کنار خط قرمز ها عبور کنم و خودم از ابتدا
خودسانسوری می کردم.
*فیلمنامه چند بار بازنویسی شد و
چقدر از ایده دختران جوان استفاده کردید؟
فیلمنامه
بارها و بارها بازنویسی شد و فیلمنامه براساس حرف های مشترک دخترها و پژوهشی که
انجام دادم نوشته شد.
برای انتخاب
بازیگر نقش اول از 700 نفر تست گرفتم
*چگونه
به طناز طباطبایی رسیدید؟
تست بازی از 700 دختر جوان
بسیار سخت بود اما کم کم زمان را از دست می دادم نقش هم نقش بسیار سختی بود و
سوپراستارها برای کار من مناسب نبودند، همانگونه که قبلا اشاره کردم نمی خواستم
بیننده تصوری از شخصیت بازیگر در ذهن داشته باشم، احساس کردم باید به سراغ
بازیگرانی بروم که کمتر چهره هستند و دیده شدند، تا بتوانند به باورپذیری مخاطب با
این نقش کمک کنند، در این میان به خانم طباطبایی رسیدم که خوشبختانه خیلی خوب انرژی
گذاشت
*با توجه به تحقیقات گسترده شما درباره آسیب های
دختران، چقدر در ایفای نقش به طناز طباطبایی کمک کردید؟
ما زمانهای طولانی درباره تحلیل این نقش و این که این شخصیت چقدر باید درست
و موفق و باورپذیر ظاهر شود، بحث میکردیم. با همه بچه های گروه صحبت میکردم و همه
بازیگران در این کار وقت و انرژی گذاشتند هیچ یک از کاراکترها به صورت تیپ نیست همه
کاملا شخصیت هستند و معرفی می شوند.
مدتها طول کشید تا بتوانم بازیگر خردسال فیلم را توجیه
کنم
*در کارهای قبلی نیز برای ایفای نقش از
کودکان مستعدی بهره بردید اما در این کار فضای سختی باید توسط یک کودک به تصویر
کشیده شود، مفهوم تجاوز و انتقال آن به یک کودک هشت ساله کار بسیار سختی است چگونه
این مفهوم را منتقل کردید.
به نکته خوبی اشاره کردید
مدت زمان زیادی طول کشید تا وقتی من بتوانم راه مناسب را بیابم که چگونه باید این
داستان را برای دختر بچه بازگو کنم. برای من چند نکته مهم بود اول اینکه روحیه اش
آسیب نبیند و بعد باید او را به این باور می رساندم که تو بازیگر هستی و باید
درباره آن دخترها که آدم های بدی در زندگی شان آمدند و باعث آزار و اذیتشان شدند،
صحبت کنی. این مطالب را ذره ذره در طول کار گفتم. اول باید بابک حمیدیان را که نقش
مراد (فرد متجاوز) را داشت معرفی می کردم او هم برایش سخت بود و نگاهی اخلاقی و
انسانی داشت، حمیدیان هم برایش بسیار مهم بود که این کودک آسیب نبیند در طول کار
برایش چند عروسک گرفت که بتواند با کودک ارتباط برقرار کند. راجع به این مسئله و
داستان صحبت نکردیم پلان مربوط به شادی های دختر و دوستی هایش را گرفتیم تا زمانی
که باید پلان مربوط به تجاوز را میگرفتیم برای آخرین لحظه به او گفتم . می خواستم
با این کار تا آن لحظه شادی کودکانه اش را در فیلم داشته باشم بعد از گرفتن آن
شادیها و ری اکشنهای کودک صحنه منزجر شدن کودک از بازیگر مقابل را گرفتم
.
*منظورتان پلان مربوط به خانه و تصویر صحنه آزار و
اذیت است...
بله زمانی که میخواستم آن پلان خاص را
بگیرم با زبان بسیار کودکانه و در حد خودش گفتم که این فرد قصد اذیت و آزار تو را
دارد و می خواهد تو را خفه کند و به خانوادهات آسیب برساند چنین آدمی را برایش
تصویر کردم. بعد از آن صحنه های نفرت از این شخصیت را گرفتم به هرحال بازی بازی
گرفتن از کودک بسیار سخت بود و نگرانیهای زیادی را متحمل شدم زیرا نحوه ارایه
مفاهیم به کودک برایم به شدت سخت و دشوار بود
*شخصیت
دیگر داستان که کودکی به نام «عسل»است و بازپرس از او سوالاتی میپرسد نیز در فیلم
دیده میشود، چگونه با او موضوع فیلم را مطرح کردید.
به
آن دختر خیلی توضیح ندادم تا ذهنش درگیر نشود. این آگاهی را دادم که خوب است والدین
به دنبال فرزندشان بروند و نباید به دیگران اعتماد بیش از حد کرد.
*درام قصه خوب درآمده است. ابتدا فیلم با یک صحنه تکان دهنده آغاز میشود
دامادی که دسته گل عروس به دست دارد و عروس جوانی که با لباس خونی عروسی وارد محوطه
می شود مخاطب را جذب می کند. با توجه به این مسئله که قصه براساس واقعیت و تحقیقات
شما روایت می شود چگونه این واقعیات را دراماتیزه کردید؟ وقتی تحقیقات به پایان
رسید باید خط قصهای برای آن متصور می شدم و درامی برای آن شکل می دادم. پس از تحقیق
