دوستان خوبم خیلی تاثر برانگیزه خیلی خوشحال شدم که شما ها فکراتون مثل منه
ولی یهویی فکر کردم الان که ما پیش اوناییم ، الان که خیلی ادعا میکنیم در آینده چه میکنیم چه نمی کنیم!!
همین حالا باهاشون و براشون چیکار میکنیم!
دلخوشیشون هستیم یا مایه دق!
که انشاله که همه چشم و چراغ خونه هامون هستیم.
یه وقتایی که زیاد میام تو نت مامانم تنها میشه بعد حوصله حرف زدن هم باهاش ندارم ، اصلا گاهی دلم نمیخواد باهاشون غذا بخورم همش فکر میکنم چقدر گیر میدن!.......
دوستان الان اونا در نیابیم فردا شاید بدتر از همونایی که میگیم دوسشون نداریم بشیم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)