داستان یک خطی برای خودم ترسیم کردم دختر هشت ساله ای که دچار چنین مشکلی است و
تلاش می کند فریاد بزند و بگوید اما کسی صدای او را نمیشنود و حاضر به گوش دادن
صحبت هایش نیست و روح و روان این دختر نابود می شود تا به یک فاجعه می رسد . در این
خط داستان که برای خودم تعریف کردم گفتم باید به یک آگاهی بخشی ختم شود. دختری را
ترسیم کنم که صدایش را کسی نشنید اما مخاطب مراقب دخترهایی باشد که در آینده هستند
و آنها را باید دریابیم .
«هیس...»
زنگ خطر برای خانواده است
*باتوجه به التهاب
و حساسیت موضوع ممکن است خانوادهها هراس از دیدن فیلم با کودکان داشته
باشند.
من سعی کردم درام و فیلم به شکلی جلو برود که
اگر بچه ها در سالن سینما باشند دچار مشکل نشوند و پدر و مادر با آنها صحبت کنند .
این فیلم یک زنگ خطر برای خانواده و جامعه است. ادامه زنگ خطر در خانواده باید پی
گرفته شود همه ما مسئول هستیم و باید درک کنیم . باید نگاه جامعه نسبت به دختر و زن
تغییر کند و باید به جایی برسیم که جامعه با سلامت پیش برود . صحنه ها به گونه ای
تصویر شده که کودک اگر در سالن سینما باشد تنها شاهد اذیت کردن شخصیت منفی داستان
است و هیچ مفهومی از تجاوز به او منتقل نمیشود.
سینما علاوه بر سرگرمی باید منتقل کننده پیام
باشد
من دراین فیلم تلاش میکنم تا بگویم والدین
باید شرایطی فراهم کنند تا فرزندان با آنها دوست باشند و تمام صحبتهایش را با
خانواده و والدین در میان بگذارند. جایگاه سینما باید جایگاه فرهنگی و تاثیرگذار
باشد درست است سینما سرگرمی است اما در کنار قصه و درام باید یک پیامی داشته باشیم
و یک مشغله ذهنی برای مخاطب ایجاد کنیم.
فیلم را با نگاه انسانی ساختم
*قوه قضاییه خیلی خوب تصویر می شود افراد به خوبی شخصیت پردازی می شوند
بازپرس به مخاطب معرفی می شود و او هم کودکی دارد که با هوش و درایت فیلمنامه نویس
مادرش را ازدست داده و مسئولیت فرزند بر دوش پدر است و او هم نگران ماجرا
است.
من فیلم را با نگاه انسانی ساختم تا مشکلات جامعه
را به درستی طرح کنیم در اکثر آثار تنها نتیجه کار این دسته از افراد را میبینیم
بدون اینکه به آنها نزدیک شویم در حالی که من می خواستم به زندگی یک بازپرس نزدیک
شوم
نباید قصور خانواده را به گردن
دیگری انداخت
*در صورتی که می توانستید با
نشان دادن قوه قضاییه بی تعهد مورد توجه بیشتری قرار بگیرید و به نوعی با سیاه
نمایی و اعتراض به این قشر نگاه و تشویق بین المللی را برای خود رقم
بزنید.
من با نگاه انسانی فیلم ساختم در این فیلم همه
از جمله قوه قضاییه و نیروی انتظامی به وظایفشان به درستی عمل میکنند. رئیس زندان
تا آخرین لحظه نمی خوابد و همه انسانی به موضوع نگاه می کنند و مشکل یک انسان مطرح
است. همگی ناراحت هستند. نیروی انتظامی به محض اینکه مجرم بودن «مراد» محرز می شود
دستگیر و اعدام می شود. اینجا تنها نهادی که قصور کرده است خانواده است و نباید
مسئولیت را به دوش دیگری انداخت . نیاز بود که به درستی و با نگاه انسانی به این
قشر از جامعه (قوه قضاییه) نزدیک شوم. برای قاضی اجرای قانون راحت نیست اما هرکسی
وظیفه ای دارد و باید قانون اجرا شود. اینکه ما بخواهیم این انجام وظیفه را سیاه
ببینیم درست نیست. به عقیده من نگاه انسانی در فیلم جاری است و در هرکجای دنیا می
تواند نمایش داده شود و ارتباط برقرار کند
*از ابتدا به
زبان بین المللی فیلم فکر کردید؟
موضوع اشاره شده در
فیلم (تجاوز به عنف) در همه جای دنیا وجود دارد اما ما یک محدودیت هایی داریم که به
دلیل اخلاقی بودن جامعه مسکوت باقی می ماند والا این موضوع در همه جای دنیا به
بدترین شکل وجود دارد و روایت می شود. اما من درجه اول فیلم را برای مردم خودم
ساختم و بعد برای دنیا .
*صحنه های ممیزی و سکانسهایی
که سانسور شد چگونه انجام شد و لطمهای به فیلم و پیام آن
نمیزند.
من اصلا فکر نمی کردم فیلم ممیزی شود چون با
نیت انسانی ساختم خوشبختانه با تعاملی که به وجود آمد بین من و یکی از اعضای شورای
پروانه نمایش تلاش بر این شد که لطمه به فیلم و پیام آن زده نشود.
گفت و گو : زهرا قزیلی

[solinaz]

کافه سینما- ساعاتی پیش، فهرست فیلمهای با سرمایهگذاری دولتی جشنواره فجر
امسال، همراه با فهرست نهادهای سرمایه گذار در کافه سینما منتشر شد.(این جا) به دنبال انتشار این فهرست روز گذشته علی
کریم کارگردان فیلم من عاشق سپیده صبحم در تماس با کافه سینما اعلام کرد فیلمش را
بدون هیچ کمکی از دولت ساخته. دقایقی قبل هم پوران در خشنده کارگردان فیلم هیس
دخترها فریاد نمی زنند در تماس با کافه سینما در باره این فهرست گفت: فیلم هیس
دخترها فریاد نمی زنند توسط شرکت خورمهر ساخته شده نه بنیاد سینمایی فارابی. وی
ادامه داد: بنیاد فارابی در ساخت این فیلم با بخش خصوصی مشارکت کرده و هیس دخترها
فریاد نمی زنند را نمی شود فیلمی محصول این بنیاد دانست.
کافه
سینما

[solinaz]

فیلم "هیس! دخترها فریاد نمی زنند" جدیدترین ساخته پوران درخشنده است که تا کنون در جدول آرای مردمی سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر در جایگاه دوم قرار دارد. این فیلم به دلیل پرداختن به یک معزل اجتماعی توانسته مورد توجه مردم و منتقدان قرار گیرد.

"هیس! دخترها فریاد نمی زنند" در ادامه دیگر ساخته های این کارگردان است و او در این فیلم نیز تلاش کرده دغدغه های همیشگی خود را درباره اجتماع و مردم به تصویر بکشد. این فیلم داستان دختر دانشجوی ۲۸ ساله ای است که در دو مرحل نامزدی وی به هم می خورد و در مرحله سوم که برای نشستن سر سفره عقد آماده می شود با صحنه ای رو به رو می شود که او را به ۸ سالگی و اتفاق ناخوشایندگی که برایش رخ داده است، پرتاب می کند...

در همین رابطه وی گفتگویی داشته ایم.

*"هیس! دخترها فریاد نمی زنند" به نوعی بازگشت شما به سبک و سیاق فیلم های موفق کارنامه کاریتان همچون "پرنده کوچک خوشبختی" است. چطور تصمیم گرفتید دوباره چنین بازگشتی داشته باشید.

در همان ابتدا که سراغ این سوژه رفتن احساس کردم که موضوع آن می طلبد که رجعتی به همان فیلم هایی که شما اشاره کردید، داشته باشم. به درستی می توان گفت این فیلم بیشتر در حال و هوای همان آثار اولیه ام است و این خود سوژه بود که چنین فرمی را می طلبید.

* آیا برای پرداختن به این موضوع نمونه های واقعی داشتید؟

یکبار در جایی حضور داشتم و دختری از من خواست تا موضوعی را برایم تعریف کند. من وقت نداشتم و تلفن او را گرفتم تا با وی تماس بگیرم. او تاکید کرد که این موضوعی است که برای دوستش اتفاق افتاده است. من باز فراموش کردم که با او تماس بگیرم. تا اینکه دوباره این دختر را دیدم و او تمام جریانی که برایش اتفاق افتاده بود تعریف کرد و گفت در ابتدا به دروغ گفته است که ماجرا مربوط به دوستش بوده و خودش درگیر این جریان شده است.

این موضوع به شدت ذهن من را درگیر کرد و ناراحت شدم. این نقطه آغاز پروژه برای من بود.

* انقدر این موضوع سخت و خط قرمز بود که حتی یکبار کار را ول کردید.

تحقیقاتی را در این زمینه انجام دادم و احساس کردم کار کردن در این باره سخت است. به نوعی این موضوع یک تابو است به همین دلیل آن را رها کردم تا اینکه دوباره درگیر یک ماجرا واقعی دیگر شدم.

پس از مدتی برای اینکه بتوانم نقش اول فیلم را پیدا کنم از ۷۰۰ دختر تست گرفتم. ماجرا را برای آنها تعریف کردم و متوجه شدم خیلی از این دخترها تا کنون درگیر چنین ماجرایی شده اند. این اتفاق برای خودشان، دوستانشان و حتی اقوام نزدیکشان افتاده است. اما چون محیط امنی برای تعریف این موضوع پیدا کرده اند برای نخستین بار آن را برای من گفتند. خیلی از آنها گریه می کردند و حالشان بد می شد.

بعد از این موضوع فهمیدم که جامعه ما چقدر با چنین معضلی روبرو است و این اتفاق چقدر اپیدمی شده و مشکلات زیادی می تواند برای خانواده ها ایجاد کند. بر همین اساس قصه فیلم جلو رفت. البته در زمان نگارش با روانشناسان، جامعه شناسان و حقوقدانان زیادی صحبت کردم و تمام ابعاد را مورد توجه قرار دادم.

در همین مدت اطلاعات زیادی را هم از طریق رسانه ها جمع آوری کردم. حدود ۳ سال نوشتن فیلمنامه طول کشید.

* پرداختن به چنین سوژه ای قطعا با مشکلاتی برای گرفتن مجوز ساخت و نمایش مواجه می شود. اما با توجه به سابقه کاری شما فکر نمی کنم گرفتن پروانه ساخت سخت بوده است.

بله. سابقه من درارشاد مشخص است. من از همان ابتدا روی آسیب های اجتماعی کار کرده ام. مسئولان می دانند که کارهای من سیاه نمایی نیست و هرگر قصد ندارم یک قصه تلخ را روایت کنم و مخاطب را از این طریق آزار دهم. می دانند پرداخت من به چنین سوژه هایی از روی دلسوزی است. البته برای گرفتن پروانه ساخت، متن با اصلاحاتی روبرو شد اما بالاخره توانستم این مجوز را بگیرم.

* سوژه فیلم به اندازه کافی تاثیرگذار بود که بتواند مخاطب را با خود همراه کند چه ضرورتی داشت با توجه به تعدد شخصیت ها از بازیگران حرفه ای برای همه نقش ها استفاده کنید؟

فکر کردم برای گفتن چنین حرفی بهتر است از بازیگرانی استفاده کنم که مورد علاقه مردم هستند و بیان چنین موضوعی از زبان این بازیگران می تواند تاثیر بیشتری داشته باشد.

بازیگران در این فیلم تلاش کردند که بازی نکنند تا به واقعیت بیشتر نزدیک شوند. خوشبختانه همه بازیگران حتی کسانی که در نقش های کوتاه هم بازی کردند، تمام توان خود را به کار بستند.

* یعنی از اول هم به فکر استفاده از نابازیگر نبودید؟

چرا در ابتدا می خواستم برای اینکه باورپذیری بیشتر باشد از حضور نابازیگران بهره ببرم تا مخاطب تصویری ذهنی از این بازیگران نداشته باشد. اما انتخاب این افراد خیلی زمان می برد و من عملا زمان تولید را از دست می دادم. به همین دلیل به دنبال بازیگر حرفه ای رفتم که البته برای انتخاب نقش اول زن در میان بازیگران هم تاکید داشتم از چهره معصومانه استفاده کنم که به طناز طباطبایی رسیدم. او هم انصافا خیلی وقت گذاشت و از حضور او راضی هستم.

* فکر نمی کنید فیلم باید با در نظر گرفتن رده سنی خاصی به نمایش درآید؟

فکر می کنم بهترست رده سنی ۱۰ سال به بالا را برای نمایش فیلم در نظر بگیریم. زیرا فیلم بیشتر یک هشدار به خانواده ها است.


مصاحبه : خبرگزارى مهر

[solinaz]

روزنامه تهران امروز: طبيعتا سينما
بايد قدمهاي مثبت خود را درجهت انسانيت و شرافت انساني بردارد. ما بايد جايگاه
انسان را پيدا كنيم و رنجهاي او را در راه بودن آن جايگاه زيرا گاهي انسان آنقدر
پست ميشود كه تمام انسانيت خود را از دست ميدهد.

پوران درخشنده فارغالتحصيل
سينما با گرايش كارگرداني از مدرسه عالي تلويزيون و سينماست. فيلم سينمايي «رابطه»
نخستين تجربه سينمايي اوست. درخشنده با دهمين فيلم خود «هيس! دخترها فرياد نميزنند»
در جشنواره سيويكم فيلم فجر شركت كرد و از زمان آغاز جشنواره فيلم وي از نظر آراي
مردمي رتبه دوم را بعد از «حوض نقاشي» مازيار ميري داشت. در نهايت اين فيلم توانست
سيمرغ خود را از مردم بگيرد.

جديدترين فيلم
«پوران درخشنده» يك آسيبشناسي دراماتيك از معضلي است كه بنا بر باورهاي غلط نانوشته
در فرهنگ، سنت و جامعه ما همواره مغفول مانده است. درخشنده در كارنامه خود ساخت
فيلمهايي چون «پرنده كوچك خوشبختي»، «عبور از غبار»، «بچههاي ابدي»، «زمان از دست
رفته»، «عشق بدون مرز» و «خوابهاي دنبالهدار» را دارد و حالا دهمين فيلم پوران
درخشنده با عنوان تاملبرانگيز «هيس، دخترها فرياد نميزنند» زاويه نگاه فيلمساز را
متوجه قشري كرده كه آنها را به خوبي ميشناسد يعني دختران و زنان، محور فيلم هم
آسيبشناسي معضل آزار دختربچهها و پيامدهاي آن است.

در تازهترين فيلم
درخشنده بازيگراني چون شهاب حسيني، طناز طباطبايي، بابك حميديان، جمشيد هاشمپور،
مريلا زارعي، امير آقايي،شيرين بينا، فرهاد آئيش، مائده طهماسبي، هادي مرزبان بازي
كردهاند.

چطور شد سراغ اين موضوع رفتيد و به آسيبشناسي آن پرداختيد؟



موضوع فيلمنامه مدتها بود كه ذهن من را مشغول كرده بود ضمن اينكه سالها
بود كه ميخواستم در اين مورد فيلم بسازم. حاصل كار دو سال و اندي پژوهش تبديل به
فيلمنامه «هيس دخترها فرياد نميزنند» شد. اين فيلم نگاهي دارد به خانواده و هشداري
بزرگ براي خانوادهها محسوب ميشود.


در فيلم نشان داده شد كه خانوادهها به
دليل ترس از آبرو حاضر نميشدند شهادت بدهند و حقيقت را بگويند. فكر ميكنيد چه راه
حلي ميتوان ارائه داد تا با اين معضل در جامعه روبهرو نشويم؟



مسئله اصلي اين است كه خانواده بايد به شكلي فرزندانش را تربيت كند تا
شناخت درستي از اعمال و رفتار و حركات و برخوردها و مسائلي كه بين آنها و آدمهاي
اطرافشان اتفاق ميافتد، داشته باشند. همچنين ممنوعيتها كه شناخت درستي از انسان را
به كودكان ميدهد و اينكه ممنوعيتهاي وجود آنها را تعريف كنند تا كودكان متوجه شوند
چگونه ميتوانند با والدينشان به راحتي صحبت و احساس كنند مشكلي براي آنها پيش
نميآيد. يعني در وهله اول تربيت و آموزش صحيح از طرف خانواده باشد و بعد هم در
جامعه صورت پذيرد. در واقع راهكار اصلي به نگاه درستي كه خانواده به كودكانش دارد و
تعاملي كه بين خانواده و مدرسه وجود دارد، باز ميگردد زيرا خانه و مدرسه يك دورهاي
دارد كه براي كودكان پيموده ميشود.

در طول ساخت
فيلم با مشكل مواجهه شديد؟

بله. مشكلات زيادي بود. ارگانهايي كه قرار بود حمايت كنند
نقطه نظرات خودشان را در فيلمنامه اعمال ميكردند اما با وجود همه مشكلات، براي من
مهم اين بود كه از كنار خط قرمزها بهگونهاي عبور كنم تا بتوانم اين هشدار را بهگوش
مردم جامعه برسانم. يعني بتوانم در مورد آسيب بزرگ اجتماعي حرف بزنم و جامعه را با
آن آشنا كنم.


با توجه به اينكه شما يكي از بهترين كارگردانان زن سينماي
ايران هستيد كه بيشتر آسيبها و مشكلات اجتماعي زنان را موضوع فيلم هايتان قرار
ميدهيد چرا هميشه مشكلات زنان فكر شما را مشغول ميكند و در اغلب فيلمها نقش اول
فيلمهايتان را يك خانم بر عهده دارد؟

نگاه من هميشه در كارهايم بر روانشناختي
اجتماعي استوار است و بيشتر به آسيبهايي ميپردازم كه آدمهايي در سكوت زندگي ميكنند
و كسي آنها را نميبيند و متوجه آنها نيست و كسي نميداند در ضمير اينها چه ميگذرد.
من بهدنبال آدمهاي فراموش شده ميروم حالا در هر كجا كه هستند و با هر معضلي كه
زندگي ميكنند سعي ميكنم آنها را پيدا كنم. معتقدم در درجه اول كودكان نقطه آسيب
هستند و در اغلب فيلمهايم به كودكان پرداخته ميشود.

اين بار دختران جوان و
خردسال را مدنظر قرار دادم زيرا اينها گروه خاموشي هستند كه بسياري از مواقع وقتي
حوادث اينچنيني برايشان اتفاق ميافتد به دليل اينكه در خانواده مشكلي برايشان ايجاد
نشود و بحثي پيرامون آنها شكل نگيرد سعي ميكنند به نوعي به خانواده بگويند ضمن
اينكه درصدي هم وجود دارند كه نميتوانند بگويند يا اينكه به شكلي اين مشكلات در
درون آنها باقي ميماند و اين بار را در روح خودشان حمل ميكنند تا جاييكه به نقطه
اوجي ميرسد كه تبديل به فاجعه ميشود.اين بار سوژه مورد نظر من دختران جوان بودند
چراكه فكر ميكنند اگر مشكلشان را مطرح كنند به دليل باورهاي غلط جامعه انگشت اتهام
به طرف آنها خواهد رفت بنابراين سعي كردم آن را به صورتي آسيبشناسانه در فيلم نشان
دهم.

فكر ميكنيد
بتوانيد هربار براي موضوع فيلمهايتان به مشكلات زنان در جامعه بپردازيد؟



اگر خدا عمري بدهد حتما. زيرا دوست دارم درباره بسياري از مشكلات اين
قشر فيلم بسازم و حرف بزنم و يكي از اين آسيبهاي بزرگ بحث «طلاق»
است.

وضعيت و كار زنان كارگردان ايران را به چه شكلي ميبينيد؟



فكر ميكنم كارگردانان زن به هر شكل تلاش ميكنند اما هر كسي با نگاه خاص
خودش به مشكلات زنان ميپردازد. به هر شكلي درباره معضلات زنان فيلمهايي ساخته شده
است، ضمن اينكه مردها هم در كنار آنها به اين معضلات پرداختهاند. با اين حال فكر
ميكنم زنان بهتر ميتوانند به معضلات اين قشر بپردازند چراكه به جنس معضلات آشنا و
نزديك هستند و بهتر ميتوانند كند و كاو مسائل و مشكلات زنان را دربياورند ضمن اينكه
از نظر روحي هم نزديك هستند و ظرافتهاي كار را بيشتر ميشناسند.


با توجه به مشكلاتي كه امروز سينماي ايران دارد وضعيت سينما را به چه
شكلي ميبينيد و به نظر شما كار كردن در سينماي ايران چگونه خواهد بود؟


معتقدم سينما بايد دوباره در يك وحدت شكل بگيرد و همه دركنار هم يك واژه
را معنا كنند آن هم در مورد سينمايي كه در خدمت مردم است. سينما به خاطر مردم است و
اگر قرار باشد شخصي و فردي باشد و به هر مسئلهاي بدون اينكه بدانيم جامعه در آن
لحاظ شده است بپردازيم، صحيح نيست اما آن چيزي كه ميدانيم بايد در جامعه مطرح شود و
آگاهي و هشدار دهد و روشنگري كند. بايد براي تغيير و نگاه متفاوتي داشتن تلاش كند،
طبيعتا سينما بايد قدمهاي مثبت خود را درجهت انسانيت و شرافت انساني
بردارد.

آنچه مهم است
اينكه ما جايگاه انسان را پيدا كنيم و رنجهاي انسان را در راه بودن آن جايگاه زيرا
گاهي انسان آنقدر پست ميشود كه تمام انسانيت خود را از دست ميدهد يا اينكه تا چه
اندازه بايد متعالي شود كه انسانهاي ديگري را هم تحت تاثير خود قرار دهد. اين است
كه آمدن و رفتن انسان پيامي را با خود منتقل ميكند اينكه تا زماني كه هستيم در كجا
ميتوانيم تاثيرگذار باشيم و اين تاثيرگذاري در كجاي فيلمهاي ما و به چه شكل و حول
چه موضوعاتي ميتواند شكل گيرد تا مردم بتوانند از آن استفاده ببرند.

به نظر
من سينماگران ميتوانند پزشكان روح باشند و روح انسانها را جلا دهند و درمان كنند و
به پرسش وادارند و از اين طريق ميتوانند خودشناسي كنند و عيبهاي خود را ببينند.
سينما در كنار سرگرمي بايد اين پيامها را داشته باشد. اميدوارم سينماي ما بتواند با
يك همدلي و وحدت بيشتر همه در كنار هم جهت اعتلاي سينما قدم بردارند.



انتخاب بازيگران بر چه اساسي صورت گرفت؟ آيا از ابتدا طناز طباطبايي،
بابك حميديان و ديگر بازيگران را انتخاب كرده بوديد؟


بله. تقريبا همين ترکیب انتخاب شده بود اما كمي براي نقش مراد (نقش
متجاوز) با مشكلات زيادي روبهرو شدم زيرا كمتر بازيگري حاضر بود اين نقش را ايفا
كند. درحالي كه مراد هم يكي از شخصيتهاي درون جامعه است كه زندگي ميكند و پرداختن
به چنين شخصيتهايي در جامعه كم هم نيستند.

بنابراين بازيگر
توانايي ميخواست كه خوشبختانه در نهايت اين نقش به آقاي بابك حميديان رسيد واز اين
انتخاب بسيار خوشحال هستم. در مورد بازيگر نقش اول هم كه ميخواستم از غير بازيگر
استفاده كنم كه خيلي هم تلاش كردم و شايد از بيش از هفتصد نفر تست گرفتم اما به
دليل حساس بودن نقش و باورپذيري نهايتا اين نقش به خانم طناز طباطبايي رسيد.


آيا همچنان ميخواهيد فيلمهاي اجتماعي بسازيد و فيلم يازدهم شما
دربردارنده چه موضوعي خواهد بود؟


دو موضوع است كه مدتهاست ذهن من را
مشغول كرده است يكي در مورد «زن و جنگ» و نقش زنان در جنگ و ديگري موضوعي كه معضل
بسيار بزرگي است و ميخواهم حتما به آن بپردازم «ازدواج و طلاق در نسل جوان» است كه
متاسفانه روز به روز اين تنهايي و جداشدنها بيشتر ميشود و طبيعتا ضايعات زيادي براي
ما بهدنبال دارد و ناهنجاريهاي زيادي را ايجاد ميكند.